Blog 7, Kroatie: Zadar, eiland Paq, richting Krka

Blog 7, Kroatie: Zadar, eiland Paq, door richting National Parc Krka

De middag van zaterdag 31 maart gaat voorbij met regen. Maar na regen komt altijd weer droogte en veelal zon. Dus de schoenen aangedaan en een flinke strandwandeling langs de kust van de camping gemaakt. Ruim een uur loop ik langs het strand van de baai, langs een verlaten jachthaven en nog ben ik niet bij het eind van de camping. De kust is rommelig, nog niet voorbereid op gasten maar het water is kristalhelder. Ik loop om de punt van onze baai en daar liggen allemaal vaste huisjes van privé eigenaren. Ook liggen er ‘straten’ met grote stacaravans die gehuurd kunnen worden. Het is hier een immens groot terrein en ik kan me voorstellen dat ik in de zomer hier niet mijn plek heb. Maar nu het nog zo uitgestorven is, voel ik me hier prima thuis. Vanavond eet ik spinazie met ei en aardappelpuree uit een pakje en ik lees mijn boek uit van Saskia Noort, de Verbouwing.

Zondag 1 april is het eerste Paasdag. Daar komt een leuke app binnen van mijn oudste dochter, het sneeuwt in Utrecht. Ik weet niet of hier in Kroatië ook 1 april grappen worden uitgehaald maar ik doe er maar niet aan mee. Vanmiddag belooft het in Zadar droog en zonnig te zijn dus ik besluit om er een dagtocht naartoe te maken. Helaas Ton, je aanbevolen camping bij Zadar is pas open op 1 mei en ik blijf dus op deze heerlijk relaxte camping en ga dagtochten vanuit hier maken. Wij zeggen Zadaár maar hier zeggen de mensen Zãddar, met de klemtoon op de eerste lettergreep en een korte d. Ik rijd weer de slingerweg door het maanlandschap via de brug van Pag en op mijn gemak parkeer ik om half elf de auto in een parkeergarage buiten de stadsmuur van Zadar. Er is hier een oud stadscentrum dat ommuurt is door een hoge vestingmuur. Over een brug kom ik in het oude centrum. Het is paasochtend maar er lopen toch al wat toeristen in het centrum. Patisseries en gelateries zijn open want die moeten het van de toeristen hebben.

Als eerste zoek ik de boulevard op want Zadar is beroemd geworden door het zogenaamde Zee-orgel. Een architect heeft toen hij de boulevard reconstrueerde een 70 meter lange trap aan de kade gebouwd. Daaronder 35 grote plastic buizen van verschillende afmetingen aangebracht. Door de wind en de zeegolven wordt daar lucht door geblazen die een soort orgelklanken laten horen. Zuchten, staat er in een boekje, ik vind het meer een gebrom en hol geluid. Heel apart om te horen maar het lukt niet echt om het op een video over te brengen. Bij dit zee-orgel is een grote ronde schijf op de grond van zonnecellen. ‘Ode aan de zon’ heet dit kunstwerk en het zou een mooi lichteffect geven. Maar vandaag zit er blijkbaar nog niet voldoende energie in en ik zie alleen een nat glibberig, blauw zonnecellen vlak.

Op naar de oudste kerk van Zadar, de Sint Donatuskerk. Een prachtig rond, oud gebouw staat er in het centrum van Zadar, tegenover het Archeologisch museum. Dit oude gebouw ligt aan een groot plein waar nog allemaal restanten stenen en grafkisten liggen van vorig leven. Het heeft wel wat want kinderen vinden het net een speeltuin. Ze springen van het ene rotstblok naar een volgende. Voor hun een leuke plek om tikkertje te doen, voor menig toerist een plek om een boterham te eten. Er zitten volop mussen, duiven en meeuwen. Ze verwachten ieder moment een stukje brood van de toerist te krijgen.

Om de Donatuskerk te bezoeken wordt entree gevraagd. Maar dit gebouw intrigeert me en daar ga ik in. Hoge Griekse zuilen staan er binnen en er is een hoge en brede marmeren trap naar een eerste verdieping. Een prachtig uitzicht heb je zo op de begane grond en de bogen van de kerk. De oude kerk is niet zo groot. Hij doet eigenlijk niet aan een kerk denken maar meer aan een plek waar grafkisten van edelen gestaan zouden hebben. Tegenwoordig worden hier wel muziekavonden gehouden want de akoestiek blijkt mooi te zijn. Een bijzonder gebouw dat zeker een bezichtiging waard is.

Verder verken ik de stad en binnen de stadsmuur is een mooi park aangelegd dat wat hoger ligt. Als ik over de stadsmuur heen kijk dan zie ik buiten de stadsmuur ook een fraai park liggen. In de zomer zijn hier zeker volop schaduwplekken te vinden, zowel in de stad als langs de brede boulevard. Zadar is wel een toeristenstad met een bloeiend winkelcentrum maar het komt mij toch wat ‘goedkoop’ over. Van veel ijzerwerk is de verf afgesleten, huizenblokken die nog uit de communistische tijd zijn die er verwaarloosd uitzien. Er liggen rondvaartboten, ouwe roestige bakken die goedkope kleuren verf hebben gekregen om ze op te pimpen. Stalletjes voor etenswaren die bij ons al plat gegooid zouden zijn. Nu heb ik gelezen dat Zadar erg geleden heeft van de oorlog toen het Joegoslavische rijk uiteen viel. De stad is zich aan het herstellen en doet er zeker veel aan om hem voor toeristen aantrekkelijk te maken. De boulevard, de parken en het mooie winkelcentrum zijn zeker trekpleisters. Ook hier lopen grote groepen Aziatische toeristen achter een mevrouw met een vlaggetje aan. Er loopt een Kroatische vrouw mee die als tolk optreedt. Zadar is zeker een bezoek waard maar het nog niet mijn ‘highlight’.

Via een binnenweg rijd ik naar het kleine stadje Nin dat beroemd is om een heel oud wit kerkje waar een strijdtoneel is geweest tussen het westerse geloof en het oosterse geloof. Zeker interessant om hierover te lezen hoe de katholieke kerk, de paus en bisschoppen en de grieks-orthodoxe kerk in dit plaatsje een strijdtoneel hadden. Het resultaat was dat de bisschop van Nin door de toenmalige paus ontheven is van zijn functie en het bisdom is overgeplaatst naar Split.

Het gaat weer regenen dus snel terug de auto in. Dan rijd ik met de auto het straatje in waar het beroemde witte kerkje moet liggen om nog een foto te kunnen maken. Dan rijd ik via binnenwegen terug richting het eiland Pag. Er valt zoveel regen dat hele delen van de weg onder water staan. Het is hier bergachtig en het water stroomt gewoon over de weg. In zijn 50 en 60 rijd ik terug en als ik in de buurt van de camping kom, dan schijnt daar de zon. Dat wordt nog even buiten eten met fluitende vogeltjes om me heen. Marianne en Lidia van de Leeskring hebben het vogeltje al herkent, het is een vink. In grote getale komen ze de broodresten bij me opeten.

Ik blijf langer op deze camping dan gepland want ik heb een heerlijk plekje, een prima schoon modern sanitair gebouw bijna voor bijna mij alleen en overal gratis wifi. Een heerlijke plek en ik kan me nog wel een dag vermaken. Morgen ga ik het eiland Pag verder verkennen naar de kant waar ik nog niet geweest ben.

Op maandag 2’ Paasdag word ik om zeven uur wakker door de zon die in mijn caravan schijnt. Heel geel is de gloed en ik geniet van dit ontwaken. Vanmorgen heb ik even via Facetime contact met mijn dochter en drie kleinzonen. De jongste word deze week alweer drie jaar en dat wordt vandaag gevierd. Dan maak ik mijn lunchpakketje met schapenkaas klaar en vul een flesje met kefir en ga met de auto op pad naar het puntje van het eiland waar de plaatsen Lun en Tovarnelle liggen. Grote, dure huizen staan hier aan een prachtige baai waar de kleuren zijn zoals de Jumbo puzzels zijn: heel groen en diep blauw. Vooral nu de zon volop schijnt komt het water nog meer tot zijn recht. De stranden zijn van geelgoudkleurig grofkorrelig zand waar de zon mooi op weerkaatst. Als ik niet verder kan omdat het eiland ophoudt, dan keer ik om op een scheepswerf en rijd naar de plaats Novalja. Het is daar een drukte van belang want op deze 2’ Paasdag is er wat te doen in het centrum. Ik parkeer de auto aan de boulevard waar nog net een plaatsje vrij is en loop het centrum in. Daar staan zes mannen op een podium te zingen en op muziekinstrumenten te spelen. Soms klinkt de muziek Mexicaans, soms Tiroler Duits en soms zelfs Grieks.

Het is hier een drukte van belang en ik zie dan een plekje vrij komen op een terras. Dat plekje is voor mij en het is een beetje raar gezicht, ik alleen aan een tafeltje terwijl hier vrienden en families elkaar omhelzen en het glas heffen. Er zijn een paar tafeltjes met alleen maar mannen die elkaar. Mannen omhelzen elkaar hier, slaan elkaar op de schouder en kussen elkaar op de wang. Mooi om te zien hoe deze 2’Paasdag gebruikt wordt om er op uit te trekken en elkaar te ontmoeten. Dan loop ik nog wat door smalle straatjes van dit kleine stadje. Bij mooi weer zonder meer een leuke plaats om naar toe te gaan.

Eenmaal terug op de camping, het is inmiddels vier uur, pak ik de fiets, de kaart van het eiland en ga nog fietsen. Naar Kolan denk ik dat wel te doen is. Via een gele weg fiets ik eerst naar het centrum van Simuni. Daar moet je niks bij voorstellen want er staan alleen maar huizen, verder is er enkel een mooie kuststrook. Daar fiets ik langs en kom op een kade van een gehucht waar mannen ijzeren manden aan het repareren zijn. Ik vraag welke vis ze met deze manden vangen. Het zijn manden voor de octopus. Hoeveel octopussen kunnen nu in zo’n mand? Voor mij een logische vraag maar voor de visser is het antwoord heel simpel: vijf tot tien kilo. Maar hoeveel weegt dan een octopus? Een kleine weegt 1 kilo en een grote soms wel vijf. Zo simpel is het! Helaas blijft de visstand ook hier terug te lopen en hij zegt me nog dat hij blij is als hij 1 octopus in een kooi vangt.

Door naar boven richting Kolan. Dat is heuvel op en heuvel af via een gele weg en ik zie hier volop schapen op kleine veldjes grazen. Wat ruikt het hier lekker naar schaap. De lanoline van de wol is de hele weg te ruiken. Ik houd van deze schapenlucht, het zachte zonnetje en de frisse wind om mijn oren. Herma van Han maakt een geluksketting en ik had haar geschreven dat voor mij geluk is op de fiets t zitten en de wind om mijn oren te voelen. Herma, daar komt dus de schapenlucht nu bij.
Ik rijd langs de schapenkaasfabriek die in Kolan is maar die is nu gesloten. Via een stijging van 12% ga ik verder via de snelweg en zoef met 30-35 km per uur naar beneden. De remblokjes zullen wel versleten zijn tegen de tijd dat ik weer thuis kom want harder wil ik echt niet gaan met deze e-bike. Maar zonder afstappen heb ik de hellingen van 8-9 en zelfs 12% kunnen nemen.

Dit was een heerlijk dagje en bijna de hele dag ben ik buiten geweest. Dat is nu te voelen aan mijn wangen en ik heb spierpijn in mijn benen. Ik heb besloten hier nog een dag te blijven want ik ben fan van otok Pag. Klinkt grappig maar otok betekent eiland. Heerlijk ruig en lekker ruikend naar lanoline van de schapen en naar het kruid salie. Morgen ga ik bij de kaasfabriek verse schapenkaas kopen.

Vandaag, dinsdag 3 april zijn heel wat mensen van de camping vertrokken omdat het paasweekend er op zit voor ze. Nu is het helemaal rustig in het grote moderne sanitaire gebouw. De zon schijnt al vroeg maar ik start de dag rustig want ik wil gaan fietsen naar de schapenkaasfabriek van he eiland in Kolan. Als ik op de fiets stap dan ga ik eerst via een plaats waarvan ik gisteren een bord zag staan, Mandre. Met een 8% helling suis ik naar beneden en rijd dit dorp binnen. Allemaal grote appartementen staan er langs de kust. Hier is niet echt een baai maar het lijkt wel open zee. Er liggen grote rotsblokken en iets verderop zie ik dan toch een kiezelstrandje. Maar wat is het water hier ruig. Het klotst tegen de rotsblokken op en er zijn grote golven op het water. Iets verderop is een kleine haven en daar ligt een grote tweemaster zeilboot.
Dan moet het hier toch flink diep zijn.

Langs de weg staan bij restaurants soms hele grote ijzeren grill apparaten. Tineke heeft al gevraagd of ik varkentjes aan het spit heb gezien. Ja, een paar keer een klein biggetje aan het spit maar de grills zijn zo groot dat er vast ook een groot varken gespiesd kan worden. Dat grillen wordt dus buiten gedaan, gewoon langs de weg.

Terug naar Kolan is een prachtige route via een gele binnenweg. Er rijdt een boer met een suv met aanhangwagen waar een stel schapen en rammen dicht op elkaar staan. Die worden zo naar een andere wei vervoerd. Ook zie ik boeren met bakken water naar de weiden gaan om de schapen vers water te geven. De schapen hebben hier wat langere poten en de nek is wat langer en meer gerekt. De wol hangt meer als een lama om het schaap dan bij onze schapen. Die hebben meer een kortere vacht. Echt schoon zien de schapen er niet uit en ze ruiken ook heel sterk. Maar ik vind ze lekker ruiken naar lanoline. Dat gecombineerd met de geurige kruiden waarvan salie het meest voorkomt maakt dat dit mijn geliefde eiland is. In Kolan koop ik bij de fabriek een stuk 100% schapenkaas. Niet goedkoop maar deze lekkernij gun ik mezelf.

De zon laat me in de middag de broekspijpen al oprollen en na 3 uur fietsen ben ik weer terug op de camping. De middag besteed ik aan het zoeken van een andere camping. De keus is gevallen op een camping het dorp Lozovac, aan de rand van het National Parc Krka, tussen Sibenik en Skradin. Twee plaatsen die ik graag wil bezoeken. Daarnaast ook de beroemde watervallen die in dit park zijn.

De camping waar ik nu sta, Village Simuni, is in het voorjaar een supercamping met veel voorzieningen en de ACSI voordeelprijs is voor mij maar €12,- per nacht. Zo luxe heb ik het nog niet gehad.
De temperatuur stijgt inmiddels naar boven de 15 graden en dit is voor mij een prima temperatuur om actief te zijn. Nu nog wat lezen en dan een rustige nacht.

Wordt vervolgd vanuit het National Parc Krka in Kroatië. Omdat ik niet weet hoe daar de wifi verbinding is, plaats ik nu dit verslag alvast maar.