Vier dagen fraai Wroclaw in Polen

Blog 28 Fraai Wroclaw in zuidwest Polen

Dinsdag 19 juli 2016
Vanmorgen rijd ik om 09.30 uur van de camping in Kraków om naar Wroclaw te gaan. Na mij vertrekken Ger en José maar die halen me onderweg zeker wel in. Het rijden is dit keer gemakkelijk want ik ga over de tolweg. Twee keer moet ik vooraf betalen, €16,50 voor een auto met caravan en één keer moet ik een kaartje trekken en betaal ik achteraf. Weet dat ik op de snelweg in Kraków meerdere aanrijdingen heb gezien. De Polen rijden risicovol, ze halen aan beide kanten in, nog erger, ze rijden zigzaggend en snijden geregeld mijn auto. Het verbaast me niks dat er zoveel ongelukken gebeuren. Op de tolweg naar Wroclaw rijdt het ontspannend maar zodra ik van de tolweg af ben, zie ik weer hetzelfde weggedrag als in Kraków. Ger en José hebben een tijd in een file gestaan vanwege een ongeluk. Ik kom later aan en kan zo doorrijden.

Bij de camping aangekomen, zet Ger de caravan achteruit op een plek tussen paaltjes. Het is een krappe plek want de auto kan er niet naast staan. Die werd er dwars voor gezet. Maar ach, het zijn de laatste twee weken en ik zal toch veel weg zijn want het weer gaat beteren. Vandaag is het droog en boven de 20 graden. Prima fietsweer en om even naar de stad te rijden voor de eerste verkenning. De camping ligt circa 6,5 kilometer van het centrum. Ik fiets over een slechte stoep en het is verdraaid druk op de weg naar het centrum. Er rijden trams en bussen in de wijk buiten het centrum, dat me aan Warschau doet denken. Oude flatgebouwen, vervallen gebouwen, fabrieken, beetje onverzorgd. Maar zodra ik in het centrum kom, ben ik verrast van al het moois dat er te zien is. Gekleurde huizen, mooie monumentale panden maar ook een foeilelijk glazen en betonnen gebouw voor een monumentaal kerkje. Welke welstandscommissie heeft dat ooit goedgekeurd?

Het centrum heeft twee heel grote pleinen waar terrasjes zijn en er lopen en zitten veel toeristen. Maar het is hier zo groot dat je elkaar niet voor de voeten loopt. Het centrum valt onder Unesco Heritage en dat is te zien. Mooie opgeknapte panden die zowel aan Kopenhagen als aan Hamelen in Duitsland doen denken. Het is hier weer een totaal andere stijl dan wat ik gisteren in Kraków gezien heb. Het centrum is echt prachtig mooi en morgen ga ik zeker terug om de stad lopend nog beter te bekijken.

Op de terugweg zie ik een kleine groenteboer en dan heb ik ongelooflijk veel zin in verse sla. Dus ik koop een dikke krop gewone sla. Dan fiets ik naar een groot winkelcentrum en doe de rest van de inkopen. In Polen worden veel bieten gegeten, zowel in soep als in salades als in taart. Ik koop een bakje bietensalade en die is echt heel lekker.

Als ik terug kom op de camping dan staat die bomvol met dikke campers. Er staan Belgen naast me en Duitsers voor me. Eigenlijk is de ruimte veel te klein voor zoveel toeristen. De toiletten zijn ouwe zooi en er zijn er zeker te weinig voor zoveel mensen. Ik schat dat er 40 caravans en campers staan en meestal zitten er twee personen in een voertuig. Reken maar uit en die staan morgenochtend allemaal te dringen voor die twee douches.

Het grasveld is een knollentuin, helemaal stuk gereden en ongelijk. Er hangt wel een ACSI certificaat maar de zegel van 2016 zit er niet opgeplakt. Als ik eerlijk ben dan is dit maar een 2 sterren camping en de verhouding prijs-kwaliteit is niet in overeenstemming. De camping is duurder dan waar ik gisteren stond en hij biedt minder. Dit zie je hier wel meer dat mensen hun erf en achtertuin verhuren als camping. Een manier om snel geld binnen te krijgen met weinig investering. Voor mij is dit geen ACSI camping maar goed, ik beoordeel in verhouding wat ik de afgelopen maanden heb mogen ervaren in de Baltische Staten.

Na de krop sla, de bietensalade en een praatje met de Belgische buren duik ik naar binnen om dit nieuwe blog te schrijven.

Woensdag 20 juli 2016
Vandaag ben ik precies drie maanden onderweg want ik ben op 20 april vanuit Nederland vertrokken. En ik heb het nog steeds naar mijn zin ondanks dat de mover echt een probleem is.

Vanmorgen neem ik eerst de tijd om het blog van Kraków en de Zoutmijn te plaatsen. De campingjongen komt naar mijn caravan en heeft een verzoek: of ik mijn caravan kan verplaatsen naar een andere plek want er komen vandaag twee campers en die willen naast elkaar staan. Ik zeg laconiek dat de caravan niet meer van zijn plaats komt omdat de mover stuk is en dat de Hollandse vrienden al weg zijn naar de stad. Maar ik heb geld gewisseld en kan hem de twee komende nachten ook alvast betalen. Ze willen hier namelijk dat je vooruit betaalt. Hij vraagt of ik dan nog langer wil blijven. De jongeman zijn Engels is niet bijsterend goed en ik leg hem uit dat ik maar voor één nacht vooruit kon betalen omdat ik naar de bank moest om te pinnen of om te wisselen. Maar dit heeft hij dus echt niet gesnapt want hij wilde dat ik met mijn creditcard zou betalen en dat wil ik nou net niet. Velen zie ik dat wel doen maar ik houd graag het overzicht van de kosten in mijn portemonnaie en niet via een verlate afschrijving.

De Belgische buurvrouw Marleen hoort de discussie met de jongeman en knikt me bevestigend toe als ze hoort dat ik op mijn plek blijf staan. Ik weiger dus te verhuizen, dan had hij dat gisteren maar gelijk moeten aangeven. Ger en José zijn weg en ik ga geen andere mensen op de camping lastig vallen met zijn probleem. Als hij weg is, loop ik naar de buurvrouw en we komen aan de praat wat er met de mover is. 'Mijn man kan alles maken', zegt ze. Nou dat komt dus goed uit want misschien heeft hij ook verstand van movers? Hij, de Belg, staat op,dat moment lichtjes op de racefietsen te maken. Hij kijkt op en bevestigt wat zijn vrouw zegt. Marleen zit onderhand op internet te zoeken bij Reich movers want ik heb gelezen dat je de mover kunt resetten. De andere Belg, want het zijn twee koppels die er staan, komt er bij en de mannen zitten te bedenken wat er mis kan zijn.

Ondertussen heeft Marleen de instructie om te resetten op papier geschreven en ik ontruim de bank waar de mover inzit. Daar zit ik dan met twee Belgen in mijn caravannetje en zij bekijken en bespreken wat er gedaan kan worden. Dan doe ik wat sufs, ik laat zien waar de hoofdschakelaar zit maar besef ineens dat de laptop aan staan. Even wachten zeg ik nog, sluit de laptop af maar te snel gaat de hoofdschakelaar om. Als dat maar goed gaat met de laptop anders doet die het straks weer niet. Maar de aandacht zit op de mover. De mannen ontdekken het rode knopje op het moverapparaat dat onder de bank is ingebouwd en dan doen ze alles volgens de reset instructie.

Nu wordt het spannend want in principe zou de mover het nu moeten doen. Maar helaas hij weigert om de rol op de banden te duwen en blijft ontevreden schreeuwen. Maar de wielekes, op zijn Belgisch, draaien wel rond als ik de knopjes van vooruit en achteruit indruk. De mannen zijn duidelijk teleurgesteld dat ze dit probleem niet hebben kunnen oplossen. Vooruit zeg ik, jullie willen naar de stad toe en ik blijf gewoon hulp vragen met neerzetten en aankoppelen. Want Sibilla, dat kan ik echt niet alleen. De auto moet nu achteruit naar de caravan gereden worden en dan moet toch iemand zeggen tot hoe ver ik door kan rijden. Het aankoppelen luistert zo nauw want de bol van de trekhaak moet precies onder de koppel van de caravan komen te staan. Dat vergt wat kracht en ik krijg de caravan echt niet alleen in de goede positie. Eribaatje weegt 850 kilo en dat trek ik niet. Maar ik word al laconieker en ga er maar vanuit dat ik de komende campings hulp kan vragen.

Dan ga ik op de fiets weer naar het centrum van Wroclaw. De oude naam van deze stad is Breslau. Wat is hier een mooi en relaxed centrum. Ik koop drie kabouterkaarten en postzegels voor de kleinzonen en schrijf ze bij MacDonalds waar airco is. Vandaag is het namelijk prachtig weer, zo'n 24 graden en de zon komt geregeld door de wolken. Prima weer om actief te zijn.

Het is wel leuk om even over die kabouters te vertellen. Hier heten ze krasnals. Dit is wat de vrouw bij de Tourist Information me vertelde. In 1980 is er een studenten protestbeweging gekomen tegen het repressieve communistische regiem van de Russen: Orange Alternative '80. Er werden protestoptochten gehouden zonder politieke leuzen maar iedereen wist waartegen geprotesteerd werd. Dit werd de oranje kabouter beweging. Er werd een kabouter gemaakt als verzet. Een kabouter is klein, zie je niet, krijg je moeilijk te pakken en als je hem pakt en in de gevangenis stopt dan komt hij er wel weer uit. 'We zijn niet te pakken', dat was de roep. Zo zijn de bronzen beelden van de kabouters ontstaan en de eerste kabouter is in 2001 geplaatst. Dat is de grootste en hij heeft geen puntmuts op. Maar er kwamen er steeds meer en ieder bedrijf heeft wel een bronzen kabouter ergens staan want ze beelden ook beroepen uit. In totaal staan er nu ruim 400 in de stad. Niet enkel in het centrum maar ook daar buiten. De kleur oranje is als protest tegen het Russische rood gekozen.

De kabouter is HET handelsmerk van Wroclaw geworden. Ze zijn klein, staan op diverse plekken, zitten zelfs in een lantaarnpaal. Heel leuk om te zien dat ouders met kinderen op zoek zijn naar de kabouters. Ook ik werd aangemoedigd om te gaan zoeken en ik heb er zeker tien gevonden. Daar heb ik foto's van gemaakt. De kleinzonen krijgen dan ook een kaart van een stel van deze leuke kabouters. Nou dacht ik toch dat er alleen maar mannetjes zouden zijn en dan ineens vind ik een vrouwtje. Ze lijkt meer een elfje dan een kabouter maar ze hoort wel bij de verzetsbeweging. Leuk toch?

Ik vermaak me vandaag prima in het centrum en maak praatjes met jongelui die ik op een groepsfoto zet. Ze komen uit diverse landen, zelfs een man uit Mauretanië is er bij. Er lopen veel zwarte jongens en meisje en ook uit Brazilie. Ze hebben een vlag bij zich en ik begrijp dat er een internationaal gebeuren deze week is van katholieke jongeren die van all over the world komen voor een Pelgrimage, oftewel bedevaart. Deze week is die in Wroclaw en volgende week gaan ze door naar Kraków naar de paus. Vandaar dat er zoveel vrolijke jongeren in de stad zijn.

Het is gezellig op straat. Er zijn straatmuzikanten met violen, gitaren, harmonica. Kleine groepjes die langs de terrasjes gaan om wat vrolijkheid te brengen en geld op te halen. Er staan mannen met bellenblaas. Van die grote bellen kunnen ze maken en er lopen tientallen kinderen te springen om de bellen te vangen. Het blijft een magisch gezicht hoe de bellen over de straat springen. Ouders maken foto's van de blijde gezichtjes en ik sta hier een tijdje te kijken. Dit zouden Joris en Bram zeker net zo leuk vinden om te zien.

In een van de hoofdstraten zie ik een rij mensen staan. Ze staan voor een banketbakker die een traditionele lekkernij bakt. Een soort ovale berlinerbol met glazuur er om heen met daarin kiwi, of banaan, of abrikoos of ander fruit. Ik sluit aan in de rij en kies voor een vulling van banaan. Jeetje, wat is dat zoet. Ik houd van zoete dingen maar dit is zelfs voor mij te zoet en te vet. De duiven laat ik mee eten en die vinden het zoete zo te zien wel lekker. Nog lang proef ik nog de lekkernij en voorlopig hoef ik niet te eten,

De fiets haal ik weer van de parkeerplek en ik ga op zoek naar de kathedraal. Eerst de brug van de brede rivier de Wisla over en dan zie ik een gigantische kerk staan. Dit is de Kathedraal van Johannes de Doper die op een soort eiland ligt. Hij is omringd door water. Van buiten is de kerk groot, 98 meter en er staan twee imposante torens op. Van binnen is hij ook groot en vooral hoog als ik naar boven kijk. De ramen zijn in deze kerk nog van glas in lood en gebrandschilderd. Heel veel rood valt me als eerste op. Hij stamt uit 1272, maar is goed onderhouden. Maar er is een mis bezig dus ik kan niet naar voren lopen. Heel zachtjes maak ik een foto maar eigenlijk vind ik dit ongepast en sluip zachtjes de kerk uit. Dan maar met de fiets een rondje er om rijden en naar de torentjes en ramen kijken. Ik heb gelezen dat een toren te beklimmen is, dat er zelfs een lift in zit en dat vandaar er een mooi uitzicht over de stad is.

Ik fiets nog wat rond, deels over de stoep en deels over de weg. Er liggen veel tramrailsen dus dat is oppassen geblazen dat ik niet klem kom te zitten met mijn fietswiel. Dan pak ik de TomTom en toets het adres van de camping in. Nog 6,6 kilometer te gaan. Maar het zonnetje schijnt en er is geen wind. Op mijn gemak rijd ik naar de camping in de achtertuin van die slimmerd, de geldwolf, waar ik de andere helft van de slakrop schoon maak. Op TripAdvisor geef ik een beoordeling van deze camping en ik kom helaas niet hoger dan twee sterren. Het sanitair is een ouwe zooi en het is maar goed dat de zon schijnt want dan ben ik veel op pad. Ger en José heb ik vandaag niet gezien. Die waren al vroeg de hort op en blijkbaar laat terug. Ik heb een prima dag gehad met zeker gezellige momenten.

Donderdag 21 juli 2016
Vandaag schijnt de zon weer en ik word verwend want zoveel zon heb ik de afgelopen weken niet gehad. Volgens de berichten gaat het zelfs 28 graden worden. Drie dagen achter elkaar zon, ik weet niet wat me overkomt. Omdat het vrijdag ook nog zonnig is in Wroclaw blijven Ger en José nog een dag langer hier staan, dus ik ook.

Vandaag wil ik naar het Panorama Raclawicka gaan. Wie ooit eens bij Panorama Mesdag is geweest die weet wat hij kan verwachten. Een doek dat in de rondte 120 meter lang is en 15 meter hoog. Hierop is een historisch feit geschilderd: de slag bij Raclawice die op 4 april in 1794 plaatsvond. Dit is een gevecht geweest tussen Polen en Russen. De boeren hielpen de Poolse soldaten met rieken en messen. Als toeschouwer sta je hoger dan het doek en sta je er als het ware midden in de strijd. Je ziet dat Poolse soldaten kanonnen veroveren en hoe artellerie zich opstelt. Boerenvrouwen zijn knielend aan het bidden met een priester bij een groot kruis. Een gewonde opperbevelhebber wordt weg geleid. Ik gebruikte het woord ‘amazing’, maar het is gewoon prachtig, prachtig. Ongewoon knap hoe hier de illusie gewekt wordt van de strijd. Waar je in het rond ook loopt, er is zo veel te zien. Zo kan ik nauwelijks zien waar het doek ophoudt en waar de grond is. Dit komt omdat voor het doek zand en stenen liggen en er geulen gegraven zijn. Het doek gaat als het ware over in de grond. Er is zo precies geschilderd dat het net levensecht is. Prachtig, prachtig. Mocht je ooit in deze stad komen, noteer dit Panorama dan maar in je agenda want dit is echt bijzonder.

Als ik een kaartje koop dan denk ik dat ik naar binnen mag. Maar je gaat in een groep van circa 40 personen naar binnen. Rugzakken en grote tassen mogen niet mee, dus mijn rugzak gaat naar de gratis garderobe. Dan loop je in een soort slakkenhuis naar boven. Er wordt om stilte gevraagd en als ik dan boven kom dan is het echt adembenemend mooi wat ik zie. Het doek komt gewoon op je af. Er worden audio apparaatjes uitgedeeld en er is zelfs een Nederlandse versie. Er is een verteller aan het woord die vertelt wat er die dag is gebeurd en hij neemt me mee, beetje bij beetje, in het slagveld. Zo loop ik de hele rondte langs. Luisteren en kijken, het is er doodstil want velen lopen met zo´n apparaatje tegen het oor gedrukt. Als de verteller klaar is moeten we allen weer gelijk naar beneden. Eigenlijk te vroeg want in mijn beleving zou ik nog wel een ronde willen lopen. Maar de volgende groep staat beneden al te popelen om binnen te mogen komen.

Ieder half uur is er een rondleiding met zo´n 40/50 mensen. Dit is zo gestructureerd opgezet want anders zou het een zooitje worden. Zoveel mensen willen dit bijzondere doek zien en dat is te begrijpen. De entree is 30 Ztl en voor gepensioneerden 23 Ztl, bijna €6,- en dat is het zonder meer waard geweest.

Dan fiets ik door naar het hoofdgebouw van de Universiteit. Voor het gebouw staan vele jongeren met vlaggen. Zij zijn bezig met de pelgrimstocht naar Kraków om de paus volgende week te zien. Er lopen 3.000 jongeren van vele landen hier rond en ze laten aan de vlag zien waar ze vandaan komen. Een Franse jongere vertelt me dat er geen landenvertegenwoordiging is maar per streek. Het zijn dus kleinschalige groepen van circa 20 jongeren die hier rondlopen. Van sommige landen lopen er wel grote groepen. Zo is er een groep uit Panama en de USA die ik steeds tegenkom bij MacDonalds. Open jongeren die het leuk vinden om met me te praten. Velen zijn in Amsterdam geweest en dan laten ze foto’s op hun smartphone daarvan zien. Voor de universiteit mogen ze per groep om de beurt naar binnen voor een rondleiding door het gebouw. Ik schuif mee tussen een groep Koreanen. Wat een leuke jonge gozer die dat ziet en we hebben schik want ik ben vandaag van Korea. Ik schuif in de bank met hem en maak een praatje. Het zijn allemaal katholieke jongeren tussen de 20 en 24 jaar die iets met het geloof willen uitdragen. Ik vraag aan een docent van de universiteit of er een Hollandse groep gezien is maar die lopen volgens haar niet mee in deze pelgrimstocht.

De aula van de universiteit is een plaatje. De muren zijn beschilderd met fraaie afbeeldingen. De kleuren zijn veelal donker rood en blauw. Er zijn heerlijk ouderwetse gangen met zwart witte marmeren tegels en veel houtwerk. In de gang hangen diverse professoren met hun rode cape en ornamenten om. Belangrijke grondleggers van de wetenschap. Beneden is een grote zaal, oratorium waar stoelen staan en dat echt een prachtige zaal is. Het blijkt dat je naar boven naar een uitzichtpunt kon maar dat heb ik gemist.

Door naar het centrum op mijn fiets. Het is inmiddels warm en ik zoek zoveel mogelijk de schaduwkant op. Vraag niet hoe ik in deze stad fiets maar ik kom overal en als ik de weg kwijt raak dan neem ik even de TomTom en toets Nevski plein in. Dat is het centrale plein bij het mooie stadhuis. Daar is weer zoveel vertier, vooral lopen er veel muzikanten rond en schilders. Wroclaw is een stad die leeft. De binnenstad is een plezier om te vertoeven. Er zijn voldoende plekken waar je even kunt zitten. Nu is het er wel heel gezellig met al die jonge buitenlandse jongeren die lopen te zingen, scanderen en met gekleurde vlaggen lopen te wapperen. Van een groepje Franse jongeren die uit Noord Frankrijk komen maak ik een foto omdat ik de gele vlag zo mooi vind.

Vrijdag 22 juli 2016
Ja hoor, de zon is er vandaag ook. Ik heb wat in te halen. Nu ik hier een dag langer blijf kan ik wel net zo goed eens gaan kijken of ik een nieuwe accu voor mijn laptop kan kopen. De laptop maak ik open en neem de oude accu mee. Via internet zoek ik een zaak die HP computers en onderdelen verkoopt. Dan naar het centrum met de tomtom die me naar het adres wijst. Maar helaas, de winkel blijkt opgeheven te zijn. Aan een voorbijganger vraag ik of er een andere computershop is en ze verwijst me naar het grote winkelcentrum. Daar zit MediaMarkt maar die verkoopt geen accu’s. Nee, die moet ik via internet bestellen. Maar het lastige daarvan is dat ik geen serienummer op mijn laptop kan vinden. Hij is tien jaar oud en volgens de verkoper is daar geen accu meer voor te vinden. Maar hij weet nog een andere zaak die onderdelen verkoopt. Op naar zaak zaak nummer drie. Helaas daar verkopen ze ook geen accu’s maar ook hij weet nog wel een zaak waar accu’s verkocht worden. Alleen zijn die niet van het originele merk maar, noem het maar merkloos, vanuit China. Op naar zaak nummer vier en daar zit een jongeman die naar met een loupe naar mijn accu kijkt en via zijn pc een accu weet te vinden. Hij bekijkt hem nauwkeurig en deze zou moeten passen. Een jaar garantie en de levensduur is toch wel zo’n vier jaar. Niet goed, geld terug.

Helemaal blij fiets ik naar de camping terug. Nog wel eerst even de kabouterkaarten op de post en geld gepind. Jawel, de accu past en zonder dat er stroom op de pc zit doet hij het. Nog helemaal blij. Maar ’s avonds als ik aan het blog zit te werken dan zie ik ineens een zwart scherm. De pc doet niks meer. Even rustig houden en na een tijdje zet ik hem weer aan. Accu te zwak, dus snel aan de stroom gelegd. Maar nee hoor, zelfs na een nacht slapen is de batterij niet opgeladen. Dan maar weer de oude accu er in maar Windows is nu een paar keer slecht afgesloten dus de laptop moet met rust gelaten worden.

Deze dag is voorbij gaan met klusjes en boodschappen doen. De toren van de kathedraal heb ik niet beklommen maar geen punt, ik heb al zoveel mooie uitzichten gezien. In mijn gevoel ben ik klaar met mijn reis. Nu gaat de terugreis dus echt beginnen. Morgenochtend ga ik door richting Dresden waar Ger, de Hollander me weer zal helpen om de caravan op zijn plek te zetten. Prima zo.

Wordt vervolgd vanuit Duitsland.

Ik zit nu bij Dresden, waar het regent, dus echt op de terugweg.
Bedankt voor alle bemoedigende reacties.