De kou in Celle ontvlucht

Blog 2: Door naar Celle en Potsdam in Duitsland

Zaterdag 23 en zondag 24 april 2016
De eerste drie dagen waren in Sassenberg zonnig en prima om in het ritme te komen. Nu rijd ik door naar een kleine plaats boven Hannover, Winsen, niet ver van Celle.

Als het even kan dan zoek ik kleine plaatsen met een ACSI- of ANWB-keurmerk. CampingPark Sűdheide is me aanbevolen door de overburen van de vorige camping. Ze zijn vergeten te vertellen dat in het voorseizoen de receptie van de camping gesloten is van 13.00 – 15.00 uur. Om half twee kom ik aan en sta dan ook voor een dichte deur. Het is zeker niet warm buiten, circa 10 graden dus ik besluit om de gasfles open te draaien en de aspergesoep warm te maken.

Electrische aansluiting heb ik nog niet dus ik houd mijn jas maar aan terwijl ik de warme soep eet. Tegen 15.00 uur komt een jonge vrouw naar het kantoortje en ik mag een plek uitzoeken op de camping. Even kijken hoe de zonstand is en ik kies plek 50 met twee andere caravans in de buurt. De pootjes worden weer uitgedraaid en de inmiddels aangekomen buurman vraag ik hulp om mijn fiets van de drager te tillen. Dat wordt even Engels praten want hij blijkt een Deen te zijn.

Het is nog duidelijk voorseizoen want er zijn niet veel gasten. Aan de andere kant van me staat een Duits gezin met vier jonge kinderen. Even de kinderen een weekendje uitlaten wordt me verteld.

Ik dwaal wat over de camping en loop langs het riviertje de Aller dat langs de camping loopt. Dan stap ik in de auto en rijd naar de Aldi in Celle en naar de Lidl in Winsen. Het wolkendek trekt namelijk dicht en dan is het handig om even in een grote winkel te schuilen.

Wat zal ik vanavond eten? Ik heb zin in zalm maar minder zin in een zalmlucht in mijn caravan. Dus het wordt een bak gezonde sla en een kefir toetje dat ik als voorafje eet.

Deze camping heeft een zeer luxe badruimte dus dat wordt opwarmen onder de douche en een keer vroeg het bed in met mijn leesboek. Het hefdak doe ik half dicht want het belooft een koude nacht te worden. Nog even whatsappen naar mijn dochter en dan val ik zowaar vroeg in slaap.

Oei wat is het op zondag 24 april koud in de caravan als ik om 06.30 uur wakker word. Slechts 2 graden boven nul! Snel het electrische kacheltje aanzetten en weer onder de wol kruipen. Dan even kijken naar het weerbericht. Het belooft een frisse dag te worden met in de middag regen. Dus dan maar vroeg op pad. Ik denk nog aan de spreuk: ‘slecht weer bestaat niet, enkel slechte kleding’ en kleed me warm aan met thermo onderkleding. Ik heb het voornemen om te fietsen maar besluit toch maar om met de auto en de fiets achterop naar Celle te rijden en Celle met de fiets te doen.

Celle is een prachtige kleine stad met een oud centrum waar 450 vakwerkhuizen staan uit de 16´, 17´en 18´eeuw. De ene straat is nog mooier dan de ander. Celle is gewoon een openluchtmuseum. Stapvoets rijden er in sommige straten auto´s die daar mogen parkeren maar buiten Celle ligt net over de brug een groot parkeerterrein waar het gratis parkeren is. Ook staat daar een aantal grote campers.

Dat ik de auto aan de rand van Celle heb gezet is achteraf gezien een goed besluit geweest. Het wordt koud en nat, het waait en er valt menig hagelbui naar beneden. Het is circa 3 graden celsius en het voelt als onder nul. De goede kleding heb ik aan maar mijn handschoenen liggen nog in de caravan. Mijn handen zijn op gegeven moment zo koud dat ik naar warmte verlang. Nu ben ik afgelopen Kerst 2015 ook in Celle geweest met de Kras-reis en toen heb ik met een groepje medereizigers in een beroemd café-restaurant heerlijke latte machiatto gedronken. Wie me kent weet dat ik geen koffieliefhebber ben maar dit restaurant ben ik niet vergeten. Zowaar vind mijn geheugen de weg naar de plek, Café Műller op de Sűdwall 33. Mocht je ooit naar Celle gaan dan kan ik dit café restaurant aanbevelen. Als Fred dit verslag leest dan weet hij waarom, hij was bij de Kerst-Kras groep. Op Trip Advisor heb ik maar gelijk een goede recentie geschreven.

Als ik opgewarmd ben dan ga ik weer op pad door Celle maar de lucht betrekt geregeld en dan valt er hagel uit de wolken. Dan schiet ik met mijn fiets in een portiek om niet te nat te worden. Het lijkt wel Jantje lacht, Jantje huilt, oftewel even zon, even hagel. De handen worden weer te koud dus ik ga maar naar de auto en vertrek richting Winsen.

Ik rijd nog door het gehucht Stedden dat onder Winsen valt. Een dorp met enkel grote, losstaande huizen. Voornamelijk oude vakwerk boerderijen en de nieuwe huizen zijn in dezelfde stijl gebouwd. Ook deze omgeving ervaar ik als geordend, schoon en welvarend. De Duitsers rijden veelal in grote auto´s, 4-wheel drive, en ze rijden hard. Op de buitenwegen mag meestal 80 gereden worden of 70 als de wegen smaller zijn. Binnen de dorpen is de snelheid 50 en in de kernen 30. Dit zijn dus maximum snelheden en die houd ik aan. Toch word ik steeds weer ingehaald en niet met 10 km maar zeker met 20 of 30 meer. Duitsers rijden gewoon hard op de binnenwegen en blijkbaar wordt er niet geflitst. Wel zie ik geregeld kruizen langs de weg staan en daar wil ik niet bij komen te staan. Dus wees gerust, ik rijd voorzichtig en neem geen risico.

Nu zit ik lekker warm in mijn hotelkamer op wielen. Vanavond is de sauna speciaal voor mij op sanatoriumstand: niet te warm en goed vochtig. Beetje subtropisch. Het belooft de komende dagen koud en nat te worden en daarom heb ik besloten om morgenochtend te vertrekken naar Potsdam, ten westen van Berlijn. Daar heb ik een super de luxe camping uitgezocht met veel voorzieningen, Campingpark Sanssouci aan een groot meer. Zo is er een pendeldienst naar de trein in Potsdam en in een half uur ben ik dan in het centrum van Berlijn. Even de koude dagen overbruggen in een aantal musea.

Hannover laat ik op de heenreis dus liggen want maandag is het daar een drukte van belang door de komst van Obama en de beurs. Op naar Potsdam en Berlijn!

Maandag 25 april 2016
Nou dat is een koude nacht. Vanmorgen kom ik buiten en het gras is wit van de vorst en de vatendoek die buiten hing is bevroren. Maart roert zijn staart maar April doet wat hij wil”.

Gisterenavond heb ik besloten om door te reizen richting Berlijn. Ik heb een luxe camping op internet gevonden waar een restaurant bij zit en een verwarmde binnenruimte. Het belooft een paar dagen fris en nat te worden dus de uitdaging is om me aan te passen. Genoeg is er te doen in Potsdam en Berlijn.

Nog leuk om te melden is dat ik vandaag 255 kilometer gereden heb en onderweg een sanitaire stop nodig had. Raststättes genoeg langs de snelweg maar ik los het anders op. Tussen de vrachtwagens parkeer ik en ga in mijn caravan op mijn eigen potti potti. Wel net zo comfortabel. Nog even de armen en benen strekken en een kop thee uit de thermoskan. Dan rijd ik weer verder in een rustig tempo met een muziekje op de achtergrond. Laat de koude maar buiten, in mijn auto is het comfortabel.

Omdat Potsdam en Berlijn bij elkaar vast veel te melden geven, sluit ik nu dit blog af.

Nog bedankt voor alle belangstelling voor mijn zere rechter voet. Hij doet het weer goed genoeg. Ik kan weer auto rijden en de fiets geeft uitkomst. Wat er mee was? Wie het weet mag het zeggen. De dokter en ik wisten het niet. Maar wat vanzelf komt, gaat vaak ook weer vanzelf over. Tenminste als je er rust mee houdt. En zo is het gelopen. Morgen sightseeing Potsdam.

Wordt vervolgd.