Tartu, intellectueel centrum van Estland

Blog 23, Tartu, intellectueel centrum van Estland

Vrijdag 1 juli 2016
Vanmorgen sta ik vroeg op en hoop dat mijn laptop het weer doet. Nee, die geeft geen kik. Dan vertrek ik al om 08.00 uur van de camping in Toila richting Tartu. Zo vroeg omdat ik onderweg even van de route af wil wijken om langs het Peipsi meer te rijden en deels omdat ik vroeg in Tartu wil zijn om mijn laptop naar een computerzaak te brengen om na te laten kijken. De route gaat met horten en stoten. Er wordt veel aan de weg gewerkt en dan rijden we over één baan. Maar er zijn ook stukken ´Poolse wegen´, zoals ik het noem. Kuilen en bubbels, putdeksels die naar in het wegdek liggen. Het enige dat ik kan doen is de snelheid aanpassen en de achteropkomers voorbij laten gaan.

De omgeving is prachtig, mooie bomen, velden met bloemen, graan dat omhoog schiet, grasland. Op de hoogte van het Peipsi meer staan oude caravans waar vis gebakken wordt. Ik zie dat mannen ze gaan inrichten maar het is nog te vroeg om vis te eten. Bij het dorp Kasepää ga ik van de weg af en schiet een smalle weg op. Langs het Peipsi meer ligt een aantal vissersdorpen die bekend zijn vanwege een Russisch Orthodoxe geloofsgemeenschap die hier woont en hun eigen tradities in stand weten te houden. Dat doet me aan Trakai denken in Letland waar ook traditionele Russische Joden wonen die ook hun eigen tradities in stand houden.

Het dorp ziet er sprookjesachtig uit. Mooie houten huizen, sommige in licht groene pasteltinten geschilderd en sommige nog in origineel hout. Oude huizen en nieuwe die in de oude stijl zijn gebouwd. Er staan geen hekken om de huizen maar het grasveld en de struiken lopen door tot aan de weg. Die weg is smal en ik hoop maar dat er geen grote tegenligger aan komt. Ik rijd dus met Eribaatje achter me en dat wekt wel wat bekijks op. Ik zie mensen als eerste naar mijn gele nummerbord aan de voorkant kijken. Ik weet niet of ze dat kunnen plaatsen als een Hollands nummerbord. De witte borden van de Duitsers vallen minder op want in Estland is de kleur ook wit met zwarte letters. Alleen hebben ze hier wel wat minder cijfers op het nummerbord dan de Duitsers.

Aan de rand van het meer zie ik riet staan maar ik kan het meer wel zien. Het is groot, echt groot. Het is een van de grootste meren van Europa. Rond het meer zijn er delen moeras die onbegaanbaar zijn. Omdat de straat wel erg smal is, ga ik maar weer terug naar de hoofdweg, de 3. De navigatie mevrouw is helemaal blij want ze blijft maar zeggen: keer om, keer om. Nu is ze weer tevreden en leidt me zonder omwegen naar het dorp Elva dat 25 kilometer onder Tartu ligt. Ik wil naar Tartu maar ik heb daar een camping gezien waar veel slechte recensies op gegeven zijn. Dan maar wat verder weg en morgen met de fiets op de fietsdrager naar Tartu.

Op de camping van het Waide Motel aangekomen staat er een tent en een caravan Er blijkt geen wifi te werken op het veld. Hier word ik niet vrolijk van want ik kies juist deze camping omdat in de ACSI gids staat dat er werkend wifi is. Enkel bij de receptie is er wifi, zegt de jonge vrouw. Maar ze is me ter wille en ik mag voor €12,- per nacht hier staan. Dat is echt een mooi aanbod dus ik schik me en ga naar het veld. Maar dan blijkt dat ik geen elektriciteit heb. De mensen van de caravan zijn er niet en de man van de tent zegt dat hij geen stroom nodig heeft. Eerst even naar de wc en dan maar door naar de receptie. Laat nou die wc ook niet fris zijn. Even denk ik: ik ga weg maar ik bedenk dat ik ook kan vragen of ze de toiletten schoon maken. Ik kom dus met twee problemen bij de receptie: geen stroom en geen frisse toiletten. Nu blijkt dat ze vannacht zulk slecht weer hebben gehad dat er vocht in de schakelkastjes is gekomen. De monteur wordt gebeld en hij komt met een extra lange kabel en sluit me aan op een electriciteitshuisje. Opgelost dus. Net zoals het toilet, de schoonmaakster is langs gekomen en vanmiddag en vanavond heb ik een frisse sanitaire voorziening.

Ik pak mijn laptop onder de arm en ga in de conferentiezaal het blog bijwerken. Hoe kan dat nou zo ineens, de laptop was toch defect? Hij zat al onder mijn snelbinders op de fiets, het adres van de reparateur heb ik in mijn tas en dan bedenk ik: nog een keer proberen. Je zult het niet geloven, hij gaat aan en start Windows. Te gek en ik sluit hem snel af en ga met de laptop naar de receptie. De foto’s uitzoeken is een hoop werk want ik ben wat achter doordat ik twee dagen niks kon doen. Ik krijg een heerlijke café latte van de zaak en ik zit er eigenlijk best goed.

Dan wordt er een lange tafel gedekt want vanavond komt er een groot gezelschap. Er is dit weekend een Zomerfeest met muziek uit die goeie ouwe tijd in het dorp Otelaa. Ze verwachten in twee dagen vele bands en vele bezoekers. Nu snap ik ook waar ze de tijd aan hebben gegeven. Dit is namelijk niet een echte camping maar een Motel annex conferentieoord en daarbij is een camping. Er zijn niet veel gasten op dit moment op de camping en die heeft even geen prioriteit gehad. Maar nu ik er ben wel want ik heb laten weten dat ik beoordelingen schrijf op TripAdvisor en ACSI. Een beetje chantage lijkt het maar het werkt wel.

Op de fiets verken ik Elva en zie dat het wel een klein dorp is maar het is vooral een sportdorp. Er is een grote zwemvijver en in het bos zijn van die outdoor activiteiten. Er lopen veel jongeren met moutainbikes want zondag is er een mountainbike toernooi waar ook sporters uit andere landen voor komen. Bij de camping hangt een bord dat er gelden worden ontvangen van het Europese Stimuleringsfonds voor regionale ontwikkeling. Het gebied leent zich er zeker voor om op de kaart gezet te worden voor wandelen, fietsen in de natuur want het is hier landelijk mooi met veel bossen. Ook is het een overloop gebied van Tartu dat 25 kilometer verder op ligt en dat de tweede plaats in Estland is maar het is hier dunbevolkt. Het gebied straalt hier zeker rust, welvaart en welzijn uit.

Vanavond eet ik in het restaurant van het Motel. Hetzelfde als de 50 gasten, alleen in een eigen ruimte. Gewoonlijk eet ik geen toetje maar vanavond wel want dat is het menu. Het is cheesecake en smaakt me goed. Het eten is heerlijk, het lokale biertje ook en dat toetje ook. Dit alles voor de kostelijke prijs van €14,-. Na het eten stap ik nog even op de fiets om op zoek te gaan naar kaarten voor de drie kleinzonen. Uit ieder land komt er een kaart. Rusland en Finland zijn al verstuurd en nu is Estland aan de beurt. Voor ieder kind een eigen kaart vinden is hier best lastig want er zijn weinig echt leuke kinderkaarten. Wel hebben ze hier een soort envelop kaarten die met verjaardagen gegeven worden en waar geld in gedaan kan worden. Maar het is gelukt om weer drie leuke kaarten te vinden. Morgen op zoek naar postzegels en dan kijken hoe lang de kaarten er over doen om in Driebergen op de deurmat te vallen.

Zaterdag 2 juli 2016
De fiets heb ik gisterenavond al op de fietsdrager gezet en ik kan dan ook op tijd vertrekken richting Tartu. Aan de rand van de stad parkeer ik de auto, zo’n 5 kilometer te gaan op de fiets. Wel even goed noteren waar de auto staat want dit is een plek die ik vast niet zo maar terug vind. Op de TomTom even de coördinaten op gezet en die genoteerd. Dan zie ik een prachtige kerk staan die me aan het Hubertusslot op de Hoge Veluwe doet denken en aan het station van Helsinki. En jawel, het is een Art Nouveau kerk die door dezelfde architect is ontworpen als die het station in Helsinki heeft ontworpen. Het is een Lutherse kerk en de binnenkant is ruim opgezet met twee balkons, wit en zonder opsmuk. Er staat een prachtig groot orgel achter in de kerk.

Dan fiets ik op mijn gevoel richting het centrum. Maar mijn gevoel klopt dit keer niet want ik kom in buitenwijken van Tartu. Dan toets ik op de Tomtom centrum Tartu in. Na vijf kilometer fietsen sta ik weer bij die mooie kerk. Blijkbaar is deze kerk zo bijzonder dat hij nog als centrum genoteerd staat want er staat een jong stel uit Finland dat hetzelfde is overkomen. Ik pak de plattegrond van Tartu er bij en typ op de TomTom de straat van de Tourist Office in. Die is op het oude Raadhuisplein en zo weten we nu dat er nog 1,2 kilometer te gaan is. Voor mij op de fiets natuurlijk een klein stukje om.

Tartu is de tweede plaats in Estland met 100.000 inwoners. Een studentenstad waar studenten het straatbeeld bepalen, staat er in de reisgids. Hier staat het mooie, witte hoofdgebouw van de universiteit. Maar dat is gesloten en studenten domineren vandaag niet het straatbeeld. Tartu is kleiner dan ik gedacht had maar het is een levendige stad met grote koopcentra in het centrum. Daar ga ik op zoek naar postzegels en via, via weet ik de geschreven kaarten op de post te doen. Maandag worden ze vanuit Estland verstuurd want hier werkt de post niet in het weekend.

Tartu en parken horen bij elkaar. Zowel langs de rivier die door de stad loopt is een mooi aangelegd park met een bronzen beeld dat bij menige toerist vragen oproept. Het is een beeld van twee blote mannen. De een is duidelijk ouder dan de ander en het eerste dat bij me opkomt is: een pedofiele relatie? Het fijne van dit beeld weet ik nog niet, dat ga ik via internet opzoeken.

Op het plein van het Raadhuis staat een fontein met daarin twee kussende studenten. Dit is het symbool van de stad Tartu. Er komt een groep Aziaten en het bekende spel gaat beginnen. Om de beurt zitten op de rand van de fontein en dan een foto. Dit Raadhuisplein is de kern van Tartu en er zijn allemaal gezellige terrasjes. Er staan jonge meisjes in een soort klederdracht bij een karretje souvenirs te verkopen. Hier koop ik voor €4,- een houten onderzetter voor mijn theekopje. Op de kurken achterkant schrijf ik dat dit kleinood in Tartu is gekocht.

Achter het Raadhuisplein ligt een heuvel, Toomemägi, ook wel Kathedraalheuvel genoemd. Vroeger was hier de bisschopszetel maar nu staat er enkel nog een ruine van een kathedraal. Het is een heuvelachtig terrein en er staan bronzen beelden van beroemde burgers uit Tartu. Een dichter, een medicus en nog een paar anderen worden hier in ere gehouden. Op hun bordje staat: ter ere van de ‘death birthday’.

Er is een markt in het centrum waar ik voor een prikkie heerlijk zoete kersen en aardbeien koop. Fruit en groente is hier echt goedkoop maar voor kleren kopen hoef je niet naar Estland te gaan. De stijl is die van onze vijftiger jaren. Jongelui kopen hun kleren bij o.a. H&M die een groot reclamebord heeft aan een van de koopcentra.

Zo zwerf ik uren door Tartu en bij MacDonalds weet ik de wifi en de toilet te vinden. Het is een broeierige dag, zo’n 26 graden met een hoog vochtigheidsgehalte. Als ik de toren van een kerk beklim, staat het zweet me op het lijf. Maar op de fiets is het goed uit te houden.

Vanavond ga ik voetbal kijken op een groot scherm in een van de zalen van het Waide Motel. Duitsland-Italie wordt het. Als het 1-1 staat haak ik af want dat belooft dan lang doorspelen te worden. Morgenochtend hoor ik de uitslag wel bij de receptie want ik heb geen wifi in de caravan dus ik moet even geduld hebben wie er naar de halve finale gaat van dit EK 2016.

Zondag 3 juli 2016
Vanmorgen als eerste naar de receptie gelopen om de uitslag van de voetbal te lezen op mijn mobiel. Duitsland gaat dus door.

Wat ga ik doen vandaag? Vandaag ga ik het wel rustig aan doen zodat ik vanavond de voetval kan uitkijken. Rita, de masseuse die ik op de camping in Raiskums heb beloofd te bellen als ik in Tartu zou zijn, die ga ik straks even bellen.

De vogeltjes fluiten om me heen nu ik dit schrijf en het gras is hier echt groen want het heeft vannacht weer geregend.

De fiets staat nog op de auto en ik weet nu waar ik in de stad gratis kan parkeren. Bij de Selver, een grote supermarkt op de Võru straat tegenover nummer 166. In 3,5 kilometer ben ik in het centrum en ga op zoek naar die plekken in Tartu waar ik gisteren niet aan toe gekomen ben. Twee poorten in de stadswal, nog even de St John's kerk waar gisteren dat podium in stond.

Maar dan zie ik dat het gaat betrekken. Dat gaat in een hoog tempo en in de verte hoor ik de donder al komen. Ik fiets naar het Raadhuisplein en kijk of er een plekje is waar mijn fiets droog kan staan. Een terras waar grote parasols op staan wordt ontruimd en daar mag mijn fiets onder staan. Maar de jonge vrouw geeft wel aan dat de parasol niet waterdicht is. Daar staat hij altijd nog droger dan gewoon in de straat dus ik parkeer hem daar terwijl de eerste druppels vallen.

Binnen no time breekt er een wolkbreuk los. Het water valt echt in bakken uit de lucht en gutst door de straat die hellend is. Het café waar ik zit, ligt onder aan het plein, richting de rivier. Al de regen die valt, stroomt ons voorbij en stroomt richting de rivier. De straat waar gewoonlijk de auto's rijden, die staan nu stil, komt blank te staan. Een prachtig gezicht is het en mensen staan voor de ramen te kijken en maken foto's. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een salade te bestellen en met de WiFi van het café een paar beoordelingen op TripAdvisor te zetten. Na een uur is het droog en zeker 10 graden koeler, zo'n 17 graden.

Dan fiets ik de brug over om de andere kant van de rivier te ontdekken. Er loopt een fietspad door een park waar allemaal bronzen beelden staan van stadsgenoten die in het verleden iets betekend hebben voor Tartu. Er komt een gezin aan met een peuter en een kleuter, helm op en op kleine fietsjes. Hier zie ik creatieve graffiti op de muren en politieke leuzen met de naam Potin, dat is vast Poetin. Dan kom ik bij een stuk waar de straat echt blank staat. Het is een fraai gezicht hoe de auto's door het water gaan en het water hoog doen opspatten. Meerdere automobilisten wagen zich niet aan dit avontuur en keren om. Ik sta daar met een jongetje van 11 jaar die perfect Engels spreekt. Hij vertelt me dat vanaf de 2' klas lagere school hij al Engelse les kreeg. Hij was toen 7 jaar. Hij heeft in die vier jaar zoveel Engels geleerd en gesproken dat hij zonder aarzelen een gesprek met me aan gaat. We maken beiden filmpjes van het waterspektakel en die stuur ik naar Holland.

Op de terugweg kom ik langs de botanische tuin van de universiteit. Een prachtig aangelegde tuin is het, niet echt groot maar vol met boeiende planten. Overal staan bordjes bij met de benaming. Er is een kas met tropische bomen en planten. Daar wordt €2,- voor gevraagd. Zo aantrekkelijk ik de tuin buiten vind, zo weinig boeiend vind ik de kas. De kas waar de bananenbomen en de palmen staan is zeker niet subtropisch van temperatuur. Het is er gewoon fris en niet vochtig. De palmen staan er niet florissant bij en de schildpadden hebben zich verstopt onder het water. De kas met de cactussen waar het een woestijnklimaat moet zijn is ook aan de frisse kant. Van de cactussen word ik ook niet vrolijk, ze lijken weer net te weinig water te krijgen en vele zien er verschrompeld uit. Eigenlijk vind ik de kassen geen visitekaartje voor een botanische tuin van een universiteit. Ik heb er vele gezien die er tien keer mooier uit zien. Maar eenmaal buiten ben ik weer gecharmeerd van de tuin buiten. En die was gratis.

Op de camping terug gekomen zie ik dat er drie Campers bij zijn gekomen. Ze staan alleen op het andere veld. Ik sta nu alleen op mijn veld want mijn Hollandse buren, waar ik geen tien woorden mee gewisseld heb, zijn vanmorgen vertrokken. Ik heb al betaald want ik wil morgenochtend vertrekken dus het lijkt me een goed plan om op de camping te verkassen. Ik draai de pootjes in, haal de stroom er af en haak Eribaatje aan mijn auto. Ik heb binnen niks weg gehaald, het dak is nog omhoog en buiten hangt er nog een wasrek aan de fietsendrager. Dus zo zachtjes mogelijk rijd ik van het ene veld naar het andere veld. Maar als ik de deur open doe dan is er toch van alles op de grond gevallen. De nieuwe buren uit Litouwen denken dat ik ga vertrekken en die zitten al te zwaaien. 'No, no', roep ik snel en maak een gebaar dat ik vannacht nog hier slaap.

Dan denk ik dat ik de foto's op de laptop kan zetten. Maar hij heeft weer zijn kuren want is niet aan de praat te krijgen. Ik denk inmiddels te weten waar hij niet tegen kan. Ik heb de stroom van de caravan gehaald en hij stond nog aan want het excel programma met mijn Reisschema stond open. Ai, vergeten om eerst de laptop af te sluiten voordat ik de stroom er af haal. De accu trekt het niet om dat kleine ritje op de camping te overbruggen. Dus is Windows niet goed afgesloten. Ik hoop dat na een nachtje rust en aangesloten zijn op de stroom ik hem morgen weer aan de praat krijg. Nu schrijf ik op mijn IPad maar de foto's daar op zetten vraagt te veel tijd want ze moeten toch op de laptop komen te staan. Maar goed, het blog Tartu in Estland wordt gecombineerd met Võru in zuid Estland.

Dan zit de reis in Estland er op en daal ik af in zuid-oostelijke richting naar Letland. Dan ben ik echt op de terugweg want het is vandaag al dag 75. Op naar de 100!

Nu is het inmiddels maandag en kan ik zeggen dat ik niet in de geplande plaats sta in Estland maar door gereden ben naar Letland. Zoveel regen kan menige grasmat niet aan en ik wil wel droge voeten houden als ik uit de caravan stap. Waar ik nu sta is geen internet in mijn caravan dus ik loop wat achter met het plaatsen van de blogs en foto's.

De website van waarbenjij.nu is fysiek verhuisd en heeft een probleem veroorzaakt want ik zie blog 22 niet meer bij de reisverslagen staan. Ik heb het al gemeld en ze gaan kijken waar het verslag van Vosu, Toila, Narva en Kohtla in noord Estland, is gebleven. Wordt dus aan gewerkt en anders plaats ik het opnieuw.

Wordt vervolgd vanuit Letland