Uitjes rondom: Paleis Rundāle,Zoo,Etnografis museu

Blog 11: Dagtochten in de directe omgeving van Riga

Even vooraf: Als je een Ipad hebt dan heeft Lidia de oplossing gevonden om de letters te vergroten. Zie bij reacties. Als je vanaf de pc wilt lezen dan kun je de tekst kopiëren en in Word zetten. Ik zie net dat het lettertype verkleind wordt tot 7,5. Dat is een priegeltest. Maar zelf kun je dan het lettertype vergroten naar 12 of nog groter. Succes want vast wel leuk om de tekst ook te lezen.

Donderdag 19 mei 2016
De ochtend gebruik ik om uit te slapen en het blog af te maken en de foto’s te uploaden. Dat is steeds weer een klus om uit te zoeken welke foto’s ik aan de lezers van mijn blog wil laten zien. Ik maak er veel meer dan ik kan plaatsen dus ik moet selecteren. Ik wil niet enkel de toeristische foto’s laten zien maar meer waar ik mee bezig ben. Voor drie euro koop ik weer 24 uur wifi op de camping en als het blog geplaatst is ga ik op pad.

Vandaag ga ik met de auto naar een heel beroemd paleis: Rundāle vlakbij het stadje Bauska. Volgens de folder is het toch nog wel 70 kilometer enkele reis om daar te komen. Tegen 13.30 uur vertrek ik en het is druk om Riga uit te komen. Maar eenmaal op de A7 aangekomen rijd het flink door. Dit is een brede tweebaansweg die velen gebruiken als driebaansweg. Ook al rijd ik de maximale toegestane snelheid, 90 kilometer per uur, dan nog word ik ingehaald. Zelfs als er een tegenligger komt. Dan is het heel normaal om iets naar rechts te gaan om de snelheidsduivel niet in problemen te brengen.

Maar waar is nou dat paleis? Eenmaal aangekomen in Bauska verwacht ik een bord te zien met een mooi paleis maar dat staat er dus niet. Dan maar aan de kant en even in de ANWB reisgids kijken. Ook daar staat geen adres in maar wel welke richting ik uit moet. Na circa 11 kilometer moet ik dan links af een smal pad op. Na tien kilometer zie ik een klein bord staan aan de linkerkant van de weg: Runsdāle Pils. Nu moet je weten dat Pils paleis betekent. Dus ik ga naar links en rijd over een hobbelige weg tot ik een P van parkeren zie.

Maar waar is nou dat paleis? Ik sta op een nieuwe parkeerplaats maar zowel links als rechts zie ik geen paleis. Dat kun je toch niet over het hoofd zien? Dan stopt er nog een auto en de man weet hoe we moeten lopen. Hij is hier eerder geweest. We lopen een stuk en dan versnel ik mijn pas.

Op de hoek kruist mijn pad dat van een reisleider met zo’n veertig toeristen. Ik maak een praatje en het blijkt een groep Fransen te zijn. Of ik kan aanhaken? Prima en hij stelt me voor aan de groep als de Hollandse mevrouw die alleen reist en die ook nog Frans spreekt. Ik sluit me aan bij de groep en babbel genoeg Frans om het gezellig te maken. Ook zet ik wat vrouwen op de foto met het mooie paleis op de achtergrond. Want dit paleis Rundāle is een plaatje. Zowel van buiten als van binnen. Binnen moet ik nog wel een kaartje kopen want die worden persoonlijk gescand. Als ik foto’s wil maken dan moet ik twee euro betalen en krijg ik een helgele sticker op. Ja, foto’s wil ik zeker maken want hier kom ik vast niet gauw een tweede keer.

Zo nu en dan loop ik uit de groep omdat ik toch niet alles van de reisleider versta. Dit paleis heeft meer dan honderd zalen en alle zalen hebben een eigen kleur. De grote witte zaal was de balzaal. Wit om zo de kleurrijke kleding van de dames beter uit te laten komen. De plafonds zijn schitterend beschilderd. Voornamelijk half ontblote vrouwen en wollige kindertjes. Veel zalen hebben witte gestucte ornamenten van spelende kindertjes.

Dit paleis is gebouwd in opdracht van een kamerheer die verheven is tot hertog door met ene Tsarina van Rusland te trouwen. Echter na haar dood viel hij in ongenade en is het paleis niet afgebouwd. Maar Peter de Grote, Pierre LeGrand, zoals ik steeds hoor, heeft er veel aan gedaan. Zo is in ieder vertrek een grote stenen kachel van tegels van Delfts blauw. Die heeft Peter de Grote uit Nederland laten komen. Het ene vertrek is dus nog mooier dan het andere en bij de foto’s zie je enkele zalen en de prachtige Delftsblauwe kachel.

Na 1,5 uur is de rondleiding afgelopen en vind ik het te laat om nog naar de kasteeltuin te gaan. Het is nog ruim een uur terug rijden naar de camping. Daar kom ik over zevenen aan en ga ik even bij Anja en Jaap langs om uit te wisselen wat we vandaag gedaan hebben. Naast me is een dikke camper dwars komen staan. Een Duits gezin met vier jonge kinderen die over twee dagen doorreizen naar Stockholm.

De dag sluit ik af met het opwarmen van een blik witte bonen in tomatensaus. Jaap krijgt al kippenvel als ik deze lekkernij vertel want dat doet hem aan zijn diensttijd denken. Na de witte bonen in tomatensaus maak ik nog griesmeelpap van warme melk met kaneel en vanillesuiker. Een beetje een ongewone maaltijd maar ik heb geen zin om nog uit eten te gaan of boodschappen te doen. Prima zo, morgen weer een lekkere maaltijd bij Lido.

Vrijdag 20 mei 2016
Vanmorgen schijnt de zon volop als ik wakker word en ik word geïnspireerd door mijn Duitse buurvrouw die een rek vol met wasgoed buiten heeft hangen. In de stalen afwasbak van de camping ga ik een paar kledingstukken met de hand wassen. Het is dan pas acht uur in de morgen maar dan weet ik zeker dat de was droog is als ik vanavond weer terug kom. Want ik ga op pad naar de Zoo van Riga. Maar eerst de sportieve Hollanders, Jaap en Anja uitzwaaien want die vertrekken vanmorgen richting het noorden.

Op de Tomtom reken ik uit dat de Zoo zo’n elf kilometer vanaf de camping is. Nu zeggen hier de kilometers wat minder dan bij ons omdat hier de fietsroute voornamelijk over de stoep gaat waar kuilen en stoepranden genomen moeten worden. Het tempo is dan ook niet hoger dan 10 tot 12 kilometer per uur. Ik trek een klein uur er dus voor uit om bij de dierentuin te komen. Op TripAdvisor heb ik een paar slechte recensies gelezen maar die waren van het jaar 2014. Maar ook goede, dat er zoveel verscheidenheid aan dieren is. Ik ben dus benieuwd hoe hier in Riga de dierentuin er uit ziet. Ik moet zeggen dat ik verrast ben als ik er kom. Mijn fiets met fietstassen mag binnen het hek geplaatst worden onder het toeziend oog van een vrouw die plattegronden uitdeelt. Dat is al een zorg minder.

De dierentuin is heel logisch opgezet: een breed looppad in het midden en daar links en rechts van een aantal kronkelige zijpaden. Ik begin met het brede hoofdpad en loop dat helemaal door tot het einde. Dan kom ik bij een schitterend meer en daar langs liggen een paar grasveldjes met banken. Even uit de drukte een relaxplek. In totaal ben ik 2,5 uur in de dierentuin en ik zie heel veel leuke dieren die er goed verzorgd uitzien.

Al de tijd dat ik hier ben, hoor ik de pauwen schreeuwen, pauwwww, pauwwww. De mannetjes zetten tegen elkaar hun veren op. Er is er eentje ontsnapt en die zit op een dak te schreeuwen. Dan loopt hij vlak langs me en laat hij zich fotograferen. Zo trots als een pauw en terecht.

Er lopen heel veel verzorgers die hokken schoonmaken, dieren eten geven, de omgeving van de hokken opfleuren met planten en bloemen. Dan kom ik bij een gedeelte dat duidelijk de oude dierentuin was. Ouwe troep van hokken en omgeving maar dat is allemaal niet meer in gebruik. Aan de andere kant wordt een groot verblijf gebouwd voor de leeuwen, die ik trouwens niet gezien heb. Er zijn twee echt heel grote landschildpadden. Ze zijn al oud, meer dan 30 jaar en Ieder jaar worden ze gewogen. Dat is een soort spektakel met zware mannen, wie het zwaarst is. De grootste schildpad weegt nu al 136 kilo. Daar kan menige stevige kerel niet tegen op. Ze tillen met meerderen zo’n beest op de weegschaal.

Ook de jonge zeehondjes vind ik er erg leuk. Ze hebben een eigen kleuterbad en kunnen daar uitklimmen om in een hoger gelegen bad te zwemmen. Daar sta ik een tijdje te kijken hoe die kleine beesten zich uit het water wurmen.

Ook de vossen trekken mijn aandacht. Ze kijken me echt aan door het glas dat ons scheidt en lopen rondjes over platgetreden paden. Steeds maar weer hetzelfde pad en als er een tegemoet komt. dan raken ze elkaar niet aan. Heel fascinerend hoe die dieren lopen, je ziet dat ze hun energie kwijt moeten.

Minder leuk vind ik een grote bruine beer die wat neurotisch tegen de muur schuiert. Zijn verblijf heeft wel twee mooie holen maar hij leeft enkel op beton en de ruimte is beperkt. Ik kan me voorstellen dat hij gaat ijsberen omdat het verblijf te saai is.

Wat ik wel weer heel leuk vind is het verblijf van de steenbokken die in de bergen leven. In Oostenrijk kun je ze ook in het wild zien lopen en klauteren. Deze hebben een leuk hok met voldoende klimmogelijkheden. Dan zijn er verschillinde soorten lama’s en alpaca’s. Die krijgen mijn appelschillen.

Er staan een paar heel mooie giraffen, donkerder van kleur dan die in Ouwehands Dierenpark. Ze krijgen net nieuwe takken om de bladeren vanaf te trekken. Er is een klein reptielenhuis waar mooie terraria zijn met diverse soorten kikkers en padden. In deze dierentuin zie ik dieren die bij ons niet in de dierentuin te zien zijn. Al met al een aardig aantal mooie, goed uitziende dieren.

Nu hoor ik de tegenstanders van dierentuinen al zeggen dat dieren niet in gevangenis moeten leven maar in het wild. Dat vind ik natuurlijk ook het mooiste maar ik ben er wel voorstander van dat de dieren in een dierentuin in een leefomgeving wonen waar ze hun eigen aard kwijt kunnen. Een steenbok wil klauteren, een giraf wil zijn nek kunnen uitstrekken naar voedsel, stokstaartstaartjes willen graven en vogels willen vliegen. Twee condors kunnen duidelijk hun vleugels niet uitslaan en de kooien van de vogels mogen wat mij betreft ook hier groter worden. Maar 90% van de dieren zit er aardig bij.

Er lopen vandaag heel wat juffen en meesters in de dierentuin met veel kinderen die een papier in de hand hebben om opdrachten uit te voeren. Ik hoor van de vrouw die mijn fiets in de gaten houdt dat er vandaag 20 schoolklassen komen. Tja, daar zitten heel veel kinderen bij die in de stad zijn geboren en die nog nooit bepaalde dieren gezien hebben en te zien zullen krijgen. Daar is de dierentuin wel een educatief middel voor. Op TripAdvisor heb ik de Zoo direct beoordeeld met 4 sterren. Waarom geen 5? Dat is vanwege het krappe, saaie verblijf van de grote bruine beer, het te krappe hok van de condors en de toiletten die niet optimaal schoon zijn. Maar deze Zoo in Riga kan ik een ieder aanbevelen om een dagdeel in door te brengen. Ik heb er met plezier gelopen.

De dag rond ik af met wat zonnestralen in een park in het centrum van Riga en liggend op een bank heb ik er even van genoten. De bank stond naast de Hollandse gekleurde tulpen die met een fraai kunstwerk van een fiets aan Riga zijn geschonken. Riga en Nederland hebben al jaren nauwe betrekkingen wat betreft handel.

Daarna door naar het Letse eethuis Lido voor een heerlijke gegrilde biefstuk en die gesmoorde groente. Weer een prima dag in Riga. Kijken wat er morgen op het programma staat.

Zaterdag 21 mei 2016
Afgelopen nacht is er zoveel lawaai van buiten de camping geweest van feestende jongeren zodat ik om 02.30 uur mijn dak dicht gedaan heb. Velen weten dat als ik mijn twee gehoorapparaatjes uit heb, ik de vogeltjes niet hoor fluiten. Dan kun je nagaan hoe hard de jongeren de muziek op hadden staan. Maar evengoed word ik vanmorgen op tijd wakker en om 09.30 uur rijd ik met de fiets van de camping af richting het Etnografisch Museum. Dit museum wordt ook wel Openlucht Museum genoemd en het ligt aan de rand van Riga zo’n 14 kilometer rijden vanaf de camping. Ik snap nu heel goed waarom de meeste jongeren die fietsen, een soort mountainbike hebben. Stoep op, stoep af en de randen van de stoep zijn hoger dan bij ons. Een punthoofd krijg ik vandaag van alle stoplichten die op rood staan. In totaal doe ik er een uur en driekwartier over om op mijn bestemming te komen. Dat is anderhalf uur rijden en een kwartier stilstaan voor stoplichten.

Bij het museum mag mijn e-bike weer binnen de poort staan, in het zicht van de vrouw die achter de kassa zit. De eerste uren loop ik bijna alleen door dit grote park. Het zijn voornamelijk oude boerderijen en huizen die ergens in Letland hebben gestaan en die verplaatst zijn naar dit openluchtmuseum.

Heel bijzonder vind ik de vele constructies van muren en daken. De meeste huizen zijn van de 17’en 18’eeuw en toen werden er nog geen spijkers gebruikt. De huizen uit de 19’eeuw zijn al wat anders gebouwd.

Bij alle grote bezienswaardigheden zit of loopt een man of vrouw in klederdracht. Een aantal vindt het leuk om in gebrekkig Engels iets te vertellen over het pand. Ik mag bij enkele huizen mee komen achter het koord dat er hangt en dan vertelt de vrouw of man me wat. Het is bijna niet te verstaan maar ik vind het wel aandoenlijk om te zien dat deze, veelal ouderen, nog hun best doen om contact met de toerist te maken. Maar er zit ook een man te lezen en een vrouw wat te eten die niet opkijken bij een groet van mij.

Er staat ook een klein houten Russisch Orthodox kerkje dat nog wel gebruikt wordt. En een lelijk houten bouwsel van een Protestante kerk maar als ik binnen kom dan blijkt het plafond helemaal blauw beschilderd te zijn. Dat verwacht je niet als je de buitenkant ziet. Ook hier zit een oude vrouw met een omslagdoek om want het is er zeker niet behaaglijk warm op de plek waar ze zit.

Nu kan ik er niet achter komen of al deze mensen betaald werk doen of dit als vrijwilliger doen. In ieder geval zijn er velen bezig om rond hun pand het mooi te maken door onkruid te trekken, te vegen of te harken. Ze zijn duidelijk trots op dit stuk historie en dat laten ze graag zien.

Ik heb twee molens bekeken: een windmolen en een graanmolen. Leuk om te lezen dat ze gebouwd zijn naar Hollands voorbeeld. De graanmolen is nog tot 1970 in gebruik geweest en ik ben helemaal tot op de zolder naar boven geklommen. Altijd leuk om een molen van binnen te zien. Deze ruikt jammer genoeg niet meer naar graan.

In totaal ben ik hier vier uur aan het rondsjouwen geweest, heuvel op, heuvel af want het is een geaccidenteerd terrein. Dan ga ik via dezelfde route weer terug naar de camping. Het weer is vandaag prachtig, 24 graden en veel zon. Er dreigde even regen te komen maar de bui is over gewaaid.

Onderweg stop ik even bij een heel groot koopcentrum waar gratis WiFi is en waar een MacDonalds in zit. Je raadt vast wel wat ik daar genomen heb. Een vanille milkshake. Nog even met free wifi een paar WhatsApps er uit en dan op mijn gemak terug door de drukke stad. Ook nu doe ik er ruim anderhalf uur over om weer op de camping te komen. Dit is dus een sportief dagje geweest met ruim 3 uur fietsen en ruim 4 uur lopen. Vanavond neem ik dan ook een heerlijk warme douche en ga mijn foto’s op de laptop zetten.

Nog even leuk om te vertellen hoe hier de douche is. Die is er niet maar de campinggasten mogen de douches van de sportzaal gebruiken. Dat houdt wel in dat er geen hokjes zijn en je je in een grote ruimte moet uitkleden. Er zijn wat schotten geplaatst tussen de douches waar van die plastic gordijntjes voor hangen maar er hangen geen haakjes. Je spullen leg je dus op een houten gym bank. Nu kom ik gisteren de ruimte in gelijk met een vrouw die in haar ochtendjas loopt. Hup, ik doe mijn kleren uit, sta al half naakt maar die vrouw kijkt achter elk gordijntje waar ze haar spullen kan hangen. Dus niet, dat kan niet. Maar ze had duidelijk schroom om zich te ontbloten. Met ochtendjas is ze achter het gordijntje gegaan en ik vermoed dat ze hem weg heeft gelegd toen ik bloot achter mijn gordijntje ging. Toen ik me ging aankleden stond zij alweer in haar ochtendjas. Het bleek een Spaanse vrouw te zijn en het communiceren ging wat moeilijk want ze sprak geen Engels en mijn Spaans is wat weg gezakt. Maar de douche is overheerlijk, de beste die ik deze vier weken heb mee gemaakt.

Zondag 22 mei 2016
De zon schijnt vanmorgen al om zeven uur en de caravan is helgeel verlicht. Het belooft een mooie, zonnige dag te worden.

Drie dagen ben ik nu op pad geweest in de omgeving van Riga. Even genoeg gezien en vandaag neem ik een rust-ruimdag op de camping. Dit blog en de foto’s ga ik op internet zetten om jullie mee te laten genieten van deze drie dagen verkenning in de omgeving van Riga. De klacht over de kleine lettertjes kan ik helaas niet oplossen. Ik schrijf in Arial 12 maar Waarbenjijnu zet alles om in een kleiner lettertype. Ook worden de alinea’s er uit gegooid maar ik heb al ontdekt dat ik die achteraf er weer in kan zetten. Alleen de letters kan ik dus niet vergroten. Helaas voor Ragnhilde en Sjaak die gevraagd hebben of ik wat groter kan schrijven. Ik ga eens kijken of het blog te kopiëren is en in Word is te plakken. Als dat zou kunnen dan is op de tekst in te zoomen.

Morgen, maandag de 23’, ga ik voor een paar dagen verkassen naar Het dorp Raiskums, vlakbij Cesis, 100 km noord-oost van Riga. Even een break-out in het Nationaal Park Gauja rond Sigulda en Cesis. Dan kom ik twee dagen voor mijn vertrek naar Rusland weer terug op deze camping want ik vlieg op 2 juni vanuit Riga naar Petersburg. Maar ik ga nog niet zo ver vooruit lopen. Eerst de zondagsrust en de caravan van binnen schonen en ruimen en wat kleren wassen. Morgen op naar de volgende stap.

Leuk al jullie reacties, dat stimuleert mij weer om de discipline op te brengen om iedere avond de foto’s te downloaden en op te schrijven wat ik heb mee gemaakt. Lidia, je ziet het goed, dit is mijn geheugen want ik weet zeker dat als ik de dingen niet beschrijf ik straks niet meer weet wat ik allemaal gedaan heb. Daar zijn 100 dagen te veel voor om te onthouden.

Wordt vervolgd vanuit Raiskums.