Weer terug in Nederland en terugblik op de reis

Blog 31 Weer terug in Nederland, een rondje Achterhoek en Terugblik op de reis.

Maandag 1 augustus 2016
Niet vóór 1 augustus ben ik terug, dat was mijn boodschap. Nu is het 1 augustus en gaat de reis van Hannműnden in Duitsland naar de Achterhoek in Nederland. Sjaak en ik pakken nog twee nachten op een boerencamping in Zelhem om af te kicken van de reis. De maandag gaat voornamelijk op aan de terugreis. Ik zit in een hoosbui zodra ik over de grens ben. Welkom terug in het natte en koude Nederland. Het is buiten 17 graden en het regent. Op naar de boerencamping in Zelhem waar een geitenboerderij is. Sjaak doet in Duitsland een tukje in zijn auto en komt later aan dan gepland in Zelhem. Hij ziet me fietsen langs de weg want ik kom net terug van de Chinees in Zelhem waar ik wat eten heb gehaald. De avond is om voor we er erg in hebben. Het regent in Nederland de hele avond en de WeerApp geeft aan dat het morgen de hele dag zal regenen.

Dinsdag 2 augustus 2016
Regen, regen, regen en het is fris. De lange broek en het vest worden weer tevoorschijn gehaald. Maar we gaan op pad want het is de laatste dag van mijn reis en het uitje met Sjaak. De voorbank van mijn auto maak ik leeg en de fiets laat ik staan. We gaan een rondje Achterhoek rijden. Sjaak heeft de regiokaart op zijn knie en de Garmin wordt ingesteld op Ruurlo. Het trekt ons niet om in het centrum uit te stappen. Dus door naar waar? Door naar Groenlo. Wat is er te doen in Groenlo? Daar is een vrouw die haar planten en bloementuin wil laten zien aan wie dat leuk vindt. Hier in Nederland kan ik 4G weer op mijn mobiel activeren en het adres is zo gevonden. Het huis ligt in een rustige wijk en het valt al gelijk op dat er vreemden op het woonerf zijn. Een buurman die zijn hond uitlaat geeft ons al wat achtergrondinformatie over die aardige mevrouw die dol is op haar tuin. Zo te zien zijn we de eerste belangstellenden voor die mooi onderhouden tuin. Er bloeien zoveel verschillende planten en de geuren van de bloemen komen je tegemoet.

Bij het teruglopen naar de auto kom ik in gesprek met een buurman die in een hoekhuis woont. Zijn tuin lig lager dan die van de andere bewoners en zijn vijver heeft het waterpeil van het riviertje dat in Groenlo stroomt. Dan vraag ik of hij weet of het dorpshuis in Groenlo al verbouwd is. Hier kom ik op omdat ik vier jaar geleden een traject begeleid heb van De Bron. De voorzitter zijn naam staat nog in mijn mobiel en die bel ik ter plekke. Ze zijn aan het verbouwen maar wel in het centrum, dus niet in de oude kerk waar het dorpshuis nu nog in zit. Als ik er heen rijd, dan komt de voorzitter met de fiets er aan. Dat is nou zo leuk dat zelfs na drie jaar weg geweest te zijn iemand nog op zijn fiets stapt om me bij te praten. Sjaak en ik gaan naar De Bron en daar staat mijn oude voorzitter die inmiddels 77 jaar is. Na een praatje binnen en de bouwtekening gezien te hebben rijd ik achter hem aan naar het centrum van Groenlo waar de nieuwe bestemming momenteel verbouwd wordt. De verwachting is dat in september 2017 de oplevering zal zijn. Dat wordt dan vast een ritje Groenlo om bij de opening aanwezig te zijn.

Na het afscheid in Groenlo rijden we door naar Azewijn. Dit is een klein dorp tegen de Duitse grens aan. Daar waren een paar jaar geleden de dorpsbewoners bezig om de plaatselijke kroeg die naast het dorpsgebouw aan ligt, te kopen. Ze hadden gehoord dat er een mevrouw was die wel eventjes een plannetje zou schrijven om een ton subsidie binnen te halen. Ze hadden een nieuw dak nodig en daar wilden ze geld voor zien te krijgen. Maar ze waren geen stichting of vereniging en dat dak was van asbest en dat viel niet onder de subsidieregeling van de provincie. Maar ik zie nu een nieuw dak op de feestzaal zitten van mooie dakpannen. Het is de jongens van het dorp dus gelukt om geld bij elkaar te krijgen. De kroeg is helaas gesloten dus we gaan door naar het volgende dorp.

Varsselder-Veldhunten, een klein dorp waar je vast nooit van gehoord hebt. Daar werd ik altijd blij ontvangen door ene Wim Kl., de voorzitter van de DorpsBelangenvereniging. Samen hebben we een mooi plan geschreven wat zeer veel geld opleverde voor het dorpshuis waar o.a. de voetbalvereniging in onder gebracht werd. Daar heb ik nog heel mooie herinneringen aan overgehouden. Er is even een poging ondernomen om me te verleiden een stuk grond te kopen vlak bij het dorpshuis en dat ik er zou komen wonen. De jongens van het dorp zouden me wel helpen om schilderijtjes op te hangen. Maar dit dorp is echt te ver weg van mijn kleinzonen, die zou ik dan minder vaak te zien krijgen. Helaas is ook dit dorpshuis gesloten maar Sjaak en ik lopen onder een pluutje rond het gebouw en zien dat er inmiddels ook zonnepanelen op het dak staan. Er hangt een bord waarop aangegeven wordt hoeveel energie er al is opgewekt. Klasse, Wim is door gegaan met het volgende project. Zijn naam staat wel in mijn mobiel maar zonder telefoonnummer. Maar ik vermoed dat hij op deze doordeweekse dag gewoon aan het werk is.

We gaan door naar de volgende plaats: ’s Heerenbergh. Daar heb ik geen traject begeleid maar daar staat een mooi kasteel. Het regent nog steeds en we zijn blij dat we de auto genomen hebben en niet de fiets. Bij het kasteel zwemt een zwarte zwaan in de slotgracht. Het kasteel is een hotel geworden en er is een mooie kasteeltuin bij. Daar moet echter voor betaald worden en we verkiezen het om naar het restaurant te gaan. Het is er vol en er is geen plek vrij. Maar daar achter de ruimte is een zaal waar veel ouderen zitten. Daar gaan we naar toe en we maken een praatje met een vrouw die ons vertelt dat ze de regiogroep zijn van de Pinkstergemeente van de Achterhoek. Het is een jaarlijks uitje om zo het sociale contact te bevorderen. Ze vertelt ons veel over de Pinkstergemeente maar alle respect, dit is niet de stroming waar ik me thuis zou voelen. God zorgt voor ons en we moeten de aardse bezittingen los laten. Maar ik ben juist zo blij met mijn auto en caravan.

De ruimte waar we staan moeten we verlaten want daar komt weer een groep voor. Als ik aanschuif bij twee oudere dames en Sjaak even naar het toilet is, krijg ik de kriebels. Dit is echt roddelverhalen die ik hoor. Heb je gehoord dat, weet je van die en dan wordt er meewaarrig geknikt. De dames zijn het er over eens dat er heel wat mis is met hun dorpsgenoten. Als Sjaak terug komt dan stel ik voor naar een kroeg te gaan waar lekkerder stoelen staan. Zo, van dat gezeur ben ik af. De kroeg vlak bij het kasteel is een echt bruin café en de café latte en de zelfgebakken appeltaart smaken daar goed. Zo overbruggen we de regentijd van deze dag en met de wifi van de kroeg zoeken we informatie over het kasteel, de Pinkstergemeente en kasteel Slangenburg in Doetinchem. Lang leve de smartphone waar internet op zit!

Het kasteel en tuin bezoeken we dus niet maar we gaan terug richting Zelhem. We sluiten de dag af met het bakken van eieren en de rest van de nasi en babi pangang. Dan is het zo goed als droog en de rest van de avond ga ik al zoveel mogelijk spullen in de auto leggen. Morgenochtend sluit ik mijn uitje met Sjaak af en ook mijn reis. Dan breng ik eerst de caravan naar het Caravanbedrijf Midden Betuwe in Lienden om de mover te laten repareren. Zonder mover kan ik namelijk volgende week niet met de kleinzonen naar het Grote Bos in Doorn. Nog even een kop thee voor het slapen gaan en dan is dit voorlopig mijn laatste nacht in de caravan. Hmm, het is nu echt voorbij.

Woensdag 3 augustus 2016
Om 10.15 uur nemen Sjaak en ik afscheid van elkaar. Hij gaat naar Purmerend en ik naar Lienden om mijn caravan weg te brengen. In Lienden aangekomen bespreken we wat er mis kan zijn met de mover. Het lijkt een defect aan de motor te zijn dat niets te maken heeft met die keer dat de auto een stukje gesleept is door het zand terwijl de mover er nog op stond. Daarna heeft hij het nog drie keer goed gedaan en de motor is niet kapot. Maar de Reich fabriek in Duitsland is met zomerreces dus als er een onderdeel nodig is dan kan dat nu niet besteld worden. De mover kan dan wel op een stand gezet worden zodat ik handmatig hem op het wiel kan zetten en er af halen. Maar goed, Evert gaat het bekijken en dan hoor ik het wel. Volgende week woensdag kan ik hem weer ophalen.

Gelijk maar de garage gebeld om een afspraak te maken om de achterbank en kinderzitje weer in de auto te laten plaatsen. Er zijn veel monteurs op vakantie dus dat kan pas volgende week dinsdag gebeuren. Maar prima zo want ik streef er naar om dan op donderdag weer op pad te gaan. Mits het niet regent want ik heb genoeg water uit de hemel gehad de afgelopen maanden. Nu gaat de wasmachine haar werk doen, dat worden heel veel wassen draaien. Buurvrouw Jolanda zet een kop thee en Dinie komt nog even bij Jolanda langs. Vanavond eet ik bij Maya in haar zomerhuisje in de tuin. Gezellig om weer thuis te zijn.


Terugblik op mijn ruim 100 dagen reis:
In 2013 ben ik met pensioen gegaan en naar SCDI in Vietnam gegaan om 2 maanden als vrijwilliger te werken en een maand alleen met mijn rugzak te reizen. In Vietnam heb ik vaak een scooter gehuurd om het land te verkennen. In 2014 ben ik alleen drie maanden gaan rondtrekken door Myanmar, Laos, Cambodja en weer even terug naar Hanoi naar SCDI om een paar weken te werken. Toen was ik 66 en stopte ook mijn werk bij Spectrum in Velp. Wat nu verder met mijn leven?

Wat werken voor marktonderzoeksbureaus en eind 2014 heb ik deze kleine Eriba Touring caravan gekocht en in 2015 heb ik 100 dagen er in doorgebracht. Een jaar met de Vereninging Alleengaande Kampeerders, de Eriba Rijders en alleen met de kleinzonen. In dat jaar heb ik veel geleerd hoe om te gaan met een caravan want alles was nieuw voor me.

In de herfst van 2015 nam ik het besluit om in 2016 een grote reis te gaan maken in het buiteland. Alleen wel te verstaan. Steels keek ik naar grotere Eriba’s omdat Eribaatje wel een heel kleintje is. Ook keek ik naar andere auto’s omdat mijn Peugot 208 een lichte motor heeft, 1.2, 82PK. Maar ik besloot om met deze combinatie op pad te gaan.

De start op 20 april 2016 begon met zon maar het werd al snel koud. Ik mistte mijn donzen dekbed, dat gaat een volgende keer echt mee als ik zo vroeg vertrek. De elektrische deken, de elektrische vloermat en kleine verwarming hielden me warm en droog.

Koken heb ik veel minder gedaan dan ik verwacht had. In de Baltische Staten zijn grote supermarkten waar gekookt wordt. Daar haalde ik vers gemaakt eten, kippenpootjes, salades, pasta voor een prijs waar ik niet voor wilde koken en afwassen. De elektrische apparaten die ik bij me had heb ik nauwelijks gebruikt maar de inductie kookplaat die ik van Peter te leen had, werd favoriet. Bedankt Peter. Zo snel gaat eten warm maken daarop, die gaat een volgende reis weer mee.

Het alleen reizen is me uitstekend bevallen. Eenzaam heb ik me geen enkele dag gevoeld maar wellicht komt dat omdat ik thuis ook alleen woon. Onveilig heb ik me in geen enkel land gevoeld. Een enkele camping waar ik alleen stond, zoals Piecki in Polen waar de Argentijnse families stonden kan ik nog wel herinneren. Daar was het wat onaangenaam om alleen op dat grote veld te staan. Ik heb me nooit bedreigd gevoeld, enkel in Petersburg heb ik een moment een jongeman zijn zakken gecontroleerd of hij iets uit mijn rugzakje had genomen. Dat was toen ook weer een komische moment.

Ik ging met 3.000 euro contant geld op pad en dat had ik verdeeld over diverse plekken. Wel had ik altijd mijn rugzak bij me met paspoort, autopapieren, inentingspapieren en rijbewijs. Die droeg ik steevast op mijn rug en liet ik nooit in de caravan achter. Mijn sleutel van mijn caravan zat aan een oranje koord altijd aan mijn broek geknoopt. Als ik die kwijt zou zijn, dan had ik een heus probleem. Maar ik ben deze reis niks kwijt geraakt en er is niks gejat.

Wat ik een volgende reis niet meer zou doen is een datum vastleggen dat ik ergens moet zijn. De vlucht van Riga in Letland naar Petersburg moest wel vastliggen omdat er voor Rusland een visum nodig is. Maar eigenlijk had ik toen een week teveel omdat vanwege het slechte weer ik eerder van de westkust van Letland naar Riga kwam. Toen voelde ik me vastzitten en had eigenlijk al door naar het noorden van Letland gewild.

St. Petersburg vond ik geweldig, indrukwekkend maar ook zeer vermoeiend. De vijf dagen ben ik veel op sjouw geweest en heb ik veel gelopen. De laatste dag was ik dan ook bekaf van de drukte in de stad. Zo veel toeristen en zo veel lawaai zodat ik mijn elektronische oren wel eens uit deed. De uitjes naar St. Petersburg en Helsinki zijn eigenlijk de duurste onderdelen van deze reis geweest.

De boot van Tallinn in Estland naar Helsinki had ik daarom open gelaten en dat is me weer goed bevallen. Ook het idee om met de fiets en fietstassen naar Helsinki te gaan is me goed bevallen. De intentie was om daar 5 dagen te verblijven maar Helsinki is duur en vanwege mijn budget heb ik dat teruggebracht tot 3 dagen. Maar omdat ik met de fiets was heb ik heel veel kunnen zien en doen. De dagen daar zijn dus wel optimaal besteed.

Voor deze reis was ik eind 2015 al begonnen met de voorbereidingen. Veel lezen op internet over de landen die ik wilde bezoeken, een dag naar de Vakantiebeurs in Utrecht om folders op te halen. Lid worden van de ANWB en de ACSI. De App van ACSI voor campings in de Baltische Staten heeft zijn geld opgeleverd. Omdat dit programma te downloaden is op de Ipad en geactiveerd kan worden zonder internet was het een handig middel. Zo stond ik in Jurmala in Letland voor een camping die nog gesloten was en had snel een andere camping via deze App gevonden. Zo’n App zou ik van een ander land een volgende keer weer kopen en op mijn Ipad installeren.

Een rode draad had ik gemaakt voor de reis en al heel wat campings opgezocht. Al snel kwam ik er achter dat dit eigenlijk niet eens nodig is. Op bijna iedere camping kwam ik mensen tegen die advies gaven om ergens wel of niet naar toe te gaan. Zo hebben Jaap en Anja me zeker een paar campings geadviseerd die ik niet in mijn programma had opgenomen. Mijn dochter Sanne had ik van te voren mijn reisschema gemaild maar dit werd in de praktijk anders dan dat ik thuis gepland had.

Flexibel zijn in het reisschema is me prima bevallen. Soms bleef ik langer en soms korter. Voor muggen en regen ben ik uit Klaipéda vertrokken en in Raiskums ben ik langer gebleven omdat de camping aan de Gauja me uitstekend beviel. Een flexibel reisprogramma had ik ook op mijn reis in Aziё en daar voel ik me dus heel goed bij.

Op een verre reis zo alleen leer je jezelf goed kennen. Waar word ik chagrijnig en vrolijk van? Bij de alleengaande kampeerders werd ik chagrijnig als ik geen ruimte om mijn caravan had maar ik heb gemerkt dat ik op plaatsen heb gestaan waar we dicht op elkaar stonden. In Riga en Tallinn stonden de campers/caravans en dicht naast elkaar en ik had er geen last van. Daar was het sociale contact juist heel gezellig door zo dicht bij elkaar te staan. Dus dit beeld moet ik bijstellen.

Het sociale contact is dus belangrijk voor me. Een paar dagen alleen staan op een mooi plekje tussen dennenbomen, met wifi in de caravan of uitzicht op een mooi meer, weegt niet op tegen een hutje-mutje plek met gezellige mensen. Twee dagen alleen is okee voor mij maar dan wil ik graag weer mensen om me heen zien en spreken.

Wifi is bijna een must voor me, net zoals elektriciteit. Chagrijnig word ik van campings waar je voor wifi moet betalen en helemaal als dan de verbinding het niet in de caravan doet. Wifi als melkkoe voor de campinghouder. Nu had ik gelukkig ook nog een Mifi apparaat aangeschaft bij Wereldwijd Wifi en die heb ik voornamelijk op plekken gebruikt waar ik geen wifi verbinding in de caravan had. Een aanrader die ik geef om zo´n persoonlijke hotspot mee te nemen op zo´n verre en lange reis. Een volgende keer gaat de Mifi dus weer mee. De Iphone en Ipad en laptop heb ik veel gebruikt. Wel werd ik chagrijnig van mijn laptop waar de accu niet meer van werkt en er voor zorgt dat de laptop het soms liet afweten. Dat was lastig als ik met een blog bezig was.

Iedere dag heb ik iets geschreven over wat ik mee maakte. Daar was zejer discipline voor nodig maar blijkbaar kan ik dat opbrengen. Het schrijven op zich gaat me goed en snel af maar het downloaden, uitzoeken en uploaden van foto's kostte veel tijd.

Ik had al besloten om er meer een dagboek van te maken dan een reisverhaal waar enkel in zou komen te staan waar ik was en wat ik zag. Juist het ervaren van alleen op reis zijn, ver van huis en zo lang is nieuw voor mij. En dat op de leeftijd van 68 jaar! Veel vrouwen die ik ontmoet heb, heb ik gevraagd of ze alleen op reis met de caravan zouden gaan als hun partner zou komen te overlijden. De meeste vrouwen zeiden nee. Ze zouden de caravan wegdoen en met een gezelschap op vakantie gaan. Sommigen zouden een kleine camper kopen. Maar echt alleen zo 100 dagen alleen op reis, nee, dat heeft niemand als wens gehad. Dit waren vrouwen die al jaren met een camper of caravan reizen. Ik begin pas in caravanland nu ik met pensioen ben en ik kan alle vrouwen adviseren: probeer het, het is echt niet zo moeilijk als je denkt. Maar ik raad wel aan om een reis goed voor te bereiden.

Voorbereiden, plannen, organiseren dat zijn kwaliteiten die ik in mijn werk de afgelopen jaren wel ontwikkeld heb. Het rijden met een caravan, de technische zaken, daar zag ik het meest tegen op. Maar ik heb ervaren dat er altijd hulp komt als je er om vraagt. Zo heb ik een keer kortsluiting gehad doordat de draad van de koelbox stuk was gegaan. Niks deed het meer in de caravan en ik wist echt niet wat te doen. Toevallig stond er een andere Eriba van een Duits koppel op de camping en daar ben ik gaan aankloppen. Eriba rijders zijn toch een apart soort mensen want wie gaat er nou in zo´n raar klein geval met klein deurtje en hefdak zitten? Zo kreeg ik hulp en samen kwamen we er achter waar de schakelaar zat van de stroom. Dat was dus suf want dit had ik beter met de caravan garage moeten voorbereiden.

Zeker is het heel handig dat ik meerdere talen spreek. Engels, Duits en zelf Frans gaan me goed genoeg af om een gesprek te voeren. In Italiaans en Spaans kan ik wat converseren maar zelfs zonder gesproken taal kan ik me goed verstaanbaar maken. Handen en mimiek doen veel in contact leggen. Zelfs in Petersburg kon ik met Russen informatie uit wisselen.

Bij een goede voorbereiding hoort ook dat de auto, caravan en fiets een grote beurt hebben gehad voor je vertrekt. Nieuwe banden om de caravan, een Bovag garantie beurt. Een reservewiel geregeld bij de Peugot dealer, dat wiel zit niet standaard in een auto. Een korte workshop van een Peugot monteur voor ‘wat zit waar en wat te doen als’. Dat geeft rust en vertrouwen. Maar ik ben wel blij dat ik geen lekke band heb gekregen want ik betwijfel of ik alleen dat gered had. Maar goed, ik heb een Wegenwacht contract afgesloten.

De achterbank had ik uit de auto laten halen om zo meer ruimte te hebben om spullen mee te nemen. Dat is een goede keus geweest want voor ruim drie maanden had ik zowel warme kleding als zomerkleding mee. Ook een koffer om met het vliegtuig mee te nemen naar St. Petersburg. Die grote koffer zou ik volgende keer thuis laten want hij was een sta in de weg in de auto. Maar twee reservewielen en een fietsdrager nemen al een groot deel van de ruimte in beslag.

Naast een reservewiel voor de caravan en eentje voor de auto had ik voor de fiets de fietsdrager bij me. Die gaat een volgende keer weer mee. Ideaal want die heb ik best veel gebruikt. Zo kun je gemakkelijk een camping buiten een grote stad zoeken. Vaak zijn die rustiger, liggen ze in natuurgebied en zijn ze ook nog goedkoper. Met de e-bike op de fietsdrager reed ik dan naar de gewenste plek, o.a. Warschau, Vilnius en buiten de stad parkeerde ik de auto en ging op de fiets de stad in. Ik heb me nooit onveilig op de fiets gevoeld in het verkeer maar ik heb me wel gestoord aan de vele slechte fietsroutes over stoepen met randen, kuilen en slechte wegen. Jeetje wat is de infrastructuur voor fietsers in veel landen waar ik was slecht. Voetgangers en fietsers hebben geen voorrang in het verkeer en het was vaak wel alert rijden. Maar onveilig is het nooit geweest.

Een tentluifel met lichtgewicht stokken en een klein regenluifeltje met 3 stokken had ik bij me. Eigenlijk heb ik die op alle campings niet gebruikt. Zelfs het kleine regenluifeltje bleef in de auto liggen. Enkel op de terugreis toen Sjaak naar Duitsland kwam heb ik dat kleine luifeltje gebruikt. Waarom toen wel is me nog niet duidelijk.

Een kleine televisie met dvd- speler had ik bij me. Die haalde ik enkel tevoorschijn als er weinig mensen op de camping waren en het regende. Zo’n 20 dvd’s had ik bij me en die heb ik allemaal gekeken. Voor iedere week had ik een boek bij me om te lezen maar daarvan is de helft ongelezen in de auto blijven liggen. Een volgende reis gaan er dus minder boeken mee. De reden van minder lezen is zeker het blog dat veel tijd vroeg.

Contant geld mee nemen is me goed bevallen. Enkel in Polen had ik ander geld dan de euro nodig en dat heb ik gepind en laten wisselen. De credit card heb ik enkel gebruikt om de hotels en de vlucht te betalen. Door contant geld mee te nemen, hield ik het overzicht van mijn budget beter bij. Maar ik weet dat velen graag alle campings en benzinestations met een credit card betalen.

Ik had een tankje van 4 liter benzine bij me voor nood maar dat is niet gebruikt. Zodra de tank op de helft stond ging ik tanken en dat gaf mij rust. Maar in de Baltische Staten en Polen zijn veel benzinestations. Enkel op de eilanden Saaremaa en Hiuma is het opletten geblazen waar de pompen zijn.

Een vast bed had ik gemaakt en een goede matras op maat laten maken bij de matrassenfabriek Van de Wetering in Veenendaal. Een goede investering was dit want ik heb alle nachten goed op het bed kunnen slapen. Een aanrader voor een lange reis is het om een goede matras te hebben.

Een terraszitter ben ik niet. Meestal kocht ik eten en drinken in de supermarkt en zocht ik een plekje in een park waar ik aanschoof op een bankje met plaatselijke bewoners. Wel ging ik geregeld uit eten in een klein restaurant of op de camping. Maar meestal verzorgde ik mijn eigen maaltijd.

Wat ik een volgende keer anders zou doen is het reistijdsbestek. Eind april weg gaan is prima te doen als je voldoende warme spullen mee neemt. Maar ik zou eerder terug komen. Nu had ik mijn zinnen gezet om de 100 dagen vol te maken maar de laatste dagen waren dure dagen omdat het hoogseizoen begonnen was. Zodra de scholen vakantie geven, gaat de prijs op de camping omhoog. Ik ga dus een volgende keer of in het voorseizoen of naseizoen en word zo een echte pensionada.

Dat er een volgende keer komt is zeker. Eribaatje houd ik, ze is me uitstekend bevallen. Maar ik ga wel op zoek naar een andere auto die beter kan trekken. Ik denk aan een 1.4 Turbo met een betere koppel want ik heb met moeite de bergen in Zuid Duitsland kunnen nemen. Misschien wordt het weer een Peugot of anders een ander merk. Maar ik heb geen haast want dit jaar zal dat er niet van komen.

Welk land het een volgende keer wordt, dat is nog open. De eerste gedachten gaan naar Kroatiё. Ik merk dat ik wel vrolijk word van een land waar de benzineprijs lager is dan bij ons en waar het voedsel goedkoper is. Eigenlijk is reizen in voor- en naseizoen dan goed te doen met een laag budget.

Alleen reizen is me heel goed bevallen en in de week dat ik samen met Sjaak reisde heb ik wel ervaren dat het lastig is als het dagritme niet hetzelfde is. Ik ben een ochtendmens en sta graag vroeg op en ben graag op tijd op pad. Mijn energieniveau is gewoonlijk hoog en ik ben graag op sjouw. Een echte stilzitter ben ik nooit geweest en ik vermoed dat ik dan eerst nog ouder moet worden.

Een verre reis maken met een reisgenoot zal voor mij dus moeilijk zijn want ik weet goed wat ik wil doen en zien. Dan is het reizen met een groep wellicht handiger omdat er dan meer keus is met wie er aansluiting is. Ik ga me zeker eens verdiepen in groepsreizen met de ACSI en ANWB. Nu ik deze maanden reiservaring opgedaan heb, voel ik me hier zekerder in. Zeker als ik een auto met een sterkere motor heb, zal het reizen met een groep mensen me wel goed af gaan. Maar alleen een reis opzetten en ondernemen kan het ook worden want ik heb ervaren dat ik snel contact maak en zeker van gezelligheid houd. Met dank aan Jaap en Anja uit Beverwijk; Miep en Jan uit Limburg; Lucette met haar grote hond Eclips uit Zuid Frankrijk; Helen en Graham uit Oxford in Engeland; Ger, mijn grote steun toen mijn mover het niet meer deed, en José uit Son; Marleen uit Belgiё en de twee Belgische mannen die naar de mover keken; Paula en Chris van de laatste camping in Duitsland en nog veel anderen waar ik de naam even niet paraat van heb. En natuurlijk Sjaak die me tegemoet is gereden naar Dresden om samen de laatste etappe te rijden. Een soort binnenhalen was dat zeker.

Ruim 100 dagen alleen op reis naar en door de Baltische Staten. Zeven landen heb ik bezocht: Duitsland, Polen, Litouwen, Letland, Estland, Rusland, Finland. Een nieuwe ervaring rijker, veel gezien en mee gemaakt. Veel regen gehad maar me er niet door laten tegenhouden. Mijn motto was: slecht weer bestaat niet, slechte regenkleding wel.

Drie maanden in een goed humeur gezeten en genoten van het nieuwe. Velen noemden me dapper, een stoer wijf, maar zo voelde ik me niet. Gewoon doen, voeten op de grond, hoofd helder houden en me niet gek laten maken. Gerrit zei al eerder: dat kleine ding komt gewoon achter je aan. Als je spiegels er door kunnen, dan kan Eribaatje er ook door. Daar heb ik vaak aan gedacht als ik door nauwe straten ging. Een mover is 'my husband' die me helpt om te manouvreren. Die moet dus wel gemaakt worden want daar werd ik wat onzeker van toen hij stuk ging. Ik droomde er zelfs van. Maar acher uit rijden met Eribaatje wil ik nog onder de knie zien te krijgen.

Allen die me volgend: heel erg bedankt, ik vond het zeker leuk om de aardige reacties te lezen. De Eriba rijders, de Leeskring uit de wijk, een aantal van de VAK, oud collega's, buren, mijn dochters. Er waren hele trouwe volgers die zelfs op vakantie nog reageerden. Velen reageerden per whatsapp, facebook en messenger. Maar het leukst vond ik reacties via het blog. Want weet dat de reacties in het boek komen dat ik laat maken van de blogs. Taal- en schrijffouten ga ik er nog wel uithalen en er komen nog een paar foto’s bij.

Als ik de verhalen straks weer lees dan denk ik vast: jeetje, heb ik dat allemaal gedaan? Als ik niks op papier had gezet dan was ik vast de helft nu al vergeten.

Voor de statistieken:
De reis begon op woensdag 20 april en eindigde op woensdag 3 augustus 2016. In totaal 106 dagen en 105 nachten op 32 verschillende campings en in 2 hotels.

20 nachten in Duitsland; 19 in Polen; 12 in Litouwen; 24 in Letland; 22 in Estland; 5 hotelovernachtingen in Rusland/Petersburg; 3 hotelovernachtingen in Finland/Helsinki.

Hoeveel kilometers heb ik afgelegd? 8.572 met de auto en 1.346 met de fiets. Oftewel, een kleine 10.000 kilometer.

Nu sluit ik de blogs van mijn reis. Ik bedank iedereen die me gevolgd heeft en die aardige reacties hebben gegeven. Bemoedigende woorden op het moment dat er een hobbel genomen moest worden. Van velen weet ik dat ze soms een blog lazen en soms niet. De blogs blijven voorlopig nog op internet staan dus mocht je een keer ziek liggen en je vervelen, dan kun je altijd nog eens inloggen. Ook kun je heel gemakkelijk bij een land en plaats zoeken en foto's bekijken want de site zet vlaggen bij het land. Bij sommige blogs ga ik nog een paar foto's plaatsen en sommige foto´s haal ik er af. Er staan in totaal een kleine 1.300 foto´s bij de reisverslagen op www.nicolette48.waarbenjij.nu

Bedankt Patrick van de site www.waarbenjij.nu voor de extra ruimte voor het plaatsen van foto's.

Bedankt Jolanda voor de zorg voor mijn huis; Maya voor de welkomstmaaltijd en Henk B. voor de welkomstbloemen.

Bedankt volgers en misschien tot volgend jaar, 2017.
Voor wie meer informatie wil over bv budget en campings, mail me gerust naar dutchbackpackper@hotmail.com.