Het platteland, de stad Triëste, door naar Kroatië
Door: Nicolette48
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
28 Maart 2018 | Kroatië, Krk
Blog 5 Het platteland Duino Aurisina, de stad Triëste, door naar Kroatië
Vanmorgen word ik vroeg wakker, 6.00 uur en zie op mijn mobiel dat de klok 1 uur vooruit is gezet. Dat komt goed uit want ik voel me uitgeslapen en ook vandaag, zondag 26 maart 2018 schijnt hier de zon.
Het gaat vandaag circa 13 graden worden, dus prima weer om een fietstocht te gaan maken. De Grotte Gigante is me aangeraden en die ligt circa 13 kilometer van de camping af. Het terrein is hier niet vlak maar ik vertrouw op mijn Shinga vouw-e-bike. De accu is vannacht helemaal opgeladen en ik ben benieuwd of ik zonder afstappen boven kom. Deze fiets ken ik nog niet goed dus het is toch even wennen om op een fiets met kleine wielen te gaan rijden. Ik zie borden met springende herten en vallende stenen maar vandaag komen die niet op mijn pad. De Grotte Gigante is beroemd om de grote ruimte die 110 meter onder de grond is. Het is een immens groot gewelf van 167 meter breed dat in duizenden jaren is uitgesleten door het water dat onder de kalkstenen grot stroomde. Nou heb ik in Azië heel mooie grotten gezien en zelfs een dagtocht gemaakt onder de grond waarbij gezwommen moest worden in een onderaardse rivier. Deze grot is dan ook in mijn beleving een ‘kleintje’ maar hij is toch weer anders. De kleuren zijn hier veelal bruin en de vorm van de druipsteen op de grond is anders. Hier zijn het een soort schubben op elkaar. In de gids staan ze genoemd als stammen van de palmboom of een stapel borden. De mooiste heeft een doorsnee van 4 meter op de grond en is 12 meter hoog. Met 500 treden gaan we in een groep met een gids naar beneden. Dat wordt dus ook weer met 500 treden naar boven gaan en dat kost beduidend meer energie. In de grot hangen 2 lange plastic buizen van 110 meter met daarin pendels waar de aardtrillingen mee gemeten worden. De grot wordt zo voor wetenschappelijk onderzoek gebruikt.
Na het bezoek van de grot neem ik een toeristische route boven langs en door kleine dorpjes met mooie namen als Rupinpiccolo, Sgonico, Sales,Samatorza, Prepotto di San Petagio en kom uiteindelijk weer in Aurisina. Alle namen staan in twee talen op de borden. De onderste namen zijn in Sloveens en ze klinken zeker niet Italiaans. Op sommige plekken liggen in de schaduwkant nog grote hopen sneeuw langs de weg. Daar waar de zon schijnt schieten de groene twijgen uit de bomen. De lente is dit jaar laat in deze streek. Het gebied is flink glooiend en ik zie voornamelijk wijngaarden in de gehuchten. Wijngaarden in de traditionele opmaak met houten palen waar de druivenstruiken tussen gebonden zijn. Ook fiets ik door het dorp Prosecco waar veel witte wijn vandaan komt. In Frankrijk zag ik vorig jaar in de buurt van Saint Emilion voornamelijk wijngaarden met strakke, witte betonnen palen. De wijngaarden hier geven een totaal andere landschapsbeleving omdat de gebruikte boomstammen en palen grillig van vorm zijn en houtachtig van kleur. Nu zijn de ranken nog kaal maar ik kan me voorstellen dat het over een paar maanden het hier prachtig is om door de hoog gelegen dorpen te fietsen of rustig met de auto te rijden.
Vandaag zijn een paar nieuwe gasten gekomen maar die staan ver van me af dus ik zie ze alleen in de verte. De avond gaat op aan lezen. Een mooi dagje was het vandaag. Morgen op de fiets naar het centrum van Trieste want het belooft nog een mooie dag te worden. Het is vandaag maandag 26 maart en de nieuwe week begint met het wennen aan de zon die in verhouding pas later op de ochtend warm aanvoelt. Het thermo-ondergoed blijft voorlopig nog aan want de wind is nog fris op de fiets. Vandaag is een nieuwe week begonnen. Het is maandag 27 maart 2018 en de lente gaat hier nu echt komen. Om kwart over tien stap ik op mijn fiets en ga circa 9 kilometer klimmend omhoog via het dorp Prosecco richting Triëste. Dan gaat de weg slingerend naar beneden en ik krijg een prachtig uitzicht over de rotsachtige kust. In de verte zie ik de stad liggen en de vele havens met zeiljachten. Circa 8 kilometer hoef ik niet te trappen en rem ik af want ik wil niet harder dan met 31 kilometer naar beneden gaan. Op mijn grote e-bike liet ik de teller vaak oplopen tot 40 km maar met deze kleine wielen voel ik met iets onzekerder op deze e-bike. Maar 30 km per uur is nog een behoorlijke vaart en ik ben sneller beneden dan ik boven was. Trieste is groot en uitgestrekt. Als centrum wordt genoemd het Piazza Unita d’Italia. Het is in Europa het grootste plein dat uitkijkt over zee. Hier ligt het stadhuis, enige pallazo’s en een beroemd café. Er staat een barokke fontein die gerestaureerd is met fraaie figuren. Hij spuit nu geen water want de lente is nog pril. Onderweg zie ik ook vandaag nog hompen sneeuw in de schaduwkant liggen. Ik fiets door de binnenstad, langs de boulevard en zie kapitalen aan zeiljachten liggen. Het is druk op de weg en ik rijd wat kriskras door Triëste. Zie nog een mooie Grieks-Orthodoxe kerk, een joekel van een kerk met Griekse zuilen. Heel apart is dat hier langs de straten smalle vakken zijn waar scooters en brommers moeten parkeren. Soms aan twee kanten, in de lengterichting van de straat. Dit maakt een heel geordende indruk. Langs de boulevard parkeren voornamelijk de auto’s maar bijna alle parkeerplaatsen waren nu al bezet. En het drukke seizoen moet nog komen! Na een paar uur houd ik het voor gezien want deze stad is mij te groot. Hij is niet echt te belopen maar met de fiets is het prima te doen. Inmiddels heb ik er bijna 30 kilometer opzitten en langs de boulevard neem ik de terugweg. Dat is echt een mooie vlakke route met prachtig uitzicht over zee. De eerste zonaanbidders zitten al met kleren aan van de zon te genieten. Ouderen zitten op bankjes te ontspannen, vaak met een hondje aan de riem. De mensen komen de huizen uit zodra de zon zich laat zien. Als ik weer op de camping ben dan heb ik 47 kilometer op de teller staan van deze dag. Nog even naar de alimentari om Prosecco wijn te kopen want die wil ik wel even proeven. Het is een sprankelende droge witte wijn die koel erg lekker is. Nu gaat het spannend worden want ik heb al gezien dat in Kroatië veel campings pas eind april of begin mei open gaan. Dan vind ik een ACSI- voordeel-camping op het eiland Krk, vlakbij de plaats krk. Vanmorgen, dinsdag 27 maart, ga ik op weg naar Kroatië. Het is gelukt om een camping te vinden op het eiland Krk (spreek uit Kurk), die het hele jaar open is. Het is Camping Bor in de plaats Krk. Dat is weer anders rijden dan tot nu toe. De weg gaat slingerend omhoog en het hoogste punt is 685 meter. Het is voornamelijk een tweebaansweg met er tussen een stuk snelweg waar je tol voor moet betalen. Je gaat eerst van Italië de grens met Slovenië over. Daar kan ik gewoon doorrijden maar er staan militairen die de auto achter me aanhouden. Dan kom je bij de Kroatische grens en daar moet je weer tol betalen op het stuk autobaan. Daar denk ik in het goede vak te gaan staan maar dat blijkt voor telepashouders te zijn. Ik kan niet gewoon betalen met Kroatische kuna’s maar met een creditcard. Nou ben ik daar niet zo happig op maar ik moet of een stuk achteruit of toch maar met mijn pas betalen. Er staan al twee auto’s achter me dus dat wordt lastig. Nou blijkt dat je ook met je gewone bankpas kunt betalen. Hoe hij dat doet is me een raadsel want ik toets niks in en hij haalt hem alleen maar door een gleuf. Vanavond toch even kijken hoeveel er af geschreven is van mijn bankrekening. Dan ben ik in Kroatië. Nu denk je misschien dat dit een land als Polen is met slechte wegen maar niets is minder waar. De Kroaten hebben geïnvesteerd in hun infrastructuur. Hele bergen zijn dwars doormidden gesneden en overal liggen mooie vlakke geasfalteerde wegen. Als de berg te hoog was dan boren ze er gewoon en tunnel door. Het landschap ziet er nog wel wat vreemd uit. Allemaal kale rotsen waar nog geen begroeiing op is. Tussendoor heb ik mooie uitzichten over baaien en de zee. Ja, de eerste indruk is dat Kroatië mooi is, zelfs als het groen nog niet in bloei staan. Met gemak vind ik Camping Bor. Nou niet helemaal want het laatste stuk is heel smal en steil en ik twijfel waar precies de camping zit. Dus de auto maar op de handrem en in de eerste versnelling gezet en uitgestapt om te vragen of ik de juiste straat heb. Ik zit goed en dan is het een uitdaging om op een steil stuk op te trekken. Ik geef een dot gas en de auto schiet vooruit. Dit had ik zeker met mijn Peugot 208 gered want ik sta flink scheef. Op de camping word ik in het Duits ontvangen door een wat oudere vrouw. Ze roept haar man er bij en samen met hem ga ik een plaats uitzoeken. Deze camping staat bij ACSI in het boek voor voorjaarsactie maar ik zie dat ze voor wifi twee euro per dag toeslag rekent. Ik ben benieuwd onder de twintig euro blijft maar dat zie ik wel als ik weg ga. Zodra de caravan staat, ga ik mijn fiets uit de auto halen en uitvouwen en het stadje Krk verkennen. Daar zitten toch wel wat steile stukken tussen en ik moet zelfs een keer afstappen omdat ik te laat geschakeld heb. Er liggen hier veel kleine bootjes en er is een mooie boulevard. Echt een klein havenplaatsje dat in de zomer vast veel gezelligheid met toeristen geeft. Van de vrouw van de camping heb ik gehoord dat veel jongeren van het eiland wegtrekken omdat er te weinig werkgelegenheid is. Ze trekken naar de grote steden of de grens over naar Italië en Slovenië. Morgen wil ik een fietstocht maken naar Punat, een havenplaatsje op het meest zuidelijke punt van het eiland Krk. Het weer belooft nog een dag goed te zijn, 13 graden en half zonnig. Voor mij een prima temperatuur om actief te zijn. Wordt vervolgd.
Vanmorgen word ik vroeg wakker, 6.00 uur en zie op mijn mobiel dat de klok 1 uur vooruit is gezet. Dat komt goed uit want ik voel me uitgeslapen en ook vandaag, zondag 26 maart 2018 schijnt hier de zon.
Het gaat vandaag circa 13 graden worden, dus prima weer om een fietstocht te gaan maken. De Grotte Gigante is me aangeraden en die ligt circa 13 kilometer van de camping af. Het terrein is hier niet vlak maar ik vertrouw op mijn Shinga vouw-e-bike. De accu is vannacht helemaal opgeladen en ik ben benieuwd of ik zonder afstappen boven kom. Deze fiets ken ik nog niet goed dus het is toch even wennen om op een fiets met kleine wielen te gaan rijden. Ik zie borden met springende herten en vallende stenen maar vandaag komen die niet op mijn pad. De Grotte Gigante is beroemd om de grote ruimte die 110 meter onder de grond is. Het is een immens groot gewelf van 167 meter breed dat in duizenden jaren is uitgesleten door het water dat onder de kalkstenen grot stroomde. Nou heb ik in Azië heel mooie grotten gezien en zelfs een dagtocht gemaakt onder de grond waarbij gezwommen moest worden in een onderaardse rivier. Deze grot is dan ook in mijn beleving een ‘kleintje’ maar hij is toch weer anders. De kleuren zijn hier veelal bruin en de vorm van de druipsteen op de grond is anders. Hier zijn het een soort schubben op elkaar. In de gids staan ze genoemd als stammen van de palmboom of een stapel borden. De mooiste heeft een doorsnee van 4 meter op de grond en is 12 meter hoog. Met 500 treden gaan we in een groep met een gids naar beneden. Dat wordt dus ook weer met 500 treden naar boven gaan en dat kost beduidend meer energie. In de grot hangen 2 lange plastic buizen van 110 meter met daarin pendels waar de aardtrillingen mee gemeten worden. De grot wordt zo voor wetenschappelijk onderzoek gebruikt.
Na het bezoek van de grot neem ik een toeristische route boven langs en door kleine dorpjes met mooie namen als Rupinpiccolo, Sgonico, Sales,Samatorza, Prepotto di San Petagio en kom uiteindelijk weer in Aurisina. Alle namen staan in twee talen op de borden. De onderste namen zijn in Sloveens en ze klinken zeker niet Italiaans. Op sommige plekken liggen in de schaduwkant nog grote hopen sneeuw langs de weg. Daar waar de zon schijnt schieten de groene twijgen uit de bomen. De lente is dit jaar laat in deze streek. Het gebied is flink glooiend en ik zie voornamelijk wijngaarden in de gehuchten. Wijngaarden in de traditionele opmaak met houten palen waar de druivenstruiken tussen gebonden zijn. Ook fiets ik door het dorp Prosecco waar veel witte wijn vandaan komt. In Frankrijk zag ik vorig jaar in de buurt van Saint Emilion voornamelijk wijngaarden met strakke, witte betonnen palen. De wijngaarden hier geven een totaal andere landschapsbeleving omdat de gebruikte boomstammen en palen grillig van vorm zijn en houtachtig van kleur. Nu zijn de ranken nog kaal maar ik kan me voorstellen dat het over een paar maanden het hier prachtig is om door de hoog gelegen dorpen te fietsen of rustig met de auto te rijden.
Vandaag zijn een paar nieuwe gasten gekomen maar die staan ver van me af dus ik zie ze alleen in de verte. De avond gaat op aan lezen. Een mooi dagje was het vandaag. Morgen op de fiets naar het centrum van Trieste want het belooft nog een mooie dag te worden. Het is vandaag maandag 26 maart en de nieuwe week begint met het wennen aan de zon die in verhouding pas later op de ochtend warm aanvoelt. Het thermo-ondergoed blijft voorlopig nog aan want de wind is nog fris op de fiets. Vandaag is een nieuwe week begonnen. Het is maandag 27 maart 2018 en de lente gaat hier nu echt komen. Om kwart over tien stap ik op mijn fiets en ga circa 9 kilometer klimmend omhoog via het dorp Prosecco richting Triëste. Dan gaat de weg slingerend naar beneden en ik krijg een prachtig uitzicht over de rotsachtige kust. In de verte zie ik de stad liggen en de vele havens met zeiljachten. Circa 8 kilometer hoef ik niet te trappen en rem ik af want ik wil niet harder dan met 31 kilometer naar beneden gaan. Op mijn grote e-bike liet ik de teller vaak oplopen tot 40 km maar met deze kleine wielen voel ik met iets onzekerder op deze e-bike. Maar 30 km per uur is nog een behoorlijke vaart en ik ben sneller beneden dan ik boven was. Trieste is groot en uitgestrekt. Als centrum wordt genoemd het Piazza Unita d’Italia. Het is in Europa het grootste plein dat uitkijkt over zee. Hier ligt het stadhuis, enige pallazo’s en een beroemd café. Er staat een barokke fontein die gerestaureerd is met fraaie figuren. Hij spuit nu geen water want de lente is nog pril. Onderweg zie ik ook vandaag nog hompen sneeuw in de schaduwkant liggen. Ik fiets door de binnenstad, langs de boulevard en zie kapitalen aan zeiljachten liggen. Het is druk op de weg en ik rijd wat kriskras door Triëste. Zie nog een mooie Grieks-Orthodoxe kerk, een joekel van een kerk met Griekse zuilen. Heel apart is dat hier langs de straten smalle vakken zijn waar scooters en brommers moeten parkeren. Soms aan twee kanten, in de lengterichting van de straat. Dit maakt een heel geordende indruk. Langs de boulevard parkeren voornamelijk de auto’s maar bijna alle parkeerplaatsen waren nu al bezet. En het drukke seizoen moet nog komen! Na een paar uur houd ik het voor gezien want deze stad is mij te groot. Hij is niet echt te belopen maar met de fiets is het prima te doen. Inmiddels heb ik er bijna 30 kilometer opzitten en langs de boulevard neem ik de terugweg. Dat is echt een mooie vlakke route met prachtig uitzicht over zee. De eerste zonaanbidders zitten al met kleren aan van de zon te genieten. Ouderen zitten op bankjes te ontspannen, vaak met een hondje aan de riem. De mensen komen de huizen uit zodra de zon zich laat zien. Als ik weer op de camping ben dan heb ik 47 kilometer op de teller staan van deze dag. Nog even naar de alimentari om Prosecco wijn te kopen want die wil ik wel even proeven. Het is een sprankelende droge witte wijn die koel erg lekker is. Nu gaat het spannend worden want ik heb al gezien dat in Kroatië veel campings pas eind april of begin mei open gaan. Dan vind ik een ACSI- voordeel-camping op het eiland Krk, vlakbij de plaats krk. Vanmorgen, dinsdag 27 maart, ga ik op weg naar Kroatië. Het is gelukt om een camping te vinden op het eiland Krk (spreek uit Kurk), die het hele jaar open is. Het is Camping Bor in de plaats Krk. Dat is weer anders rijden dan tot nu toe. De weg gaat slingerend omhoog en het hoogste punt is 685 meter. Het is voornamelijk een tweebaansweg met er tussen een stuk snelweg waar je tol voor moet betalen. Je gaat eerst van Italië de grens met Slovenië over. Daar kan ik gewoon doorrijden maar er staan militairen die de auto achter me aanhouden. Dan kom je bij de Kroatische grens en daar moet je weer tol betalen op het stuk autobaan. Daar denk ik in het goede vak te gaan staan maar dat blijkt voor telepashouders te zijn. Ik kan niet gewoon betalen met Kroatische kuna’s maar met een creditcard. Nou ben ik daar niet zo happig op maar ik moet of een stuk achteruit of toch maar met mijn pas betalen. Er staan al twee auto’s achter me dus dat wordt lastig. Nou blijkt dat je ook met je gewone bankpas kunt betalen. Hoe hij dat doet is me een raadsel want ik toets niks in en hij haalt hem alleen maar door een gleuf. Vanavond toch even kijken hoeveel er af geschreven is van mijn bankrekening. Dan ben ik in Kroatië. Nu denk je misschien dat dit een land als Polen is met slechte wegen maar niets is minder waar. De Kroaten hebben geïnvesteerd in hun infrastructuur. Hele bergen zijn dwars doormidden gesneden en overal liggen mooie vlakke geasfalteerde wegen. Als de berg te hoog was dan boren ze er gewoon en tunnel door. Het landschap ziet er nog wel wat vreemd uit. Allemaal kale rotsen waar nog geen begroeiing op is. Tussendoor heb ik mooie uitzichten over baaien en de zee. Ja, de eerste indruk is dat Kroatië mooi is, zelfs als het groen nog niet in bloei staan. Met gemak vind ik Camping Bor. Nou niet helemaal want het laatste stuk is heel smal en steil en ik twijfel waar precies de camping zit. Dus de auto maar op de handrem en in de eerste versnelling gezet en uitgestapt om te vragen of ik de juiste straat heb. Ik zit goed en dan is het een uitdaging om op een steil stuk op te trekken. Ik geef een dot gas en de auto schiet vooruit. Dit had ik zeker met mijn Peugot 208 gered want ik sta flink scheef. Op de camping word ik in het Duits ontvangen door een wat oudere vrouw. Ze roept haar man er bij en samen met hem ga ik een plaats uitzoeken. Deze camping staat bij ACSI in het boek voor voorjaarsactie maar ik zie dat ze voor wifi twee euro per dag toeslag rekent. Ik ben benieuwd onder de twintig euro blijft maar dat zie ik wel als ik weg ga. Zodra de caravan staat, ga ik mijn fiets uit de auto halen en uitvouwen en het stadje Krk verkennen. Daar zitten toch wel wat steile stukken tussen en ik moet zelfs een keer afstappen omdat ik te laat geschakeld heb. Er liggen hier veel kleine bootjes en er is een mooie boulevard. Echt een klein havenplaatsje dat in de zomer vast veel gezelligheid met toeristen geeft. Van de vrouw van de camping heb ik gehoord dat veel jongeren van het eiland wegtrekken omdat er te weinig werkgelegenheid is. Ze trekken naar de grote steden of de grens over naar Italië en Slovenië. Morgen wil ik een fietstocht maken naar Punat, een havenplaatsje op het meest zuidelijke punt van het eiland Krk. Het weer belooft nog een dag goed te zijn, 13 graden en half zonnig. Voor mij een prima temperatuur om actief te zijn. Wordt vervolgd.
-
28 Maart 2018 - 21:34
Ton :
Heb je heel Istrie overgeslagen? In het Noorden van istrie heb je camping Vele Jose. Hier zagen we vanuit onze caravan de dolfijnen zwemmen.
Op camping Bor kun je ook heerlijk eten. Groetjes -
29 Maart 2018 - 15:07
Desi:
De foto lijkt een beetje TRIESTE....(haha).....veel plezier op Krk. Istrië is anders ook een aanrader....dus als je nog tijd over hebt....misschien de terugweg? -
29 Maart 2018 - 15:07
Marleen:
He Nicolette, krk daar zijn we jaren achter elkaar op vakantie geweest met de speedboot.
Moest je even meegeven van Leo dat je de kustweg van Rijeka naar Zadar moet mijden. Dat
Was vroeger een verschrikkelijke weg. Heel veel verkeer, slechte weg.
Klimno en Omisalj zijn ook prachtige dorpjes.
Prachtige omgeving
Ben benieuwd waar je verder terechtkomt. Krijg zin om terug die richting uit te gaan met de caravan. Heerlijke vakanties hebben we daar doorgebracht met onze kinderen
Tot snel -
29 Maart 2018 - 15:26
Lidia:
Weer leuk om te lezen. In Krk ben ik nooit geweest, ken alleen Istrie en Losinj. In Istrie kun je gemakkelijk een week al rondtrekkend doorbrengen, zowel aan de kust als in het binnenland. In Losinj stonden wij op het smalste middenstuk van het eiland. Daar konden we heerlijk zwemmen in helder water met mooie visjes. Nu nog een beetje koud denk ik. Ik benieuwd waar je tocht verder heen leidt. -
29 Maart 2018 - 16:04
Ria:
Wat ziet je verlichte Eribaatje er gezellig uit op de foto!
Die grot is wel heel bijzonder; net alsof er pilaren in gemaakt zijn ipv natuurlijk ontstaan, vooral doordat ze zo dik zijn.
Ik zou het ook geen prettig idee vinden als er zonder pincode geld van mijn rekening gehaald kon worden met mijn pas. Ik wens je vooral nog veel leuke verrassingen en niet meer van dit soort. -
29 Maart 2018 - 21:17
Ali Groebe:
Dag Nicolette,
Wat leuk om te lezen allemaal, je schrijft erg leuk. Tijdens het Cultureel Café gaan we 2 van je ( andere) verhalen voorlezen.
Nog veel mooie weken!
ali -
29 Maart 2018 - 21:58
Willem Van De Waal:
Hoi Nicolette,
Wat een prachtig verhaal. Zo te lezen heb je het goed naar je zin en de temperatuur is ook niet heel slecht.
In sommige landen is het normaal dat je geen pincode hoeft in te voeren, dus dat is niet vreemd. Wel de bonnetjes bewaren ;-)
Geniet er nog van, veel plezier mog.
G Willem van de Waal. -
29 Maart 2018 - 22:53
Elly En Arie:
Hallo nicolette,
Wat een belevenissen en goed dat de temperatuur stijgt op je bijzondere vakantie. Italië is een schitterend land met een rijke cultuur en Kroatië is ook mooi. Wij genieten van je leuke boeiende verslagjes. Veel plezier verder
Groeten Elly en arie -
30 Maart 2018 - 00:11
Marijke:
Wat een mooie tocht maak je Nicolette! Dank voor het verslag er van! -
30 Maart 2018 - 21:46
Thil Hoolt:
Wat heb je al weer veel gedaan en gezien. En mooi fietsweer! Geniet en vertel ons er maar van. Geeft ons ook plezier. -
31 Maart 2018 - 07:48
Sibilla Ketel:
Heel leuk om jouw verslag te lezen. Geweldig dat iedere dag weer vol zit met nieuwe belevenissen. Ga zo door!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
