Vakwerkstadjes Hannmünden, Witzenhausen, Duitsland

Blog 30 Vakwerkstadjes Hannmünden en Witzenhausen in Duitsland

Vrijdag 29 juli 2016
Honderd dagen ben ik nu van huis maar ik plak er nog een paar dagen aan vast met Sjaak door op de terugreis door Duitsland nog een paar activiteiten te ondernemen. Dus Thil, je kunt nog een paar blogs lezen. Nu staan we in het stadje Hannmünden op een camping bij het hotel, Spiegelburg. Het hotel en de camping zijn vorig jaar november over genomen door een jong Nederlands stel. De ligging is hier prachtig aan de rivier de Werra en het uitzicht is op groene heuvels. In de verte hoor ik verkeer razen maar ik ervaar het niet als storend. Het enige dat een grote verbetering zou zijn: WiFi op de kampeerplaats. Nu moet ik steeds even naar het hotel om de berichtjes binnen te laten komen en om te verzenden. Maar de voorzieningen zijn verder goed genoeg om hier vier nachten te blijven. Zoveel nachten staan Sjaak en ik hier.

Hannmünden is een samenvoeging van Hannover en Münden en deze plaats ligt ten zuiden van Hannover. Hier komen twee riviertjes samen: de Werra, (zuidwest) en de Fulda, (zuidoost). Deze twee komen samen in Hannmünden en van af die plaats heet de rivier de Weser en stroomt hij verder naar het noorden. De plaats Hannmünden is beroemd om de oude vakwerkhuizen die hier nog in vele aantallen staan.

Vannacht heeft het veel geregend en bij het wakker worden om 07.15 uur is alles nat en zie ik de damp uit de bossen omhoog komen. In de caravan is het maar 18 graden.

Ik neem mijn douchespullen en steek de weg over naar het sanitaire gebouw. Dit is de eerste camping dat ik een douchemunt krijg. Omdat ik heb aangegeven hier zeker twee nachten te staan, heb ik twee douchemunten gekregen. Voor de zekerheid neem ik de tweede munt ook mee. Frustrerend is het om bloot in de doucheruimte te staan en dat het warme water ineens op is. Mijn blauwe rubberen klompen zet ik half onder de deur. De munt gaat, buiten het hokje, in het kastje en dan zet ik de kraan open. Er komt gelijk zo'n flinke straal uit die tot de deur van het douchehokje spuit zodat er een laagje water in mijn klompen komt te staan. Snel schuif ik de klompen onder de deur door naar buiten. Dat wordt straks met natte voeten in mijn klompen naar de caravan lopen. Maar de douche is de lekkerste die ik in de afgelopen 100 dagen heb gekregen. Hij doet wat herinneren aan de douche in Riga die in het sportcomplex bij de camping is. Heerlijk vol is de warme straal water en ik kan eigenlijk met een halve munt volstaan. De kraan doe ik weer dicht voordat zelfs de munt opgebruikt is.

Als ik bij de caravan kom begint het weer te regenen. Het ziet er somber en nat uit. Sjaak ligt nog te slapen. Het is nu zo fris zodat ik de verwarming maar tevoorschijn haal. Maar daar komt dan toch de zon. De stoel wordt buiten uitgezet en inmiddels is Sjaak uit de veren. Even gezellig samen koffie drinken en bespreken hoe lang we hier gaan blijven. We komen er op uit dat we volgende week woensdag thuis willen komen. Sjaak in Purmerend en ik in Veenendaal. We gaan een camping op de lijn richting Arnhem zoeken. Maar eerst nu met de fiets op pad naar het stadje Hannmüde. We fietsen over een smal bospad langs de rivier de Werra en gaan onder een immens hoog viaduct door. Dat is zeker 30 meter hoog rekenen we uit. Dan fietsen we door naar de Altstad Hannmüde. Dit stadje doet meer aan een rustig groot dorp denken dan aan een stad. Een plaatje is het waar Anton Pieck zijn inspiratie had kunnen opdoen. Zeer veel vakwerkhuizen, de een nog mooier dan de ander en in vele kleuren. Een plaatsje dat een zekere rijkdom uitstraalt.

In het verleden heeft deze stad veel handelskooplieden gehad die goederen, die via de drie rivieren hier langs kwamen, opsloegen. Hannmünden was dus een overslagplaats en dat leverde flink geld op dat aan de stad te zien is. Er staan nog delen van de oude stadsmuur en er staan nog een paar oude torens.

In het centrum staat een prachtig middeleeuws kerkje dat nu dienst doet als café-restaurant. Het altaar staat er nog in en daaromheen staan stoelen en banken. De kerkbanken zijn rood geschilderd en om en om gezet. Daartussen staat een tafel zodat er aparte zitjes gecreëerd zijn. Heel apart om te zien. Ik had de aandrang om bij binnenkomst een kruisje te slaan omdat ik dit wel een heel profane inrichting vind. Aan de rand van de stad staat nog een katholieke kerk die in 1989 is gebouwd. Hij ziet er oud uit in een Romaanse bouwstijl gebouwd, maar is dus niet echt oud.

De lucht betrekt en er komt een bui aan. Snel lopen we naar het centrum van de stad waar een heel grote kerk staat en hier schuilen we een tijdje. De kerk is een Evangelische kerk maar hij ziet er uit als een katholieke kerk. In de kerk worden stoelen gezet en zijn twee jonge mannen een reddingsboot aan het oppompen. Morgen is er een concert en dan wordt verteld dat in zo'n boot 25 vluchtingen zo'n 80 uur hebben bezeten voor een overtocht. Er zijn in deze stad van 20.000 inwoners 165 vluchtelingen opgenomen, merendeel jonge mannen. Zij mogen hun plek in de samenleving krijgen, de bevolking neemt ze in hun midden op. Vandaar dat morgen deze bijeenkomst in de kerk wordt gehouden. De vluchtelingen gaan vertellen wat ze hebben mee gemaakt en zo wordt begrip gevraagd voor hun situatie. De jongeman die we spreken, spreekt al redelijk goed Duits. Hij komt uit Pakistan en het is nog maar de vraag of hij mag blijven in Duitsland want Pakistan is geen oorlogsgebied.

Het is droog en de zon komt weer door. Uit die jas en in ons t-shirt lopen we verder. Tegenover de grote kerk op het centrale plein staat een aparte vijver. Ook staan er een paar grote, fraaie vakwerkhuizen met een Latijnse tekst op de gevel. In een heel mooie is nu een boekhandel en we gaan binnen vragen wat de tekstregel op de gevel betekent. Blijkbaar doen meer toeristen dat want de verkoopster haalt de vertaalde tekst uit de la. Het pand was vroeger de pastorie die bij de kerk hoorde. Een juweeltje om te zien.

We gaan bij een bakkertje verse broodjes kopen en bij de slager verse ham. Dit wordt de lunch die we in een parkje opeten. Daarna rijden we naar de andere kant van het water om bij Edeka, een grote supermarkt inkopen voor de avond en morgenochtend te doen. Nog steeds is het droog en zonnig weer. We lijken te boffen en de regenkleding blijft in de fietstassen. Maar als we met de terugtocht naar de camping bezig zijn, breekt er onverwachts een hoosbui los. Sjaak schiet in een bushokje en ik doe snel de nylon hoezen om de fietstassen, trek mijn rode cape over mijn hoofd en ga onder een dikke kastanjeboom schuilen. Maar de bui houdt niet op en ik ga als Roodkapje naar het bushokje. We kijken geanimeerd naar een groep jonge voetballers die ondanks de regen doorgaan met hun training. Dan besluiten we om toch maar echt nat te worden want het is in inmiddels 19.00 uur. Doornat komen we op de camping aan en we duiken onze caravans in. Gewoon de verwarming weer aanzetten en droge kleren aantrekken.

Sjaak maakt wat eten klaar en dan hebben we nog een aardige discussie over hoe je mensen in een flatgebouw die gezamenlijk een energie rekening delen, verantwoordelijk kunt laten worden om zuinig om te gaan met energie. Zelf hebben we de kachels aan en de ramen open om de natte kleren droog te stoken. Beetje tegenstrijdig komt dat over. Maar hier krijgt de campingbaas de energie rekening en betalen wij niks meer aan het eind van het jaar als zijn nota komt.

Dit is een dag met mooie zonnige momenten en met flinke regenbuien geweest. Maar zondermeer een gezellige dag in het mooie toeristenstadje Hannmüden in Duitsland. Een aanrader als je niet ver van huis een lang weekend er uit wilt.

Nu ga ik mijn honderdste nacht in van deze reis.

Zaterdag 30 juli 2016
Grauw en nat is het als ik door het raam kijk maar misschien klaart het vandaag nog op. Het is nog vroeg, 06.30 uur als ik op sta en ik ga naar die heerlijke douche. Eigenlijk is het mijn voorkeur om 's avonds te douchen en schoon mijn bed in te gaan. Maar nu ik samen met Sjaak ben wordt de dag meer verlegd naar de avond en is er een drempel om nog laat naar de doucheruimte te lopen. Als ik me aan het wassen ben voel ik een bobbeltje op mijn linker bovenbeen. Daar zit een zwarte stip met een licht randje om heen. Jawel, dit is mijn eerste teek die ik heb opgelopen. Hoe lang kan hij daar gezeten hebben? Ik heb gisteren met een korte broek aan door het bos gefietst en 's middags tussen de struiken een plas gedaan. Nog geen 24 uur geleden is dat. Terug in de caravan zoek ik het nieuwe platte tekenapparaatje dat ik in Estland heb gekocht. Maar daar schiet dat kleine beestje tussendoor. Dan maar de degelijke tekenpen gepakt die ik van huis heb mee genomen. Het dijenvlees is zacht dus ik duw de pen diep rond de kleine teek naar beneden. Eerst gebeurt er niks maar de tweede keer is hij vast geschrokken want hij laat los en ik trek hem uit mijn huid. Ik leg hem op een wit wc papiertje en waarachtig, hij wil er vandoor gaan. Niks er van, ik vouw het papiertje dicht, knijp er hard in en doe het in de zak met afval die buiten hangt. Rond de tekenbeet zet ik met ballpoint een cirkel en de datum 30-7, 07,30 uur.

Voor mijn vertrek naar de Baltische Staten heb ik twee inentingen gekregen tegen tekenencephalitis. De herhaal vaccinatie moet ik gaan halen als ik weer terug ben in Nederland. Maar ik weet niet of teken in Duitsland dezelfde ziekte kunnen veroorzaken als de teken in de Baltische Staten. De plek waar de teek gezeten heeft ontsmet ik met nestocyl. Hopelijk was deze kleine teek niet besmet met nare ziektekiemen.

Sjaak is laat vandaag, 09.25 uur komt hij in zijn badjas de caravan uit om te gaan douchen. Onze klokken lopen vandaag met drie uur verschil. We gaan vanmorgen een presentje, dat gemaakt wordt in een zaak in Hannmüden, ophalen. Dan komen we even terug op de camping voor een kop koffie en voor het maken van een lunchpakketje. De zon schijnt heerlijk en het is circa 22 graden. Prima weer om actief te zijn.

We gaan vanmiddag naar Witzenhausen. Een klein stadje circa 13 kilometer van onze camping. De plaats wordt ook wel de kersenstad genoemd. Het is een prachtige fietstocht langs de rivier de Werra. Het landschap is heuvelachtig en Sjaak moet toch echt een paar keer afstappen om de heuvel lopend te nemen. Mijn e-bike pakt de heuvels in z'n 1 met turbo ondersteuning. Lang leve mijn e-bike! De route er naar Witzenhausen toe is prachtig. Op veel velden is het graan al geoogst. Ook liggen er dikke balen stro en ronde balen met hooi. Het maïs staat ver boven mijn lengte. De appels en peren zijn gegroeid. De natuur gaat zijn gang, vooral als er tussendoor een paar buien vallen. Deze streek ziet er weelderig en welvarend uit op het platteland.

Witzenhausen is een heel rustig stadje waar op zaterdagmiddag de plaatselijke detailhandel om 15.00 uur al dicht is. Enkel de Aldi is open en er staat een vrouw met een kar met kersen. Want kersen worden er natuurlijk gekocht in deze kersenstad. In Witzenhausen is de Agrarische Universiteit waar 900 studenten studeren. Wat ik er van lees doet me denken aan de Landbouw Universiteit in Wageningen. De stad is er trots op een eco-stad te zijn en er is alle aandacht aan gezonde voeding. Ook bij Wageningen is de aandacht om Health City te zijn. In Witzenhausen zie ik dan ook meerdere zaken waarop staat: Natural Food. De universiteit besteedt aandacht aan het ontwikkelen van kersenrassen en er zijn vele kersenboomgaarden waar diverse soorten groeien. Vandaar dat Witzenhausen in heel Duitsland bekend staat als 'Kersenstad'. In de maand april blijkt het hier een plaatje te zijn als de kersenbomen met de witte bloesem te zien is.

Tussen Hannmünden en Witzenhausen zijn diverse kleine dorpjes waar prachtige vakwerkhuizen en boerderijen staan. Wat mij opvalt in deze streek is de geordendheid van de omgeving rond de huizen. Nette tuinen, verzorgde erven, alle spullen netjes geordend. Echt een groot verschil met Polen waar het vaak rommelig rond de huizen in de dorpen op het platteland is.

Mocht je een vakantiebestemming zoeken in een weldadige streek met fietsmogelijkheden langs mooie riviertjes, noteer dan deze streek. Het is binnen een dag te rijden vanuit Nederland en er zijn veel mooie dorpjes met vakwerkhuizen. Het is hier goed te fietsen, goed te wandelen en te kanoën. De camping waar ik ben is bij het hotel Spiegelburg waar ook kamers te huur zijn.

Omdat de smaken voor de avondmaaltijd verschillen maken we alle twee ons eigen avondmaaltijd klaar. In totaal hebben we 48 kilometer gefietst en alle twee een kilo kersen gekocht. Prima dag is het geweest, zonder regen.

Van mijn dochter Sanne krijg ik een berichtje dat ze de grens passeren en weer in Nederland zijn. Regen, regen, regen, hoera, hier schijnt een keer de zon.

Zondag 31 juli 2016
De zon wil vanmorgen geregeld tussen de wolken doorkijken maar de WeerApp geeft aan dat er vanmiddag buien te verwachten zijn. Maar in de regio van Doetinchem is de kans op regen nog groter dus we besluiten om vandaag nog een dag op deze camping te blijven. De terugreis wordt nu wel concreter als we de komende woensdag prikken om weer thuis te zijn. Sjaak in Purmerend en ik in Veenendaal. Dan ga ik rechtstreeks naar Caravanbedrijf Midden Betuwe om de caravan daar af te leveren. Dan wordt onderzocht wat er aan de hand is met de mover en wordt er gekeken of hij te repareren is.

Wat gaan we doen? Met de auto naar een rodeo evenement? Fietsen? Of iets heel anders? Om 07.30 uur sta ik mijn fiets al schoon te maken. Als Sjaak een uur eerder opstaat dan anders is de ochtend ineens veel langer. Mijn voorstel is dat we zijn caravan eens een grote schoonmaakbeurt gaan geven. Het is een prachtige Eldiss uit 1998 maar de buitenkant is gewoon slecht onderhouden. Kom op, we gaan hem poetsen, ik help mee. De hele dag is het poetsdag want na het wassen, zwarte strepen verwijderen, naspoelen en drogen is Sjaak helemaal in de mood. Hij gaat hem in de was zetten. Degenen die een caravan hebben weten hoeveel werk dat is. Een caravan van 6,5 meter lang heb je niet in een uurtje in de was gezet en glimmend gewreven. Uren is hij hiermee bezig en terwijl hij in de was aan het zetten is, poets ik onderhand de vliegen van mijn auto en de caravan. Als Sjaak klaar is, tegen zessen, zetten we de dakrand van Eribaatje ook nog even in de was. Glimmend van trots gaat ze morgen mee terug naar Nederland.

Dit wordt mijn laatste nacht in Duitsland en morgenochtend rijden we door naar de Achterhoek. Daar willen we nog twee nachten op een kleine camping gaan staan en wat rondfietsen in de Achterhoek.

Mijn buurvrouw Jolanda die mijn huis in de gaten heeft gehouden, geef ik een berichtje dat ik woensdag weer thuis ben. Mijn vriendin Maya weet nu welke dag ze extra aardappels kan schillen omdat ik voor de maaltijd aan kom schuiven. Dat wordt vast leuk thuiskomen. Van velen heb ik al een welkomstboodschap gekregen. De kleinzonen zie ik vrijdag pas want morgen probeer ik een afspraak met de Peugot garage te maken om komende donderdag de achterbank weer in de auto te plaatsen en het kinderzitje er weer in te zetten. Daarvoor moet de auto eerst leeg gehaald worden. Genoeg te doen woensdagmiddag bij thuiskomst. Daarom heel prettig dat de caravan, fiets en auto vandaag al schoon gemaakt zijn. Zo is deze vakantiezondag goed besteed.

Wordt vervolgd vanuit Nederland. Daar schrijf ik het laatste blog, nummer 31 met een terugblik op mijn reis naar de Baltische Staten.