Vanuit Polen naar Druskininkai in Litouwen

Blog 7: Via Mragowo in Polen naar Druskininkai in Litouwen

Zondag 8 mei 2016
Vandaag maak ik er een rustdag van. Wat kleren wassen en een ritje maken met de auto naar de middelgrote plaats Mragowo aan een van de meren van de Mazurische Meren. De rit er naar toe is prachtig. De zon schijnt en het landschap is glooiend. Groen is hier echt groen in vele tinten. Daar waar akkers zijn omgeploegd is het landschap doorweven met bruine vlakken. Dit gedeelte van Polen is echt heel mooi. Alleen de binnenwegen zijn soms heel glad geasfalteerd maar ze zijn merendeel hobbelig. Maar ik heb geen haast. Mragowo ligt aan het meer en is duidelijk al op toeristen ingesteld. Mooie middelgrote hotels die in het straatbeeld passen. Er wordt volop gezeild op het meer. Een plaats om te onthouden en hij ligt 12 kilometer vanaf deze camping in Piecki.

In de middag als ik terugkom, is het sightseeing in mijn caravan door alle Algerijnse kinderen en volwassenen. De dertiger blijft nog even bij me zitten en laat een foto van zijn mooie vriendin van 22 jaar zien. Een schoonheid maar hij wacht nog vier jaar voor hij met haar wil trouwen. Dan komt natuurlijk de vraag of ik naar Algerije kom en hij wil ook wel naar Nederland komen. Nu word ik wat voorzichtig met beloften doen want hier zit ik niet op te wachten. Ook weet ik niet of Algerije nou het eerste land is dat boven aan mijn verlanglijstje staat. De avond houd ik vanaf acht uur voor mezelf. De auto staat al startklaar ingepakt, morgen op tijd richting Litouwen. Spannend hoe ik dat land ga beleven.

Maandag 9 mei 2016
Vanmorgen vertrek ik om 09.30 uur vanuit Piecki nadat ik de Algerijnse families gedag heb gezegd. Het aantal kilometers valt op zich wel mee maar het zal toch een lange rit gaan worden want de weg gaat enkel over binnenwegen. Het landschap is prachtig: glooiend, mooi van kleuren en mooie dorpjes.

Dan ga ik de grens over van Polen naar Litouwen, hier Litua genoemd. De bomen zijn nog even groen en de paardenbloemen nog even geel maar ik zie gelijk al een paar verschillen. Er staan houten huizen in de kleur okergeel; de witte paaltjes langs de weg zijn dezelfde als die bij ons staan, de binnenwegen zijn breder dan in Polen; het asfalt is hier grijs en niet zwart zoals in Polen; de euro’s worden weer tevoorschijn gehaald.

Om 14.40 uur kom ik aan op de camping in Druskininkai en zie tot mijn verbazing de camper van Anja en Jaap staan. Die zouden vandaag van hier vertrekken maar blijkbaar zijn ze een dag langer gebleven. Dat wordt vanmiddag of vanavond nog een gezellig moment. Als ze terugkomen van hun fietstocht zijn zij ook verrast om mij weer te zien. We drinken samen wat en spreken af om samen uit eten te gaan bij het restaurant op de camping. Morgen gaan zij door naar Vilnius en ik heb besloten om hier minimaal drie dagen te blijven. Er is genoeg te doen in de omgeving. Mijn kleine tv haal ik weer tevoorschijn en ik zoek de zenders in Litouwen. De beelden zijn leuk maar ik versta er niks van.

Nog een weetje: het is in Litouwen een uur later dan in Nederland. Dus mijn horloge en wekker een uur vooruit zetten. Kijken of mijn lijf dat ook kan doen.

Dinsdag 10 mei 2016
Vanmorgen zijn mijn Hollandse buren Anja en Jaap al vertrokken voordat ik uit bed ben. Ik ben nog niet aangepast aan het uur dat de klok is doorgeschoven. In mijn beleving word ik om 08.15 uur wakker maar voor hier is het dan 09.15 uur. Tja, daar kunnen mijn buren niet op wachten. Dus zonder uitgezwaaid te worden gaan ze nu een camping in Trakai verkennen. Altijd handig als er een paar verkenners vooruit gaan en een seintje geven of de kust veilig is.

Vanmorgen ga ik eerst bij de Tourist Information langs om me te laten informeren over een kuuroord waar ik morgen een aantal behandelingen kan krijgen. Druskininkai is van oudsher een kuuroord. Jarenlang zijn hier gegoede lieden en vooral Russen geweest om zich te goed te doen in de mineraalbaden en te flaneren door de parken. Wat is het hier heerlijk vertoeven. Ik rijd door een mooi park waar veel beelden en banken staan. Er heerst rust in deze plaats tussen al de grote, sjieke hotels waar gekuurd kan worden.

Ik kom bij het Health Resort Druskininku Gydykla en daar zitten twee fleurig geklede vrouwen in lichtgroene pakjes met bloemen achter de balie. Sjiekheid straalt het hier uit. Ik leg in Engels uit wat ik morgen graag zou willen maar er wordt bedenkelijk gekeken. Eigenlijk is het kuuroord voor gasten die in het hotel verblijven. Campinggasten, daar zijn ze niet op berekend. Maar ik zeg ferm dat de Tourist Information ´a good recommendation´ heeft gegeven en gezegd heeft dat ik ook voor één dag een aantal behandelingen kan boeken. Ik laat de folder met prijzen zien die me is mee gegeven. Dan mag ik door het glazen draaihekje binnen komen en word ik naar een kamer gebracht. Daar komt een vrouwelijke arts in witte doktersjas binnen. Aan dit kuuroord is ook een klein ziekenhuis verbonden. Ik geef aan dat ik een zere voet heb en vannacht zenuwpijnen vanuit mijn voet had en daardoor slecht kon slapen. Dit is niet gejokt maar het helpt natuurlijk wel om binnen te komen. Ik vertel dat de dokter in Nederland niet weet wat het is maar ik heb er weer last van. Dan pakt ze de lijst met behandelingen en stellen we samen een programma op: modderbad, a total body massage en een mineraal bad en scrubben. Ik ben tevreden en reken even uit wat het me gaat kosten. De arts spreekt nauwelijks Engels maar ze is allervriendelijkst. Ze loopt met me naar de receptie en legt de receptioniste, die me eerst niet echt zag zitten, uit wat ik morgen kan komen doen. Die maakt een planning in de computer en ik krijg de uitdraai voor mijn behandelingen. Daarna fiets ik tevreden weg.

Tegenover het kuuroord ligt de beroemde ‘muziek fontein’. Je kunt tegen betaling via een website een rocknummer aanvragen en dan beweegt het water van de fontein zich op de maat van de muziek. Net als ik aan kom fietsen heeft iemand een nummer gekocht en is de fontein aan het dansen. Een vader met een kind hebben dikke pret en hij maakt er een video van. Ik kan nog net het laatste stuk op video zetten. Een aardige, commerciële noviteit die ik nog nergens gezien heb. Ik blijf een tijdje in het parkje zitten en hoop dat de fontein weer gaat dansen maar er lopen nauwelijks toeristen en ik wil er niet voor betalen.

Dan pak ik de fiets en ga door het stadje en maak volop foto’s van al het moois dat hier te zien is. In ieder geval ben ik verrukt van een azuurblauw kerkje met mooie koepels. Het is een Russisch Orthodox kerkje dat prachtig onderhouden wordt aan zowel de buitenkant als binnenkant. Ik ga naar binnen en daar staat een vrouw al het koper af te stoffen. Het kerkje hangt vol met mooie iconen en er zit een Russische vrouw bij kleine souvenirs. Ik doe wat kleingeld in een koperen busje en laat duidelijk blijken dat ik het schitterend vind. De vrouw knikt wat en ik ga weer verder.

Op naar de volgende kerk die van verre al te zien is. Een katholieke kerk in rood baksteen opgetrokken. Ook een juweeltje om te zien, vooral aan de buitenkant. De binnenkant vind ik wat kaal en koel aandoen. De originele glas in lood ramen zijn aan de zijkanten vervangen door licht doorschijnende ramen. Er is nu wel licht maar de oude religieuze sfeer is daardoor uit de kerk verdwenen.

Zo rijd ik rond en tegen twee uur houd ik het even voor gezien en fiets ik terug naar de camping. Zowaar, ik ga een uurtje slapen want ik merk dat de nachtrust niet optimaal was. Daarna pak ik weer de fiets en maak ik een flinke fietstocht. Eerst een rondje om de kleine meren die hier zijn en dan over de brug naar de skipiste. Een immens groot, nieuw stalen bouwwerk is opgetrokken. Maar het is lente dus de piste is niet in gebruik. Wel heb ik een gondelbaan gezien bij het Aquacentrum die in gebruik is. Het Aquacentrum is een waterpretpark waar Nederland jaloers op mag zijn. Het blijkt een gigantisch groot watercomplex te zijn waar 1.500 mensen tegelijk in kunnen zonder elkaar voor de voeten te lopen.

Druskininkai is verbonden met water. De stad doet duidelijk zijn best om zich op de kaart te zetten. Er wordt volop gebouwd maar in een moderne, architectonische stijl. Het is hier schoon en de parken worden perfect onderhouden. Laat de toeristen maar komen. Maar tot nu toe ben ik de enige toerist op de camping. Mijn Hollandse buren zijn vertrokken en er zijn vanavond alleen schoolkinderen in een rode bus aangekomen die in de stacaravans ondergebracht worden. De kinderen brengen even leven in de brouwerij.

Woensdag 10 mei 2016
Vandaag ben ik al weer drie weken op pad. De dagen vliegen om. Vanmorgen ga ik vroeg op pad naar Gruto Parkas, zo’n 7,5 kilometer buiten Druskininkai. Hier staan heel veel stenen, bronzen en houten beelden van o.a. oude dictators als Lenin en Stalin en een KGB-man. Ook staat Marx er. Nadat Litouwen onafhankelijk is geworden van Rusland zijn in 1990 al die beelden neergehaald. Een Litouwse zakenman heeft toen al die beelden opgekocht, verzameld en op zijn stuk grond tentoongesteld. Niet om ze te verheerlijken maar omdat hij vond dat de Russische overheersing een deel van de Litouwse geschiedenis was. Op TripAdvisor heb ik wat negatieve recensies gelezen over dit beeldenpark maar ik vind het een schitterend park waar de beelden en kopstukken ruim staan opgesteld.

Minder enthousiast ben ik over het kleine dierenparkje. De vogelkooien zijn klein maar vooral de beren zitten er armoedig bij. Die mogen van mij zo naar het Berenbos in Ouwenhands Dierenpark verhuizen. Ik ben hier ruim 1,5 uur zoet geweest en heb er veel mooie beelden gezien. Alleen jammer dat het om zulke 'slechte' mensen gaat.

Daarna rijd ik weer naar de camping voor een lichte lunch. Ik ga namelijk mezelf vanmiddag verwennen in het luxe Health Resort Druskininku Gydykla. Bij het melden komt al een eerste probleem naar voren. Heeft u badgoed en handdoeken bij u? Nou nee, dat is gisteren niet gezegd. Ik denk nog: in een modderbad en voor een massage heb ik vast geen badgoed nodig. Maar ik ga eerst in een mineraal bad en daar kan ik niet bloot in. Nu heb ik juist mijn chique bra aan en een zwarte slip dus voor mij geen probleem. Ik ga wel in mijn ondergoed het water in. Lineke zal dit niet onbekend voorkomen want dit is ons ook ooit eens overkomen in een waterpark.

Na een half uur badderen en bubbelen word ik geroepen voor een scrubbehandeling. Het lijkt wel of ik met glasscherven ingewreven word, zo schuurt het. Dan weer terug onder de douche en het mineraalwater in. Nu is het zo dat ik als campinggast niet de route ken van dit health gebeuren. De vrouwen die bij het mineraalbad werken spreken geen van allen Engels of Duits. Het zijn Russische vrouwen die hier werken. De klantgerichtheid is niet bij allen optimaal te noemen maar ik blijf vrolijk en vriendelijk.

Door naar behandeling twee, het modderbad. Daar loopt een oudere Russin die met gebaren duidelijk maakt dat mijn kleren en ondergoed uit moeten. Ze laat een bad vollopen met zwarte blub en ik word verwacht daar bloot in te stappen. Ik ben nogal luchtjesgevoelig en ervaar dat ik het moeras in ga. Warme, zwarte, kleverige blub die op mijn huid gaat zitten. Het water is behoorlijk warm en de Russin komt een paar keer kijken of ik niet onderuit gegleden ben. Ze vraagt enkel: 'okee?’. Ik knik van ja maar moet me schrap zetten om niet helemaal onder water te glijden. Ik krijg de sensatie dat ik in donkerbruine chocolade ben gevallen, zoals bij Sjakie in de chocoladefabriek. Maar helaas is de geur niet zo als warme chocola. Na ruim een kwartier wordt de stop er uit gehaald en de blub loopt uit het bad. Maar ik ben nog helemaal zwart. Een beetje afschuieren en dan onder de warme douche. Er wordt niet meer naar me om gekeken en ik roep dan ook maar luid: ´I go now, thank you for all´.

Op naar behandeling drie, de massage. Maar waar moet ik zijn? Ik ga op zoek naar een vrouw in zo’n charmant groen pakje met bloemen en zij is heel behulpzaam en wijst me naar het andere gebouw. Door een sluis kom ik in een ander gedeelte van het resort. Daar meld ik me weer en word doorverwezen naar een kamer waar ik even wachten moet. Om precies 16.05 uur komt een jonge vrouw binnen, de masseuse. Ze blijkt Litouws te zijn, 24 jaar en een beetje Engels te spreken. Een uur massage heb ik geboekt. Kleren uit, ook mijn ondergoed en ik krijg een klein sexy wegwerpstringetje om aan te doen. Op de buik ga ik liggen en haar handen gaan in rap tempo over mijn rug. Ze zegt niks maar werkt behoorlijk door. Haar handen doen me aan die van Muriel denken. Slanke maar stevige vingers die soms kunnen prikken. Zo krijgt het hele lijf een stevige massage van haar.

Om 17.15 uur meld ik me af bij de receptie. Ruim drie uur ben ik er geweest en de kosten? 54 euro voor alles, inclusief huur van de handdoeken. Mijn ervaring is dat de behandelingen goed zijn, het resort fris en schoon is maar dat het woord hospitality of wel gastvrijheid hier nog niet gekend wordt door de meeste personeelsleden. Maar dit had ik al op TripAdvisor gelezen. Nu gaat het mij om de behandelingen en ik zal dit resort op TripAdvisor beoordelen met 4 sterren. Het geld dik en dwars waard. Nu hopen dat de drie behandelingen lang gaan doorwerken.

Vanavond trakteer ik mezelf nog even op een etentje bij het Forto Dvaras. Een restaurantketen dat in de reisgids staat en dat aanbevolen wordt voor goede kwaliteit in verhouding met de prijs. Daar nestel ik een Litouws gerecht.. Een soort aardappelworstjes met zure room. Prima te eten maar voor mij te zwaar en te vet. Maar zo nu en dan proef ik een lokaal gerecht.

De camping is al betaald, morgen door naar Trakai. Op in noordelijke richting van Litouwen. De camping en de plaats waar ik nu sta kan ik dik aanbevelen en misschien dat ik op de terugweg hier nog ga staan. Een van de leukste plaatsen en campings tot nu toe

Wordt vervolgd.