Stilte voor de storm in Raiskums

Blog 14: Stilte voor de storm in Raiskums

Maandag 30 mei 2016
Ik begrijp dat vandaag in Holland code oranje is gegeven omdat er storm op hevige komst is terwijl de WeerApp hier aangeeft dat het vandaag 28 graden gaat worden. Eigenlijk had ik in mijn schema staan om vandaag naar de camping in Riga te gaan maar ik blijf maar hier. Er komt een jong stel met een klein jongetje van twee jaar en een baby en die komen juist van deze camping. Om te stikken zo heet is het er op de camping in Riga. De campers staan daar dicht op elkaar en er is veel asfalt en de camping ligt redelijk ingebouwd. Ik blijf dus hier op het gras bij het meer en ga vandaag voor het eerst zwemmen. Maar eerst ga ik bij de Nederlanders langs die iets verder op met een kleine Swift caravan staan. Ze heten Miep (had eerst pien geschreven) en Jan en wonen in midden Limburg. Dit zijn nou van die echte globetrotters die al jaren rond trekken met hun caravan. Ze zijn ouder dan ik, 78 en 74 maar je ziet het er niet aan af. Aan gesprekstof hebben we geen tekort en ik moet me gewoon losrukken om mijn roze T-shirt uit het sop te halen. Daarna pak ik mijn rust, genoeg gekletst voor vanmorgen.

Nu ga ik LEZEN. Met hoofdletters want dit noem ik mijn leesdag. Gisteren heb ik het boek ‘Wat doen we met Fred’ uitgelezen en ik begin vanmorgen aan een boek van Renate Dorrestein: Is er hoop. Lekker gemakkelijk in de stoel met mijn voeten op een krukje zit ik soms in de zon en soms in de schaduw. Naarmate het warmer wordt ga ik meer in de schaduw zitten want ik voel de zon branden. Dan komen er nieuwe mensen op de camping die een huisje gaan huren. Ik zie dat ze gezwommen hebben en ik loop even naar ze toe. Het water is heerlijk volgens hun en ze raden me aan om er lekker in te gaan. We geven elkaar wat informatie over mooie plekken in Estland en Letland en ik ga me omkleden. Nu sta ik hier een week en ben het water nog niet in geweest. Maar het is ook nog niet zo warm geweest.

De stroming is behoorlijk op het meer en ik blijf dan ook in de inham aan de kant van de steiger. De bodem is van zand en er groeien waterplanten aan de kant. Ik houd me aan een waterplant vast maar dan merk ik dat ik toch wat afdrijf. De plant heb ik met wortel en al uit de grond getrokken. Snel ga ik naar de kant want waar ik nu zwem kan ik niet staan. Ook hier wil ik geen risico lopen en ik ga het water uit.

Dan komen er twee campers met twee stellen, veertigers schat ik. Ik zit inmiddels weer met mijn boek achter mijn caravan met het uitzicht op het meer. Zet die ene man zijn camper dwars op het pad en mijn uitzicht is nu dus niet het meer maar zijn camper. Hoe kun je het bedenken, denk ik dan en kan het niet nalaten dat als hij naar me kijkt luid te zeggen dat ik dit aso vind, ‘my view is away’. Nu komt die andere man naar me toe en zegt dat hij de camper zo neer zet omdat hij graag uitzicht op het meer heeft. Tja, dat heb ik ook graag. Dan had ik maar dichter bij het meer moeten gaan staan, is zijn reactie. Dat is het lastige van een camping waar je zo maar mag gaan staan waar je wilt. Hoeveel rekening houd je dan met mensen die er al staan? Mijn ervaring tot nu toe is dat mensen met een camper redelijk ego zijn en niet op of om kijken of ze het uitzicht voor een ander belemmeren. Mensen met een caravan ervaar ik meer sociaal. Die zeggen eerder gedag, komen een praatje maken. Maar goed die man zet dus wel zijn camper weg en ik heb de hele middag vrij uitzicht op het meer.

Laat nou tegen zevenen een joekel van een camper aan komen rijden en je raadt het al, die zet zijn camper dwars op het pad en nog dichter bij mijn caravan. Ik maak gelijk een foto en WhatsApp die naar mijn dochter Sanne. Hoe aso wil je zijn? Ik zit te lezen en kijk die man aan en trek mijn wenkbrauwen op maar zeg niks. Hij komt naar me toe en verontschuldigt zich. Het is maar voor één avond, morgenochtend gaan ze vroeg weer door. Dit gedrag dat hij dit komt uitleggen kan ik waarderen en we raken aan de praat omdat ik vraag of hij nog goede tips voor me heeft voor Estland. Daar komen ze namelijk vandaag. We halen de landkaart er bij en hij zijn campingboek en ik krijg zowaar een paar goede tips. Hij krijgt er eentje van mij voor Litouwen en als zijn vrouw er bij komt dan hebben we nog een genoeglijk uurtje om over politiek te praten. Het zijn gepensioneerde Duitsers uit Bremen en ze komen beiden uit het onderwijs en schoolmeesters houden altijd wel van een goed gesprek.

Nu zit ik nog met het dilemma wat ik morgen zal doen. Door naar de City camping in Riga of nog een extra dag op deze camping blijven staan? Dan heb ik maar één dag en nacht in Riga voor mijn vertrek naar St.Petersburg. Dat houdt wel in dat ik dan morgen de koffer moet pakken, zomerkleren passen wat ik mee neem naar Petersburg. Deze kleren die ik op de camping draag zijn wat minder geschikt voor het chique hotel dat ik geboekt heb. Ik slaap er nog een nachtje over en beslis morgenochtend als ik de weersverwachtingen zie.

Dinsdag 31 mei 2016
Vandaag is mijn laatste dag op de camping Apalkaln in Raiskums. De WeerApp geeft aan dat het vandaag zeker 28 graden gaat worden en dat heeft me doen besluiten om niet alvast naar Riga te gaan. Ook vanaf deze plek kan ik uitzoeken welke kleren en spullen ik mee wil nemen naar Petersburg en mijn koffer alvast inpakken. Bovendien heb ik op deze camping gratis wifi op al mijn apparaten: laptop, Ipad en Iphone terwijl ik in Riga voor 24 uur moet betalen en dat is dan enkel voor één apparaat. Vandaag ga ik dan ook actief informatie lezen op TripAdvisor, Wikipedia en andere site wat de hoogstandjes zijn van Petersburg. Ook koop ik alvast via internet een tweedaags ticket voor de Hermitage in Petersburg. Nu alleen nog kijken wie voor mij de voucher kan printen. Straks even naar de campingbaas om dit te vragen.

Mijn koffer is gepakt, de Pottipotti schoon gemaakt, het vriezertje ontdooit en de koelkast geschoond en nog meer huishoudelijke klusjes. Nu is het tijd om mijn boek uit te lezen. Ik ben gisteren begonnen aan het boek van Renate Dorrestein, Is er nog hoop? En dat lees ik vandaag achter elkaar uit. In totaal zijn het 287 bladzijden en tot het laatst toe heeft het verhaal me geboeid. Lydia en Henny, dit vind ik wel een geschikt boek voor de WmjW Leeskring. Er zit voldoende diepgang in om over te discussiëren.

Schuin achter mij is gisteren een jong gezin uit Zwitserland gekomen. Zij ziet er uit als een meisje van 18 maar ze is al 28 en moeder van twee kleintjes. Hij is een bijzondere man want hij zit in een rolstoel maar hij rijdt zelf auto en wipt zichzelf via zijn sterke armen in en uit de auto. Hij crost met zijn rolstoel over het glooiende veld achter de kleine van 2,5 aan. Ze slapen met z’n vieren in een caravannetje nog kleiner dan de mijne. Het fijne weet ik er niet van maar vanmorgen spreek ik hem en hij heeft in Nederland in Landgraaf geskied. Vraag me niet hoe want ik zie geen beweging in zijn benen. Ook heeft hij mee gedaan met de Paralympische Spelen voor skiën. Niks zielig, wel beperkt maar hij compenseert veel met zijn armen. Zojuist heb ik een foto van de trampoline laten zien die bij mijn kleinkinderen ligt ingegraven want vanmorgen vertelt hij me dat hij zo een ook voor die kleine wil aanschaffen. Nu vraagt ze of ik vanavond het gezellig vind om bij ze te komen eten. Natuurlijk lijkt me dat heel gezellig. Dat kleine jong spreekt dus Zwitsers maar we begrijpen elkaar vandaag heel goed. Jammer dat er niks meer van speelgoed in de caravan ligt om mee te nemen. Nu wat klaarmaken van komkommer en tomaat en dat neem ik dan mee.

Dat eten is dus heel gezellig met die kleine aan tafel die net als Joris en Bram het heerlijk vindt om kleine tomaatjes en komkommer te snoepen. Nu hoor ik iets meer van hun leven en het blijkt dat ik met een Paralympisch skikampioen te maken heb. Hij is een prof en heeft al twee keer goud gewonnen. Dus eerste geworden, op de spelen voor slalom en afdalen. Op Youtube heb ik een filmpje van zo'n race gezien en dat gaat ontzettend snel.

Over twee jaar zijn er weer Paralympic kampioenschappen en dan doet hij weer mee. Nu hebben ze een paar maanden vrij en trekt dit jonge gezin vier maanden door de Baltische Staten richting Noorwegen en Lapland. Klasse vind ik dit en we wisselen de nodige levensverhalen uit. Een paar leuke foto’s doe ik er bij. Zij heet, Stefanie en hij Christoph, de kleine man Elion is 2,5 en het meisje Livia is 6 maanden.

Dan komt die gezellige Miep van Jan uit midden Limburg nog even gedag zeggen. Zij rijden morgen richting Tartu in Estland. Dat zijn die gezellige Limburgers waar ik gisterenochtend wat kletstijd mee heb door gebracht.

Ook dat aardige jonge stel dat in een huisje op de camping zit komt nog even langs om te vertellen dat de kanotocht die ik had aanbevolen zeer geslaagd was. Altijd leuk om mensen te inspireren om sportief bezig te zijn. Hoewel ik zelf deze twee dagen wel heel rustig gedaan heb. Even stilte voor de storm zullen we maar denken want straks loop ik in Petersburg vijf dagen mijn benen uit mijn lijf.

Mijn auto staat geladen om morgen zo rond 09.00 uur naar Riga te rijden.

Woensdag 1 juni 2016
Vanmorgen rijd ik weg op het voorgenomen tijdstip. Wel geef ik aan de campingman en zijn vrouw mijn emailadres en als ze in oktober op de Vakantiebeurs in Utrecht gaan staan dan kom ik langs om ze een dag een handje te helpen met promotie. Deze camping is echt een topplek om te gaan staan en er is voldoende in de omgeving te beleven. Ik heb met gemak het hier een dikke week uitgehouden en ben goed tot rust gekomen.

De rit door het centrum van Riga is goed verlopen. Het lijkt net of ik mijn hand er niet meer voor omdraai om mijn plek in het drukke centrum te vinden. In Riga zijn ook nu weer de nodige wegwerkzaamheden maar ik voeg even gemakkelijk naar een andere baan. Misschien komt dat ook wel omdat de automobilisten hier toleranter zijn dan bij ons. Geen bumperkleven en geen irritatie in het verkeer. Mijn thermometer in de auto geeft aan dat het buiten inmiddels 30 graden is. Jeetje wat is het warm als ik op de camping aan kom. Gelukkig is er een stuk gras waar niet op gestaan mag worden en dat besproeid wordt. Daarnaast zet ik mijn caravan zodat ik de koelte van het sproeiwater voel. Maar zelfs dan is het bloody hot in en rond mijn caravan. De ramen staan wijd open met het gaas naar beneden en ik lucht goed door.

Dan komt de buurvrouw van de camper tegenover me en ze spreekt me in het Nederlands aan. Ze is Fins en heeft de aparte naam Olka. Ze heeft jaren een relatie met een Nederlander gehad die in Finland woonde en ze heeft van hem Nederlands geleerd. Ongelooflijk hoe goed ze de Nederlandse klanken uitspreekt. Ze rijdt een grote Fiat Ducato camper en ze is met een Franse vriend die een joekel van een camper heeft. Nou denk ik dat ik een apart geval ben maar dit is me er eentje. Ze is ruim 43 jaar en heeft 8 jaar geleden haar huis verkocht voor een goede prijs en daarvoor in de plaats deze camper gekocht. Nu reist ze al 8 jaar de wereld rond met weinig budget, Ze wil niet samen in een camper reizen want ze houdt van haar vrijheid en met de vriend kamperen ze meestal wild want dat is wel net zo goedkoop. Op een van haar reizen heeft ze een zwerfhond gevonden en die is vanaf dat moment bij haar gebleven. Zo bijzonder om zulke aparte mensen te ontmoeten.

De koffer staat gepakt, de fiets staat binnen gestald, de rugzak is als handbagage ingepakt. Nu afwachten wat het weer gaat worden in Petersburg. Op de WeerApp zie ik vanmorgen dat volgend weekend het daar maar 16, maximaal 17 graden gaat worden. Dus toch maar een warm fleece vest ingepakt. Hopelijk blijf ik nu wel binnen de 20 kilo anders heb ik een probleem.

Er zijn dit keer nauwelijks foto’s want ik ben voornamelijk deze dagen op de camping geweest. Het woord veikal betekent kruidenier / levensmiddelenwinkel. Moet je wel effe weten want mij zei het in het begin niks. En maar zoeken en zoeken en kan geen supermarkt vinden. Toen ben ik maar naar Cesis gereden voor de boodschappen. Bleek de winkel op 800 meter van de camping te zijn. Heb ik voor niks de nodige kilometers gemaakt.

De storm gaat bijna liggen en het vervolg komt uit St. Petersburg. De laptop gaat niet mee dus het wordt op de Ipad werken.

Wordt vervolgd vanuit St. Petersburg.