Uitstapje naar St Peterburg en Peterhof, deel 2

Blog 16: Uitstapje naar Petersburg in Rusland, deel 2

Zondag 5 juni 2016
Het weer is omgeslagen in Sint Petersburg. Het is nat buiten en de WeerApp geeft aan dat ik de hele dag buien kan verwachten en dat het niet warmer dan 10 graden zal worden. Dan komt er een WhatsApp van mijn dochter binnen: ze gaan naar het strand want het is 28 graden. Nou ben ik er niet rouwig om dat de temperatuur hier even lager is want dan ben ik actiever. Maar regen en kou, daar ben ik niet dol op. Een echte jas heb ik niet mee genomen vanuit Riga maar ik heb voldoende sportkleding bij me. Ook een pluutje en zo'n gele plastic cape, zo'n dun noodgeval. Wat ga ik vandaag doen? De metro ontdekken en naar het schiereiland waar de Petrus en Paulus Kathedraal staat. Dat is die kerk met die hoge puntige gouden spits die je vanuit elke hoek van de stad wel kunt zien. Daar in de buurt staat ook een grote moskee met een grote blauwe koepel.

Na een stevig ontbijt en een gezellige kout met de groep Belgen, doe ik mijn 'stapschoenen' aan. Dit vind ik nou zo'n leuk Belgisch woord dat ik voortaan ga gebruiken voor mijn loopschoenen.

Vandaag ga ik met de metro en terug helemaal lopen. Dat wordt vandaag kilometers maken want het schiereiland ligt niet echt om de hoek. Op deze plek is Sint Petersburg ontstaan. Peter de Grote liet hier, begin 1700, een vesting bouwen. Een paar jaar later werd de Petrus en Paulus Kathedraal hier gebouwd. Deze kerk heeft de hoogste torenspits van alle kerken hier in St. Petersburg, ruim 220 meter hoog. De tsaren familie, de Romanov's hadden op dit eiland hun domicilie. Oude vorsten werden in de kerk begraven, in marmeren graven. Het graf van Peter de Grote is er ook. Dat is het graf waar de medailles op liggen. De Russische Revolutie bracht in 1917 een einde aan de Romanov heerschappij. Tsaar Nicolaas de II, zijn vrouw en drie dochters zijn, samen met drie bedienden, in dat jaar vermoord door de Bolsjewieken. In 1998 zijn hun lichamen onder ceremonieel vertoon bijgezet in marmeren kisten in deze Petrus en Paulus Kathedraal. Er staat een marmeren graf waarvan duidelijk te zien is dat het een kindergraf is. Vanaf dat jaar, 1917, was het tsaren tijdperk in Rusland voorbij.

De Petrus en Paulus kathedraal is van binnen met veel goud versierd maar niet overdadig. Ik vind het heel bijzonder om zoveel marmeren graven te zien staan. Er is later een kapel aan de kerk bijgebouwd omdat de verwachting was dat er te weinig plek zou zijn voor het hele geslacht Romanov.

Dan breekt er een hoosbui los en stroomt de kerk vol met toeristen. Ook hier zie ik heel veel mensen uit Azië. Pluutjes worden uitgeschud en ik heb niet de indruk dat ik in een kerk sta. Ik doe mijn noodcape aan, vouw mijn pluutje open en ga uit de menigte. Brrr, het is flink koud geworden, vast minder dan tien graden. Ik heb een entree ticket gekocht voor meerdere bezienswaardigheden op het eiland. Kijken waar ik nog meer naar binnen kan.

Er is een gevangenis op dit schiereiland die de moeite waard is. Hier zijn vele politieke gevangen vast gezet omdat ze het niet eens waren met het regime. In de tijd van de tsaren waren dat degenen die de revolutie predikten. Toen de revolutie uitbrak waren er journalisten en schrijvers die de pen hieven tegen het geweld. Dat viel in slechte aarde en ze werden opgepakt en vastgezet. Later waren het weer bolsjewieken die er zaten. Maar na de eerste wereldoorlog is de gevangenis niet meer gebruikt en is het een museum geworden.

De regenbuien blijven komen en dan wil ik een ander gebouw in maar tot twee keer toe kan dat niet omdat mijn ticket daar niet geldig blijkt te zijn. Ik heb al 700 roebel betaald en heb wel genoeg gezien. Te voet ga ik helemaal terug naar het centrum van de stad terwijl ik onder mijn pluutje loop en de gele regencape aan heb. Het lijkt eerder herfst dan lente hier in Petersburg en dan te bedenken dat in Holland de mensen op het strand liggen.

De dag sluit ik af met een etentje bij een Italiaans restaurant waar ik bij toeval kom omdat ik nat en koud ben. Gerieflijk hang ik op een groene pluche bank met heerlijke echte tomatensoep. Daarna is het nog ruim een kwartier lopen naar het hotel en na een warme douche beland ik in mijn bed. Het was me het dagje wel, zal ik maar zeggen.

Maandag 6 juni 2016
Dit was een onrustige nacht die ik had. Meestal word ik toch zeker één keer in de nacht wakker voor een sanitaire onderbreking en slaap ik daarna gewoon weer in en ook door. Nu ben ik erg vroeg wakker en kan niet meer doorslapen. De taximan zal om 08.30 uur me ophalen bij het hotel om me naar Peterhof te brengen, zo'n 30 kilometer buiten de stad. Wellicht dat dit mijn vroege ontwaken beïnvloed want de angst me te verslapen is altijd aanwezig bij me. Een wekker heb ik niet bij me, op mijn mobiel kan ik niet vertrouwen en de wekservice werkt hier niet want er is geen telefoon op mijn kamer. Ik pak de IPad en ga me inlezen op Peterhof.

Peterhof ligt aan de Finse baai en was het zomerverblijf van de tsaren familie Romanov. Het paleis wordt geroemd en misschien nog wel meer de tuinen en de fonteinen. Het geheel is ontworpen aan de hand van het paleis en tuinen van Versailles in Frankrijk. Het paleis ligt op een klif en kijkt uit over de zee. Naar beneden is een tuinencomplex met veel gouden beelden. Vanaf april zijn de fonteinen in werking tot het najaar. Nu is het wel zo dat op maandag het kasteel dicht is. Even heb ik overwogen om de maandag te ruilen met gisteren maar om op een regendag naar zo'n mooi tuinencomplex te gaan is ook niet aantrekkelijk. Dus ik heb besloten om vandaag enkel de tuinen te bezichtigen. In de ochtend zal de zon schijnen dus ik ga vroeg op pad.

Nu is het wel zo dat er een draagvleugelboot vanaf de kade bij de Hermitage de bezoekers in drie kwartier naar de beneden tuinen van Peterhof brengt. Ook is er de mogelijkheid om met de metro en aansluitend een busje er naar toe te gaan. Maar ik ga luxe met een taxi omdat ik de golven op de Neva heb gezien en mezelf niet vertrouw met mijn zeeziekte. Als ik misselijk word dan ben ik uren van slag en is de ochtend niet te genieten. Dan maar een paar euro meer en die gewiekste cowboy wat maandsalaris bezorgen. Dan zie ik dat ik me haasten moet want ik wil voor half negen nog een paar broodjes kopen bij de supermarkt in de straat. Snel pak ik mijn rugzakje en sportjack en voor ik het weet sta ik buiten mijn kamer. Dit keer iets te snel want de witte elektronische kaart steekt nog in het vakje om de elektra in te schakelen. Drie trappen ga ik af en meld bij de receptie dat mijn kaart nog op de kamer is en ik er niet meer in kan. Het kan wachten want ik ga eerst ontbijten want de taximan komt om 08.30uur. Dan zegt ze dat het ontbijt nog niet klaar is, of ik nog een klein half uur kan wachten. Ik kijk op mijn horloge en zie dat ik een uur te vroeg beneden sta, het is 07.00 uur en geen 08.00 uur. Inmiddels is het kamermeisje opgepiept en die maakt mijn kamer open. Dan nog maar even wachten tot ik naar het ontbijt kan. Daarna wil ik een broodje halen bij de bakker maar daar zit een mededeling op de deur dat die pas om 09.00 uur open is. Ik ben vandaag duidelijk vroeger uit de veren dan de ander dagen. Dan maar een snicker gekocht bij de supermarkt want als ik veel ga lopen dan weet ik dat ik tussendoor wat energie nodig heb.

Klokslag 08.30 uur staat de taximan bij het hotel in zijn kanariegele auto me op te wachten. Via internet heb ik begrepen dat de rit naar Peterhof met de draagvleugelboot er drie kwartier over doet. Maar dan moet ik wel eerst op de kade achter de Hermitage zien te komen. De bus doet er ruim 1,5 uur over en met de metro kun je gaan en dan een minibus nemen. Maar omdat de goedkoopste optie, de boot, voor mij niet aantrekkelijk is, heb ik de taxi gekozen. Natuurlijk idioot luxe om in mijn eentje zo te reizen. De man is echt een snelheidsduivel op de weg, zeker op de autobaan waar 110 kilometer gereden mag worden. Ik kijk stiekem op zijn snelheidsmeter en zie dat de 140 is gepasseerd. Binnen 40 minuten sta ik voor de dranghekken van Peterhof en er zijn zo te zien nog nauwelijks toeristen. Ik betaal 700 roebels, een kleine tien euro om binnen gelaten te worden in een van de mooiste paleistuinen.

Peterhof was het buitenverblijf van de Tsaren familie Romanov. Als de stad te benauwd voor ze werd dan gingen ze naar de kust. Het paleis is helaas vandaag gesloten want het is maandag en dat tientje betaal ik dus om door brede lanen te lopen, langs de kust te gaan kijken en vooral om straks de fonteinen te zien spuiten. Want hier is dit park beroemd om: de fonteinen met goud gekleurde beelden en 24 waterbekkens die om 11.00 uur in werking worden gesteld. Maar eerst moet het park aan kant gemaakt worden voor de nieuwe toeristenstroom. Er wordt geveegd, geharkt, fonteinen gepoetst, eettentjes open gemaakt, souvenier stalletjes geopend. Dit is wel eens leuk om te zien hoe het er aan toe gaat voordat de meute met toeristen komt. Het is een goed geoliede toeristenindustrie waar flink voor betaald moet worden.

Ruim voor elven beklim ik weer de trappen van het paleis omdat ik van boven af een video wil maken. Binnen no time stroomt het rond de hoofdfonteinen vol met mensen. Dan gaat klokslag 11 uur de muziek starten en beginnen de waterstralen te komen. Steeds hoger en uitbundiger worden de fonteinen en de zon schijnt prachtig op de goudgekleurde beelden. In het midden van de fontein staat een beeld van een manspersoon die de bek van een leeuw openspert en daar komt de hoofdstraal uit. De video wordt gemaakt en dan daal ik weer naar beneden af. Zoveel water dat naar beneden stroomt door een soort kanaal en op het laatst in zee uitkomt. Die zee is de Finse Golf waar het zicht op is vanuit het paleis. Wat een weelde moet dit in vroeger tijden geweest zijn en ik kan begrijpen dat het gewone volk dat nauwelijks te eten had in opstand kwam tegen dit luxe leven van de tsaren familie.

Beneden kun je je tegen betaling laten fotograferen met personen die in vroegere kostuums lopen. Ook hier zijn heel veel toeristen uit Azië, een hele groep komt uit Shanghai. Die willen wel met zo'n verkleed persoon op de foto.

Dan loop ik richting Mary's Palace over een strakke laan. Het valt me op dat er hier weinig bloemen staan, enkel bij de hoofdfontein zijn vrouwen bezig de perken te beplanten. Verder is het een strak park met strak afgesneden kanten en op de centimeter opgestelde bomen. Als strakke soldaten staan ze in het gelid. Daar is een mooie fontein met de watergod. Een Rus uit Moskou maakt hier een foto van me. Met de Russen delen we de schaatsliefde en Amsterdam weten ze nog wel te liggen.

Om 13.00 uur heb ik met de taximan, de cowboy zoals ik hem noem, afgesproken. Ik zie zijn knalgele wagen al komen en stap direct in want er mag hier voor de ingang van Peterhof niet geparkeerd worden. Een kleine vier uur heb ik gelopen op een matig ontbijt en een snicker en dat is te voelen. Dan gaat hij er weer als een speer vandoor en sluipt via binnen wegen naar Petersburg. De terugrit legt hij weer in 40 minuten af. Op naar het centrum en op de Nevski Prospekt laat ik me afzetten bij de Kazan Kathedraal om eerst voor Irene op zoek te gaan naar een rode matroesjka van circa 15 cm die biddende handjes heeft. Nu heb ik me alleen maar verdiept in katten voor mijn kleinzonen en niet op biddende matroeska's gelet. Wel tien stalletjes loop ik af en allen zeggen dat ik zo'n figuur niet zal vinden want Matroesjka is een boerenvrouw die werkt, veel kinderen heeft en niet biddend afgebeeld wordt. Maar ik zoek door en warempel ik zie een blauwe matroesjka die staat te bidden. Ja, zij is er ook in rood en daar komt ze. Past prima, alleen de prijs niet. Ik laat het berichtje zien van Irene waar het budget in genoemd wordt maar daar kan dit exemplaar niet voor geleverd worden. Handbeschilderd, apart en de naam van de artiest op de onderkant. Dan wordt er gepingeld en hak ik de knoop door. Irene krijgt een rode, biddende Matroesjka uit Petersburg.

Dan ga ik op zoek naar de Italiaan waar ik gisterenavond heb gegeten. Zin in een pizza heb ik en vooral in een biertje. Maar dat biertje had ik beter niet kunnen nemen. Ter plekke voel ik de alcohol in mijn benen zakken en mijn hoofd moet ik ondersteunen want het slaaptekort laat zich gelden. Nu merk ik dat ik te vroeg op was en vier intense dagen heb gehad. De man met de hamer geeft me een tik dus betaal ik snel en loop binnen een kwartier naar mijn hotel. Daar plof ik op bed neer en geef enkel nog via internet thuis.

Genoeg is genoeg, is een gezegde van me dat ik nu op mezelf toepas. Het verzadigingspunt is bereikt. Even weer genoeg paleizen, kerken en musea gezien. Maar vooral dat lawaai op straat van al die hard rijdende auto's en die hordes toeristen die de trottoirs blokkeren, genoeg is genoeg.

Het is koud buiten, 11 graden en binnen is mijn kamer ook niet echt warm. Even nog een pot warme thee beneden in het hotel drinken, dan een warme douche en vanavond op tijd naar bed. Morgenochtend staat om 11.00 uur de cowboy voor het hotel te wachten en vertrek ik weer naar Riga. Dan geef ik mijn laatste roebels uit bij de bakker en voor kauwgom op het vliegveld. De kleinste munten gaan mee naar Holland als speelgoedgeld voor de kleinzonen.

Nu even alle indrukken laten bezinken en morgenochtend kijk ik welke herinneringen als eerste naar boven komen. Die ga ik dan nog neerzetten in dit verslag en in Riga sluit ik de trip naar Petersburg af.

Dinsdag 7 juni 2016
Een dikke vier dagen en vijf nachten is nu mijn verblijf in St. Petersburg. In hoog tempo ben ik gestart omdat ik bij de voorbereidingen al door kreeg dat Petersburg een stad is die je niet in een lang weekend kan doen. Eigenlijk kun je er wel een week voor uittrekken en dan meer op je gemak de stad verkennen. Ee komen zoveel indrukken binnen, er is zoveel moois te zien en op gegeven moment voel ik dat het genieten overgaat omdat er gewoon even niks meer bij kan. Dan zou ik een dag willen uitslapen, een boek lezen, in een park zitten, de dag gewoon voorbij laten gaan. Maar tja, zo'n dag zit niet in deze trip ingepland. Dan had ik het hotel langer moeten boeken. Maar ik heb genoeg gezien om een beeld te hebben van Sint Petersburg.

Een stad met zoveel cultuurschatten en zo dicht bij elkaar. Een stad waar de gewone bevolking haar weg moet vinden tussen al die toeristen die van over de hele wereld komen. Een centrum waar luxe producten volop te koop zijn. Een stad waar gewone eethuisjes en chique restaurants volop aanwezig zijn. Een stad die vooral schoon is en waar werklust is. Er worden straten gerepareerd en er wordt veel geveegd. Maar ook een stad die ik als erg onrustig ervaar. Veel lawaai en vooral idioot hardrijdende auto's. Ze scheuren door straten en het ligt aan de voetgangers dat er geen ongelukken vallen. Fietsers zie je hier nauwelijks en hier zou ik voor geen goud in de binnenstad willen fietsen. De bloedende fietser op zijn mountainbike zie ik nog op het asfalt van Nevski Prospekt liggen.

Een stad waar het centrum er fraai uit ziet maar buiten het centrum zie ik grote, anonieme, grauwe woonblokken en minder fraaie wijken. Een stad waar ik zowel jonge als oude mannen letterlijk vervuild in de goot zie liggen. Waar oude vrouwen met dikke enkels op sloffen bij de kerk staan te bedelen. Tandeloze vrouwtjes met kromme ruggen van jarenlang ploeteren die bijna dreigend de toerist om een paar muntstukken bedelen.

Een stad waar veel kunstenaars hun plek zoeken. Sneltekenaars die cartoons voor 150 roebel van je tekenen. Echte pentekenaars die een uur nemen om een heus gelijkend portret van je te maken. Jonge meiden in een soort militaire kledij en korte rokjes de toeristen lokken voor een bezoek aan een museum. Ook mannen en vrouwen in fraaie kostuums die door de parken flaneren en je lokken om naar een voorstelling te komen. Langs het kanaal staan iedere avond jonge artiesten te zingen, als zilverkleurig standbeeld of met een glazen bal te spelen.

Dan de mannen en vrouwen die met een speaker voor hun mond in rap Russisch hun boottochten staan aan te prijzen. Ze schreeuwen om de boten vol te krijgen. Of alle dagen die vrouw die niks zegt maar met een uithangbord rond haar nek op de hoek van de straat staat alsof ze in een schandpaal staat. Ook iedere dag die tamelijk kleine man in wit lakeikostuum met witte pruik om je te verleiden bij het restaurant binnen te komen. Iedere dag, zeven dagen in de week staan ze er.

Dan nog de jongelui in drakenpakken en nog veel meer rare outfits. Tientallen kraampjes met de mooiste Matroesjka's. Toeristen, we zijn er voor jullie. Maar echt vriendelijk vind ik de oudere Russen niet. Ook hier zie je het verschil met de jongere generatie, vooral de jonge vrouwen, die veel opener zijn. Zij maken oogcontact en hebben een vriendelijk woord voor de toerist over. Jonge vrouwen zijn hier slank, zelfs superslank en lopen er mooi verzorgd, zelfs uitdagend bij.

Maar op de volle trottoirs lopen de groepen toeristen vaak in de weg. Er wordt geduwd en gestoten. Het voorzichtig elkaar ontwijken zoals in Hanoi is er hier niet bij. De gewone man en vrouw wordt gehinderd om naar de werkplek of kerk te lopen want toeristen hebben geen haast en die lopen vaak met drieën naast elkaar. Hoeveel toeristen kan een stad aan om nog leefbaar te zijn voor de eigen bevolking?

St. Petersburg leeft intens en iedereen probeert de toerist voor zich te winnen. Zou ik er veel langer willen blijven? Nee, niet echt. Ik heb veel mooie cultuurschatten gezien maar ik word hier dol van de herrie. Zou ik er willen wonen? Voor geen goud, Petersburg is geen stad voor mij om oud in te worden. Er zijn straten waar een voetgangerspromenade is onder bogen. Die mijd ik al na een dag want daar ruikt het sterk naar urine van de zwervers die hier de nacht droog door brengen. Met een rollator is het hier lastig op de volle trottoirs te lopen want de regenpijpen lozen hun water via geulen die in het trottoir gehakt zijn op de weg. De zebra's zijn niet zo betrouwbaar zoals in Riga in Letland en Vilnius in Litouwen. Daar wordt echt gestopt voor de overstekende voetganger. Hier moet je echt opletten of er toch niet nog iemand door rijdt. Fietsen is in deze stad al helemaal gevaarlijk gezien de rijstijl van de automobilist. Autorijden zou me hier ook niet trekken want velen rijden zigzaggend over de weg.

Toch kan ik Sint Petersburg zeker aan bevelen om te bezoeken. Er is zoveel moois te zien en dat zo dicht bij elkaar. Mijn advies is dan wel om een hotel in het centrum te boeken want er moet veel gelopen worden. Neem alleen al de afstand op het plein voor de Hermitage om over te steken. Neem ook vooral goede wandelschoenen mee met stevige profielzolen want de ondergrond is vaak oneffen door de kinderhoofdjes en kiezels. Vergeet ook niet om crème mee te nemen om 's avonds je voeten en benen mee te masseren.

Hoeveel dagen ik aanbeveel? Minimaal drie dagen met vier nachten zou ik aanraden. Maar dat hangt ook van het budget af. Het eten en openbaar vervoer is in Petersburg in verhouding met Nederland goedkoper maar de entrees voor de bezienswaardigheden tikken aan. De hotels en taxi's zijn prijzig. Dan nog de vlucht naar Petersburg en de visumkosten en de kadootjes die je ongetwijfeld hier koopt. Individueel reizen is meestal duurder dan in een groep maar het voordeel is dat je je eigen plan kunt trekken. Deze vijf dagen heeft me toch zeker een behoorlijke duit gekost, terwijl ik niet luxe uit eten ga en geen terraszitter ben. Maar het is het zonder meer waard geweest.
Ó
Om 11.00 uur word ik opgehaald door mijn cowboy, de taximan. Binnen het half uur word ik door hem op het vliegveld Pukovo in Petersburg afgeleverd. We nemen afscheid en ik bedank hem voor de veilige en snelle ritten. ‘Take care’, zeg ik nog, net zoals velen tegen mij zeggen. In het vliegtuig zit ik naast een jongeman uit Azie die de hele vlucht slaapt of doezelt. Wel net zo rustig want mijn hoofd kan wel wat rust gebruiken na deze intensieve dagen. De vlucht naar Riga is een makkie, 1,5 uur. Het inchecken en door de douane gaan kost eigenlijk de meeste tijd. Als een van de eersten sta ik buiten en de voorste taxi brengt me binnen een half uur naar de City camping in Riga. Het regent zowaar en dat is wel even anders dan ik verwacht had. Toch voelt het aan als thuiskomen. Mijn caravan en auto staan ongeschonden op me te wachten met een leger van mieren binnen. Hoe krijg je snel mieren uit je caravan? Ik heb vorig jaar zo´n grijze rol ductape gekocht en knip daar een stuk van af. Dat gaat snel en degene die er af weten te klimmen vertellen buiten de caravan blijkbaar dat de baas thuis is want in no time zijn ze verdwenen.

Wat nou zo leuk aan deze camping in Riga is, is dat het eigenlijk geen echte camping is. Daardoor sta je redelijk dicht op elkaar en is het sociale contact snel gelegd. Duitsers achter me en opzij en Fransen met een grote hond, die Eclipse heet, schuin tegenover me. Met de Fransen ga ik eerst kennismaken en ze weten nog een mooie camping voor me in Pärnu. De Duitsers naast me geef ik de tip om bij Lido te gaan eten. Met de Duitse buurman achter me heb ik schik want hij komt uit Beieren en ik kan jodelen. Dat is dus even ontspanning bij mijn ´thuiskomst´. Maar ik ben best wel moe en ga even snel op de fiets wat etenswaren bij de RIMI kopen. Dan al zoveel mogelijk van de koffer uitruimen. Het lijkt net of ik met meer spullen terugkom dan ik weg gegaan ben. Misschien ervaar ik dat zo omdat ik een hekel heb aan het opruimen.

Voor 24 uur koop ik internet zodat ik het reisverhaal van Sint Petersburg kan afronden. Morgen, woensdag, blijf ik in Riga om tot rust te komen en donderdag rijd ik dan door naar Pärnu in Estland. Ik heb het gevoel dat er een nieuwe reis voor de deur staat nu Petersburg voorbij is. Het volgende blog is dus vanuit het volgende land: Estland.

Voor al diegenen die nu op vakantie zijn of eerdaags gaan: gezellige vakantiedagen gewenst. Mijn blog loopt niet weg en misschien lees je het tussendoor of gewoon niet. Ik blijf toch wel schrijven en dan pik je er eventueel die plaatsen of landen uit die je interesse hebben.

Wordt vervolgd vanuit Pärnu in Estland.

De foto's van Peterhof staan er op maar nog andere van Petersburg ben ik nog aan het toevoegen. Die moet ik eerst op mijn laptop zetten en dan bij dit reisblog. Ik hoop het vandaag af te krijgen maar het is een klus.