Met de boot en fiets naar sprankelend Helsinki

Blog 21: Met de boot en de fiets naar sprankelend en welvarend Helsinki

Woensdag 21 juni 2016
Voor de zekerheid heb ik gisterenavond de wekker om 06.15 uur gezet maar ik word uit mezelf wakker. De fiets staat buiten al gepakt en binnen een kwartier ben ik klaar om te vertrekken. Het is dan 06.30 uur en ik fiets op mijn gemak naar de haven waar de grote schepen liggen. Ik vaar met de scheepvaartmaatschappij Viking, het merk van mijn schaatsen. Om precies 07.00 uur meld ik me bij de check-in en dan sta ik met mijn fiets naast twee stevige motoren. Daar komt nog een racefietser met zijn slaapmatje aan zijn stang gebonden en een slaapzak op zijn rugzak, aan. We mogen als eersten het ruim in en we krijgen aangewezen waar we ons voertuig moeten plaatsen. Met een riem bind ik mijn e-bike vast aan een ijzeren hekwerk.

Ik heb net voordat ik de boot op ga een anti zeeziek pilletje genomen. De overtocht van Tallinn naar Riga is ruim 2,5 uur en ik wil geen risico nemen dat ik echt beroerd word. Met de lift ga ik naar boven. Met de sportfietser en nog vijf mannen, sta ik als enige vrouw in de lift. Omhoog naar zeven hoog. Dan ga ik eerst op zoek naar een toilet. Ik loop door een pub en dan sta ik in de danszaal waar vier grote plasma schermen dansers laten zien en muziek laten horen. Het is hier koel en ik zoek hier een plekje. Nog nooit heb ik op zo'n groot schip gevaren en het trekt me ook niet echt om op verkenning te gaan. Ik ben al blij als ik het stabiel kan houden.

Inmiddels varen we de haven uit, aan het geronk van de motoren te voelen. Maar het deinen is op deze boot minimaal. Ik heb mijn IPad mee genomen en schrijf het eerste gedeelte van dit blog op de boot. Een goede afleiding voor de overtocht.

Als een van de eersten ben ik na 2,5 uur varen van de boot. De zon schijnt in Helsinki en het is 10.30 uur. Deze dag kan ik gelijk goed inzetten want ik heb er zin in. Het fietsen gaat lastig doordat de bestrating erg ongelijk is met langwerpige kinderhoofdjes. Het eerste dat me opvalt in Helsinki is dat de stenen krassen vertonen van auto's die waarschijnlijk met de bodemplaat over het asfalt schuren. Niet op één plek maar in heel veel straten zie ik dat.

Waar ik als fietser moet rijden is me niet duidelijk. Soms is er een stuk fietspad dat ineens ophoudt en soms fiets ik op de stoep of op de weg. Maar geen punt, ik manoeuvreer me wel door het verkeer en de vele toeristen die hier al rond lopen. Eerst op zoek naar de Tourist Information want ik heb een plattegrond nodig. Als ik een man aanspreek of hij de Tourist Information weet, komen juist twee jonge jongens aanlopen in groenblauwe jacks. Zij zijn er om toeristen die zoekend zijn, van informatie te voorzien. Een soort ‘street corner workers’ van de Tourist Information. Dit vind ik nou echt geweldig. Ik word al bij de haven opgevangen en wegwijs gemaakt. De toerist hoeft niet naar de Tourist Information te zoeken maar ze komen naar jou. Geweldig, dit heb ik nog nergens zo gezien.

Ik raak met de jongens aan de praat en merk dat ze perfect Engels spreken. Vooral de uitspraak klinkt meer Engels dan mijn uitspraak. We hebben er schik in want ik stel behoorlijk wat vragen. Dan gaan ze op de foto, Anton en Erik van de Tourist Information in Helsinki. Ze maken me goed wegwijs hoe ik bij mijn hotel Anna kan komen. Het is nog vroeg dus ik ga met de fiets aan de hand over de markt bij de haven. Wat me opvalt zijn de prijzen voor de meest onnozele souvenirs. Een hert met een magneet kost al €5,-. Een klein flesje water zie ik voor €2,-. Laat de toerist maar betalen.

Ik zie hier weer vele Aziaten lopen uit Korea, China, Japan en Hong Kong. Deze toeristen zijn jeugdig en kleurrijk gekleed met hoedjes op en hel gekleurde jassen en sportschoenen. De vrouwen lachen veel met elkaar. Er komt net een jonge knul aanfietsen met drie Aziatische vrouwen in zijn fietsbak. Ik schat dat het eind veertigers zijn. Ze willen allemaal om de beurt op de foto, zittend op zijn fiets en met die mooie blonde jongen. Ik zou denken, drie keer twee foto's maar het houdt niet op. Ik zie dat hij een tientje in zijn hand gedrukt krijgt omdat ze zoveel tijd nemen voor foto's maken. Het is ook een heel leuke jongen om te zien, dat hebben deze vrouwen ook opgemerkt. Ze nemen zijn beeltenis mee naar Korea, want daar komen zij vandaan.

Op naar hotel Anna waar ik gisteren via booking.com een eenpersoonskamer heb geboekt. De superieur kamer is nog vrij en daar zit wat korting op, korting? De prijs voor twee nachten is voor mij nogal aan de hoge kant, €178.- voor twee nachten. Dat is €89,- per nacht. Mag ik daar een mooie kamer voor verwachten?

Als ik tegen 12.00 uur in het hotel kom dan word ik ingeschreven door een vrouw met vissenogen, zo doorschijnend zijn de ogen. Ze is afstandelijk beleefd naar me maar maakt geen echt contact. De kamer is nog niet klaar. Uitchecken is tot 12.00 uur mogelijk en de kamer moet nog schoon gemaakt worden. Ik geef aan dat ik wel even kan wachten, eet mijn broodje op en installeer de WiFi code op mijn Iphone en IPad. Dan is het 12.30 uur en word ik chagrijnig, Niet enkel door het lange wachten maar vooral omdat ik niet weet hoe lang ik nog moet wachten. Dus weer naar de balie en vragen hoe lang het nog gaat duren.

Inchecken kan vanaf 14.00 uur en soms wel eens pas om 16.00 uur’, is het antwoord. Nu staat er bij bol.com niks over inchecken op de site dus daar kan ik niks over zeggen. Wat me stoort is dat ik niet het gevoel heb dat ik echt welkom ben en de receptioniste mij ter wille wil zijn. Ik sta op en zet mijn tassen in de luggage room en ga wat ontstemd met de fiets op pad.

De eerste indrukken van Helsinki doe ik op per fiets. Soms zijn er fietspaden en soms rijd ik over de stoep. Eerst ga ik naar de grote kerk van rode baksteen die vlakbij mijn hotel staat, de Johanneksenkirkko, of te wel Johannes kerk. De buitenkant doet me denken dat het een katholieke kerk is. Er is een zogenaamde tweelingtoren op die een groen uitgeslagen koperen torenspits hebben. Er zijn wat grijze versierselen die ik in de Dordogne ook wel bij Renaissance kerken heb gezien. Maar het blijkt een Evangelisch-Lutherse kerk te zijn. De kerk is open en ik kan er zo in. Ook binnen lijkt het me een katholieke kerk. Er staat een heel groot orgel en in deze kerk worden vaak orgelconcerten gegeven. Deze kerk is het ijkpunt in mijn dwalen want dit is de enige kerk met twee torenspitsen en vlakbij is mijn hotel.

Door naar de markt bij de havens. Wat een gezelligheid heerst er hier in de stad en al gauw heb ik mijn goede humeur weer terug. Het weer is heerlijk zacht en het zonnetje schijnt.

Helsinki is beroemd om een heel grote witte kerk die op een heuvel is gebouwd. Het is een Evangelisch-Lutherse kathedraal, in de wandelgangen de Domkerk genoemd, die ontworpen is door een Duitse architect die het model van de Russisch Orthodoxe kerk als uitgangspunt nam. Prachtig van buiten maar sober van binnen. Binnen doet het me meer aan een theaterzaal denken door de balkons dan aan een kerk. Er is een prachtige preekstoel en groot beroemd orgel.

Ook de Russisch Orthodoxe kerk, de Uspenski Kathedraal, ligt hoog op een rots vlak bij de haven. Deze kerk is van binnen niet heel groot maar wel de meest uitbundige. Maar zeker niet zo uitbundig als de kerken in St Petersburg. Beide kerken zijn beide van buiten en van binnen echt prachtig. Het lijkt of de kerken wedijveren wie vanaf afstand het mooist is en het snelst is te herkennen. Ze liggen alletwee op een heuvel en je kunt ze van elkaars plek zien. Je kunt ze zeker niet missen.
Er is ook nog een kleine katholieke gemeenschap in Helsinki, met 1% procent ingeschreven van de totale bevolking. Dus een kleine minderheid. Van deze kerk heb ik enkel een foto van de buitenkant kunnen maken op de laatste dag.

Ter informatie nog het volgende. Ruim 70% van de bevolking is protestants. Dan is er nog een kleine gemeenschap Russisch Orthodox en 1% katholiek. Een moskee heb ik hier niet gezien.

Er zijn zoveel mooie panden in Helsinki. Vroeger hoorde Finland bij Zweden en dat is nog te zien. Veel panden zijn van Zweedse organisaties die er trots op zijn dat ze een speciaal pand hebben. De panden van robuuste grijze stenen en een V-boog bij de entree, die vind ik echt heel speciaal. Ze lijken wel een fort en onneembaar.

Helsinki en Stockman horen bij elkaar. Zoals V&D bij Nederland hoorde zo hoort Stockman en Finland bij elkaar. Dit is een gigantisch groot warenhuis dat een paar grote rode baksteen panden in de stad heeft met groot de naam er op. Blijkbaar redden ze het prima in Helsinki in tegenstelling tot onze V&D. De stad Helsinki straalt toch een zekere welvarendheid uit. In de binnenstad zie ik geen goedkope winkelketens zoals Wibra, Zeeman, Bristol en MsM. Die soort zaken zullen er ongetwijfeld zijn maar ik zie ze niet in de luxe straten van de binnenstad.

Tussendoor schuif ik op de markt op het Kauppatori plein, aan bij een vis tent waar aan tafeltjes gegeten kan worden. Er is een net gespannen van de eettentjes tot over het looppad om de krijsende meeuwen te weren. De meest brutale duiken onder het net door en graaien vis of frites van een bord. Ik kies voor zalm met een paar krielen en ruim verse groente. Voor €13,- krijg ik een goede en smakelijke portie op een plastic bordje. Voor mij is het meer dan genoeg en alles smaakt voortreffelijk. Dan is het inmiddels over vieren en rijd ik naar mijn hotel in de Annankatu, nummer 1 om te kijken of mijn kamer klaar is.

Achter de balie staat nu een oudere man. Ik krijg mijn sleutel en ga naar kamer 507. Is deze kamer €89,- per nacht waard? Dat is echt dik overvraagd. Er blijkt geen airco in de kamer te zijn en de zon staat op het raam. De kamer is smoor en smoorheet, ruim boven de 30 graden en het zweet komt direct op mijn lijf. Er staat enkel een klein benedenraam open. Ik neem me voor niet weer chagrijnig te worden en ga naar de receptie om te vragen of het bovenraam ook open kan. Deze kamer heeft namelijk geen airco en de zon die er op staat heeft de temperatuur zeker tot 36 graden laten stijgen. Een benedenraam staat wel open maar de warmte blijft boven in de kamer hangen. Ik krijg van de oudere mannelijke receptionist een sleutel aangereikt en terug in de kamer plaats ik een stoel voor de vensterbank. Daar klim ik als oudere gast in de vensterbank om de ramen open te maken. Ik ben ook gek ook bedenk ik om dit zelf te moeten doen voor een kamer van bijna negentig euro per nacht. Maar even praktisch zijn, zeg ik dan tegen mezelf en het lukt me om de ramen los te krijgen. Nog even wat aparts, de sloten gaan hier net de andere kant op open en dicht dan bij ons. Ik ga op mijn achterste zitten in de vensterbank en laat me weer op de stoel glijden. Ziezo, nu kan de kamer koeler worden.

Dan weer op de fiets om de omgeving verder te verkennen. Het wordt een rit van rijden, afstappen, kijken, foto’s maken, ook foto’s van andere toeristen maken en praatjes maken. Zo kom ik de dag wel door. In het centrale park zie ik meerdere bomen een rood-wit bolletjes jurkje aan hebben. De vormen van de bomen doen aan vrouwenlichamen denken. Jongelui liggen en zitten in het gras en het is er flink levendig. Er hangt een ontspannen sfeer in het centrum van Helsinki ondanks de vele toeristen.

Tegen de avond zoek ik mijn eenvoudige hotelkamer weer op die nu een acceptabele temperatuur heeft. Dit hotel en kamer 507 zou ik zeker niet in de warme zomermaanden nemen want dan is het er vast nog warmer. De gordijnen trek ik dicht zodat de overburen me niet in mijn ondergoed in de kamer zien staan. Dan de douche in en de eerste dag wordt afgesloten met een positief gevoel over de stad Helsinki. Nu mijn rust nemen.

Donderdag 23 juni 2016
Hoeveel commentaar ik ook heb op hotel Anna, maar eerlijk is eerlijk, ik heb een heerlijk bed en daarop heb ik heerlijk geslapen. Na het ontbijt ga ik iets doen dat ik op TripAdvisor heb gelezen. Ik ga naar tram 3 in de Fredrikinkatu (katu is straat) en stap tegen10.00 uur in tram 3. Voor €3,20 kan ik een uur blijven zitten en word ik door de stad gereden. Deze lijn rijdt namelijk een rondje door Helsinki en zo is het een goedkope manier van een City Tour. Je moet het maar ontdekken en dat heeft blijkbaar iemand gedaan en op internet gezet en dat heb ik dan weer gelezen.

Als het rondje om is, blijf ik nog even zitten tot we weer bij de halte van het station zijn. Dan stap ik uit en ga de binnenkant van het station bekijken. Gisteren ben ik er al met de fiets langs gegaan maar nu is de binnenkant aan de beurt. Ik ben helemaal verrukt van de bouwstijl. Zoveel mooie details van de architectuur zijn er te zien. Mooie lengtestrepen in het grijs, groen graniet, mooie bogen met versieringen. Zelfs de grote houten deuren zijn prachtig. Ik vraag een jonge knul die voor de Tourist Information plattegronden uitdeelt of hij wel gezien heeft hoe mooi dit station is. Zowel van buiten als van binnen. Nee dus, want voor hem is al dit moois allemaal heel normaal. Het is gewoon het station in Helsinki.

Voor de meeste bewoners in Helsinki en toeristen is de witte kathedraal het boegbeeld voor Helsinki dat op nummer 1 van de bezienswaardigheden staat. Voor mij is dit prachtige station nummer 1 in Helsinki. Zowel de buitenkant met de beelden die een bol vasthouden als de binnenkant vind ik schitterend mooi.

Vanmorgen heb ik ook wat meer gelezen over Finland. Eigenlijk weet ik weinig van dit land. Het is jaren een deel van Zweden geweest, daarna van Rusland. Helsinki is pas in 1917 onafhankelijk geworden en de hoofdstad van Finland geworden. De haven van Helsinki was van oorsprong geen handelshaven maar de Russen hebben Finnen die handel dreven, naar Helsinki gehaald. Eigenlijk is Finland dus pas iets meer dan 100 jaar een zelfstandige staat. Er wonen circa 6,5 miljoen inwoners die voornamelijk in het zuiden wonen. Het noordelijkste gedeelte is Lapland en daar zijn hele delen toendra en niet echt bewoonbaar.

Na de tramrit en het bezoek aan het station loop ik via vele straten en parkjes naar mijn hotel Anna. Ik neem een uur rust, schrijf drie kaarten voor mijn kleinzonen, drink en eet wat op mijn kamer en ga tegen enen weer op pad met mijn fiets. Inmiddels staat er weer een andere receptionist, een man van in de veertig die ik nog niet gezien heb. Ik leg de plattegrond op de balie en vraag hem welke wijk hij aanbeveelt om op de fiets te bezoeken. Eerst naar de beroemde Rotskerk en daarna door langs de grillige kustlijn naar een nieuwe houten sauna in de nieuwere wijk Uusimaa die in het zuiden van Helsinki ligt. De sauna heeft buitenom een trap naar het dak van waar je een mooi uitzicht hebt over de zee en de eilanden. Hij raadt me aan om hier naar toe te fietsen.

Het is even zoeken waar de Rotskerk is maar hij is zeker een bezoekje waard. In Helsinki liggen meerdere rotspartijen en hier is deze kerk deels in en deels tegen de rots gebouwd. Het is een moderne Lutherse kerk. Aan de buitenkant zie ik een groot betonnen blok waar je onderdoor binnen komt. Het doet me eerder aan de ingang van een zeeaquarium denken dan aan een kerk. Maar als ik binnen kom dan ben ik verrast. Niet enkel over de grote ruimte maar nog meer over de constructie. Aan de zijkanten zijn rotsblokken op elkaar gestapeld en daarboven is een stalen constructie met daartussen glazen platen. Het plafond is een koperen koepel met allemaal groeven. Prachtig vind ik vooral de stalen steunen, glas en het koperen plafond. De constructie vind ik een toppunt van spelen met materialen. De kerk is heel licht door de vele glazen platen. Er is een trap naar een balkon en vandaar heb ik weer een ander gezicht op de kerk. Een jonge vrouw is op een vleugel aan het spelen en het valt me op hoe mooi de akoestiek hier is. Er worden dan ook vaker concerten in deze grotkerk gegeven. Ik maak meerdere foto’s van de kerk en ga weg zodra er een groep Aziaten komt die met sticks selfies gaan maken en in de raarste houdingen gaan staan. Ze stralen weinig respect uit voor deze bijzonder omgeving.

Dan fiets ik naar de kuststrook en kom ik aan in het Kavopuistd Park. Hier zitten wel honderd wilde ganzen te knabbelen aan het gras. Er lopen tientallen jongen tussen de grote ganzen en ik blijf even kijken. Net als bij stokstaartjes staan er enkele ganzen aan de rand op de uitkijk. Ze kijken me aan met een snuit van: 'houd afstand'. Nu weet ik dat ganzen flink tekeer kunnen gaan als ze zich bedreigd voelen dus ik blijf op een respectabele afstand van ze.

Dit park heeft een rotsachtige heuvel, het hoogste punt. Daar fiets ik in z’n één naar toe en heb een prachtig uitzicht op een aantal baaien waar tientallen zeiljachten liggen. Het weer is nog steeds helder maar de weersverwachting is dat het aan het eind van de middag kan gaan regenen.

Al fietsend langs de kuststrook zie ik in de verte een vreemd bruin geval staan. Dichterbij komend ontdek ik dat dit de nieuwe sauna is waar de receptionist me op wees. Daar ga ik naar toe en dichterbij zie ik mensen in badgoed uit een dampende deur komen en via een trap het koude water van de zee in gaan. Brrr, dat ziet er zeker koud uit. Er lopen wilde ganzen op het grasveld en ik zie twee bonte pieten er tussen staan met hun lange helrode snavels. Dan gaat het regenen en ik zet mijn fiets op slot en ga via een onopvallende deur naar binnen. Dit is echt een apart architectonisch gebouw want als ik bij het fietsenrek sta dan zie ik niet eens dat er een deur in de zijkant zit.

Binnen is het een drukte van jewelste. Voornamelijk dertigers zie aan tafeltjes en bars zitten. Er heerst een gezellige drukte en ik maak een plaatsje vrij aan een soort bar en ga op een barkruk zitten. Mijn Ipad haal ik tevoorschijn en ik vraag de wifi code. Achter de bar staan allemaal jonge, vlotte jonge mannen en vrouwen. Sommigen wat artistiek om te zien maar allemaal open, vriendelijke gezichten. Ik bestel een café latte voor €4,50 en ga wat schrijven. Naast me zit een jong stel en die krijgen een soort hamburger met wat frietjes bezorgd. Ik maak een praatje met de jongen naast me, hij is 32 jaar en ingenieur. Ik vraag of deze hamburger lekkerder smaakt dan bij Macdonalds. Hij zegt en straalt uit dat dit zo is. Maar de prijs is er ook naar. Ik schrik er van als hij zegt dat wat hij op zijn bord heeft €18,- kost. Dat zie ik er niet aan af maar het zal vast wel lekker zijn.

We komen met elkaar in gesprek en ik krijg behoorlijk wat inzicht in de inkomens van Finnen. Deze jongeman van 32 jaar verdient per maand €3.600,- De jongelui achter de bar zullen zo’n €2.000/€2400,- per maand verdienen. De inkomens in Finland liggen dus hoger dan bij ons. Omdat in Estland de kosten van levensonderhoud een stuk lager liggen, reizen veel Finnen graag naar de eilanden van Estland en naar Tallinn. Veel Finnen hebben vroeger grond en huizen in Estland gekocht tegen een lage prijs. Maar er zijn ook veel hoog opgeleide mensen uit Estland die werken in Helsinki. Ze pendelen heen en weer tussen het doordeweeks wonen en werken in Helsinki en in het weekend gaan ze terug naar Estland. Nu snap ik ook waarom de prijs van mijn boottocht terug naar Tallinn in Estland €20,- duurder was dan de heenreis. Op vrijdagmiddag begint het weekend en dan is er veel vraag naar tickets. Marktwerking dus.

De jongelui gaan weg en ik ga aan mijn blog schrijven. Dan schuift er een oudere man naast me aan met zijn biertje. Het is een Duitser en ik schakel van Engels nu naar Duits over. Hij is een week op bezoek bij oude vrienden die wat te vieren hebben. In het verleden heeft hij in Helsinki gewerkt. Het hoe en wat vraag ik niet want ik wil graag wat afstand houden. Dan komen we op de politiek van Merkel en het Engelse referendum. Hij blijkt behoorlijk wat uitgesproken opvattingen te hebben hoe een samenleving er uit moet zien. De wereld gaat ten onder aan de vele mensen. Iedere regering zou een 1 of 2 kind politiek moeten invoeren willen we kunnen overleven op aarde. En ook nog meer duidelijke opvattingen. Ieder volk woont op eigen terrein en leeft volgens een eigen cultuur, heeft een eigen cultuur en dat moet zo blijven. Dan geef ik aan dat het toch maar wat handig is dat ik Duits spreek want anders kunnen wij nu niet communiceren. Er ontspint zich een aardig gesprek maar hij moet inkopen gaan doen. Hij stopt mij zijn visitekaartje in handen met het uitdrukkelijke verzoek om contact met hem op te nemen. Via internet heb ik wat informatie over hem opgezocht en hij blijkt designer te zijn van horloges. Het is me al wel opgevallen dat hij een prachtig horloge om heeft. Daar zit in de plaat een randje van hout in vewerkt. Het visitekaartje heb ik aangenomen en daar laat ik het bij.

Bij het afscheid van deze mooie, moderne ontmoetingsplek maak ik nog een foto van de jongeman achter de bar met zijn vrouwelijk collega. Ik geef mijn blog door want ze vinden het leuk om te zien welke foto´s ik van de sauna ga plaatsen. Dan nog even het dak op van de sauna om een paar foto´s van de zee, de ferry, de zeilboten en de schreeuwende meeuwen te schieten. Het miezert nog wat en met mijn rode cape om stap ik op de fiets om terug te keren naar Hotel Anna in het oude centrum. Een bijzonder middag was dit in Helsinki.

Bij mijn late terugkeer in het hotel staat er een jongeman bij de receptie. Hij komt uit Uruqai en komt voor zaken naar Helsinki. We krijgen met de receptioniste die dan dienst heeft een gesprek over de politieke verhoudingen van Rusland ten opzichte van Finland en de Baltische Staten. Ook over het referendum dat vandaag in Engeland plaatsvindt. Het gaat er om hangen of Engeland uit Europa gaat stappen of er in blijft. Om 23.00 uur sluiten de stembureaus en kan het tellen beginnen. Het wordt zo een latertje

Vrijdag 24 juni 2016
Vanmorgen lees ik de uitslag van het Engelse referendum op NOS.nl. Met 52% stemmen vóór gaat Engeland uit Europa. Met de receptioniste Myriem praat ik nog even na over deze ‘onnozele’ uitslag zoals zij het typeert en over de consequenties die dit voor de Europese landen kan hebben. Het wordt een verlaat ontbijtje want ik heb het gisterenavond laat gemaakt door op de avond nog de stad in te gaan. Op mijn gemak pak ik de fietstassen in en rijd nog een keer door het centrum en via allerlei onbekende straten richting de haven, terminal D, vanwaar de boot van reder Tallink vertrekt. Ik word een uur eerder verwacht dan de vertrektijd omdat fietsen en motoren een aparte plaats krijgen op de Ferry. Ik ben weer de enige vrouw tussen zeven mannen met stoere motoren. Dan komt er een enorm schip aan in de kleuren appelgroen, wit, oranje met daarop de naam Tallink, Superstar. Dit is echt een super schip en binnen is het pracht en praal. Ik heb een pilletje genomen tegen zeeziekte maar ik voel niet eens dat we uit de haven vertrekken.

Ik ben als een van de eersten op het schip. Mijn fiets staat achteraan in het ruim en ik loop vier etages omhoog en loop helemaal naar de voorkant van het schip. Daar is een grote zaal waar trapsgewijs halfronde banken met tafeltjes staan. Ik ga op de tweede hoogte zitten en er schuift een jong stel bij me aan. Zij is een mooie donkerharige jonge Russin die in Finland woont en ze heeft Chinees-Mongoolse trekken. Hij is een Turkse man die op zijn twintigste naar Finland is gekomen. Ze gaan met een dagkaart naar Tallinn en reizen vanavond terug. Ze spreken een beetje Engels en ik maak een paar foto's van ze met zijn camera.

Dan gaat een live orkest spelen: keyboard, drummer en zangeres. Maar de twee mannen zingen ook geregeld een nummer en zij speelt niet onverdienstelijk op een alt klarinet. Het is het soort muziek die in De Mof in Amersfoort gespeeld wordt. Maya weet dan wel om welke muziek het gaat. Beetje romantische uit de zeventiger jaren en de zangeres zingt in het Fins en Engels. Ik pak mijn IPad en ga alvast wat indrukken van Helsinki neer schrijven. Een enkel koppel durft het aan om de dansvloer op te gaan. Door de glazen voorgevel zie ik de zee. Het water is rustig en ik zie geen schuimkoppen zoals op de heenreis. Ik voel nauwelijks dat de boot vaart. Hij glijdt over het water.

Na twee uur bootreis fiets ik om even over half vier weer op Estlandse grond in Tallinn. Dan ga ik eerst naar de supermarkt Rimi om wat etenswaren voor de avond te kopen. Het is bewolkt en het miezert wat. Er staan twee campers om mijn Eribaatje: rechts een Belg en links een Oostenrijker. Ik maak met beiden even een praatje en ga dan de fiets afladen want ik zie dat er regen op komst is.

Met de Oostenrijker krijg ik nog een grappig moment. Ik sta met twee plastic flessen in mijn hand om vers water te vullen. De man die al wat op leeftijd is, komt er gezellig bij staan voor een kletsje. Maar als ik de kraan dicht wil doen en de fles weg trek, blijft het water uit de leiding spuiten. Ik moet er nu weer om lachen nu ik dit schrijf want die man staat precies in de loop van de straal. Z..knat van boven tot onder. Net of hij het in zijn broek gedaan heeft. Hoe los je zo iets nou op? Een welgemeend excuus is dan op zijn plaats. Hij komt naar me toe en zegt op een charmante oude mannenmanier: ‘es ist dat ik dich liebst, sonst ….’Dan geeft hij mij zijn rechter wang en natuurlijk druk ik daar een kus op. Ik WhatsApp dit aan mijn dochter en denk op dat moment dat hij 72 jaar is. Even later komt hij in droge en schone kleren weer naar buiten met zelf twee plastic flessen om water in te vullen. Die heb ik natuurlijk voor hem gevuld want nu had ik door dat ik het kraantje niet helemaal naar rechts moet draaien maar tot halverwege. Laat die sportieveling nou 86 jaar zijn en met zijn vrouw nog een rondreis aan het maken zijn door de Baltische Staten en Scandinaviё. Morgen gaan ze de boot op naar Helsinki. Dit vind ik nou knap om op die leeftijd nog zo te kunnen genieten van het leven.

Mijn impressie van Helsinki:
Genoeg indrukken gekregen om te kunnen zeggen dat ik Helsinki een prachtige stad vind. Wel een ‘blanke stad’ want ik zie nauwelijks mensen met een andere huidskleur. Behalve de Aziatische toeristen. Het woord 'sparkling' oftewel sprankelend gebruik ik om Helsinki te typeren. In welke straat je komt, er is overal wel wat moois om te zien en ik voel een positieve energie.

De haven ligt hier in de stad en er komen boten vol met toeristen aan maar die dwarrelen uit over de stad. Enkel op het marktplein bij de haven en in de kerken loop je elkaar voor de voeten. Helsinki is een ´gewone´ stad, nog meer dan Amsterdam waar gewoon mensen wonen die er werken en waar toeristen door heen lopen. In totaal wonen in Helsinki ruim 600.000 inwoners. Dit is een vijfde van de hele Finse bevolking. Helsinki bestaat uit veel kleine en grote eilanden. De kust is grillig en je komt op veel plekken de zee tegen. Er zijn op veel plekken fietspaden en anders fiets je gewoon op de stoep of op de weg. Hier fiets ik niet als enige, veel jongeren en toeristen doorkruisen de stad op de fiets. Helsinki is ook beroemd om de vele sauna´s die er zijn maar daar heb ik dit weekend geen gebruik van gemaakt behalve voor een gezellig kletsmoment.

De Finnen vind ik uitermate verzorgd er uitzien en ook uitermate beleefd. Wie ik ook de weg vraag, ik heb alle keren een vriendelijk en behulpzaam antwoord gekregen. Of ze nou lopen te joggen of dat ze even van de fiets af moeten stappen, Finnen doen het. Er lopen veel mooie, blonde vrouwen en aantrekkelijke jonge mannen. De vooral jonge Finnen stralen en komen zelfbewust over bij mij. Bij de oudere generatie zie ik geen chagrijnige gezichten zoals ik die in de Baltische Staten nog wel heb gezien.

Toch voel ik een verschil met Nederland. Nederland is meer 'vrij', we trekken ons minder aan wat een ander van ons vindt. Helsinki noemde ik tegen iemand 'under control', alsof de mensen zich er rekenschap van geven wat anderen van ze vinden. Geen onvertogen woorden, geen vuiligheid op straat, geen negativiteit. Gewoon correct.

Helsinki is gekoppeld aan het woord DESIGN. Met een hoofdletter want in zowel de gebouwen als in huishoudelijke artikelen die in winkels te koop zijn, vind je het terug. Er zijn dan ook veel designwinkels met fraai ontworpen artikelen. Er is zelfs een Design Museum. Geen straat is hetzelfde en welke straat ik in loop of door fiets, er zijn zoveel prachtige gebouwen met ornamenten. Er is nagedacht over de inrichting van de stad en ik heb hier geen enkel lelijk gebouw in de binnenstad zien staan. In andere steden, zoals Torun, zie je dat grote hotels nogal eens als lelijke hoge gebouwen ingebouwd staan tussen fraaie oude panden. Dan ook nog grote billboards met reclame. Dat zie je hier niet op de gebouwen. Er is wel reclame maar bijna alle reclameborden zijn in dezelfde maat en hangen bij elkaar op een gevel. Geen schreeuwerige reclame borden en dat geeft rust aan de omgeving.

Helsinki ervaar ik dan ook niet als een vermoeiende stad zoals St Petersburg. Het verkeer rijdt in een rustig tempo, geen gierende banden door macho automobilisten die zich willen laten zien. Nee, Helsinki is beschaafd, beheerst, gastvrij en toeristen worden heel soepel opgenomen. Een weldaad om hier te zijn, te lopen en te fietsen.
Opvallend is dat de naambordjes erg klein zijn en dat ze vaak twee verschillende namen hebben. Fins en Zweeds. Maar met een plattegrond en mijn TomTom kom ik wel op de plek waar ik wil zijn. En anders vraag ik gewoon en wijs op de plattegrond. De meeste Finnen spreken trouwens perfect Engels met een betere Engelse uitspraak dan ik.

Maar er is één maar: Helsinki is in mijn ogen duur, zeker 25 tot 50 procent duurder dan in Nederland. Mijn hotelkamer die enkel een basic, functionele kamer is met een twijfelaar kost €89,- per nacht. Dik overvraagd voor wat ik er voor krijg. Een kleine milkshake bij MacDonalds kost €1,50. Bij ons is een toiletgang op menig centraal station al van €0,50 naar €0,75 geworden maar hier is €1,- al heel normaal. Een biertje of café latte kost hier minstens €4,50. Een bakje aardbeien van circa 400 gram kost €3,- of €4,-. De Finse aardbeien zijn wel beroemd. Dit zijn nog koude grond aardbeien die super zoet en sappig zijn. Een must om te proeven. Helsinki raad ik zeker aan om op je wensenlijst te zetten maar houdt er rekening mee dat de portemonnee sneller leeg is.

Ik ben er twee nachten en twee en halve dag geweest en had er zeker wel langer willen blijven want ik heb geen museum van binnen gezien. Daar is de tijd te kort voor geweest. Ook ben ik niet in het Wheel geweest omdat daar steeds rijen mensen voor staan. Maar mijn focus zit deze reis toch voornamelijk op de Baltische Staten. Dit is enkel een uitje naar Helsinki net zoals Petersburg een uitje was. In verhouding met de andere dagen wel twee dure uitjes.

Zodra ik in Tallinn ben, pak ik de draad weer op om in Estland verder te reizen. De vraag is meerdere keren gesteld of ik al op de terugreis ben. In dagen kan ik zeggen dat ik over de helft ben. Wat hoogste punt op de landkaart betreft, kan ik zeggen dat Helsinki dat is geweest. Wat het totaal aantal landen betreft heb ik ze alle zeven bezocht: Duitsland, Polen, Litouwen, Letland, Estland, Rusland, Finland.

Vanuit Tallinn reis ik via de prachtige noordkust van Estland naar het oosten, naar Narva aan de Russische oostgrens. Dan ga ik afzakken naar het zuiden richting Letland. Vanaf dat punt ga ik het pas mijn terugreis noemen. Maar dan ben ik nog wel een maand onderweg want vóór 1 augustus verwacht ik niet in Nederland terug te zijn.

Morgen is het zondag en dat wordt mijn laatste dag in Tallinn. Dit weekend is het tuinontwerp festival rond de oude stadmuur. Daar wil ik met de fiets naar toe en dan ga ik ook de foto’s van Helsinki uitzoeken en op de laptop zetten. Helsinki sluit ik af met een goed gevoel. Het is het zeker waard geweest om hier een korte drie dagen te gast geweest te zijn. Sprankelend Helsinki, zo blijft de stad in mijn gedachte met uitermate vriendelijke en beschaafde bevolking.

Nu ik dit blog plaats kan ik al wel zeggen dat ik niet in Tallinn ben gebleven omdat er geen internet verbinding op de camperplaats is. Alvast door naar de noordkust maar meer volgt nog.

Wordt vervolgd vanuit het National Parc Laahemaa in noord Estland.